Λένε ότι θέλουν και φόρο δεν πληρώνουν…
Εμφανιζόμενος πρόσφατα στην εκπομπή του Πρετεντέρη ο Υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας δήλωσε ορθά – κοφτά ότι «οι Ελληνες πληρώνουν λίγους φόρους».
Φυσικά, ξεσηκώθηκε θύελλα αντιδράσεων και για ολόκληρες μέρες τα Μέσα Ενημέρωσης κατακεραύνωναν τον έτσι και αλλιώς αντιπαθή Γιάννη Στουρνάρα με ισοπεδωτικό χιούμορ και σκληρή κριτική.
Μόλις προχθές Παρασκευή στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών, σε εκδήλωση για την ανασυγκρότηση της οικονομίας, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και υπεύθυνος του τομέα Οικονομικών της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Γιώργος Σταθάκης, είπε επίσης ορθά – κοφτά ότι «το πρόβλημα με την Ελλάδα είναι ότι οι εταιρείες αλλά κυρίως τα φυσικά πρόσωπα πληρώνουν λίγους φόρους!». Καλώς τον και ας άργησε.
Σε αυτό το σημείο κολλάει το «άσπροι λύκοι – μαύροι λύκοι, όλοι οι λύκοι μία γενιά». Από εκεί και πέρα χωρίς να έχουμε διαθέσιμα στοιχεία για τα ποσοστά φόρων που πληρώνουν οι Έλληνες σε σχέση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους θα επαναλάβουμε ότι οι αριθμοί της οικονομίας διακρίνονται πάντα από μία μαγική σχετικότητα.
Δεν έχει σημασία τι ποσοστό επί των εσόδων του πληρώνει ο κάθε έλληνας φορολογούμενος ως φόρο, αλλά κυρίως πως διαμορφώνεται αυτό το ποσοστό συνολικά μέσα από το άθροισμα των άμεσων και έμμεσων φόρων και κυρίως τι ανταπόδοση έχουν αυτοί οι φόροι στην κοινωνία συνολικά και στον κάθε φορολογούμενο ξεχωριστά.
Στη Σουηδία για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι πληρώνουν 70, 80 ή και 90% φορολογία οι επιχειρήσεις και εξίσου υψηλούς φόρους τα φυσικά πρόσωπα. Το Σουηδικό κράτος όμως παρέχει στον φορολογούμενο ένα δωρεάν σύστημα εκπαίδευσης που είναι από τα καλύτερα στον κόσμο, ένα σύστημα υγείας αξεπέραστο και φυσικά δωρεάν, ασφαλείς δρόμους για να κυκλοφορεί και ένα κοινωνικό δίχτυ προστασίας το οποίο καλύπτει ακόμη και τον τελευταίο απόκληρο της σουηδικής κοινωνίας. Γιατί να μην πληρώσουν με ευχαρίστηση τους φόρους τους οι Σουηδοί;
Εκ διαμέτρου αντίθετη η κατάσταση στο αμίμητο ελληνικό κράτος. Φορολογείσαι για δωρεάν παιδεία και πληρώνεις φροντιστήρια, φορολογείσαι για δωρεάν υγεία και πληρώνεις φακελάκια και ιδιωτικά θεραπευτήρια, φορολογείσαι για ασφαλείς δρόμους και πληρώνεις διόδια στους ιδιώτες εργολάβους. Αμα τύχει και μείνεις άνεργος και είσαι ανασφάλιστος πεθαίνεις σαν το σκυλί στο αμπέλι!
Για ποιους μικρούς ή μεγάλους φόρους μας μιλούν κάποιοι ανίκανοι κυβερνώντες και ορισμένοι…θεότρελοι που θέλουν να μας κυβερνήσουν;
Απολογήθηκαν ποτέ για τους λίγους φόρους που εισέπρατταν τόσα χρόνια και την αξιοποίησή τους, για να τους πληρώσουμε περισσότερους; Δηλαδή γιατί να καταβάλουμε περισσότερους φόρους; Μήπως για να έχει 120 συμβούλους ο κ. Στουρνάρας σήμερα και ο κ. Σταθάκης αύριο, που διαβιούν λάθρα εις βάρος μας χωρίς να λύνουν κανένα πρόβλημα;
Αν είναι να πληρώσουμε περισσότερους φόρους, όχι γιατί θα αξιοποιηθούν επ’ ωφελεία της κοινωνίας, αλλά για να κλείσουμε τις μαύρες τρύπες που δημιούργησε τόσα χρόνια διαχειριστικής ανικανότητας και απερίγραπτης λαμογιάς, να μας το πούνε ευθέως και θα σκεφτούμε εάν θα συναινέσουμε.
Τι σας λέω τώρα…. Έγινα και λίγο χυδαίος σήμερα. Αναρωτιέμαι όμως εάν είναι χυδαία τα γραφόμενα ή τα λεγόμενα των ιθυνόντων της οικονομία μας. Θα ήταν ιεροσυλία να υπενθυμίσω τη φράση του αείμνηστου Ξενοφώντα Ζολώτα, σύμφωνα με την οποία : «οι φόροι σκοτώνουν τους φόρους». Διότι ο Ζολώτας ήταν ένας από τους επτά σύγχρονους σοφούς, ενώ ο Στουρνάρας και ο Σταθάκης είναι τα παιδιά ενός κρατικοδίαιτου σωλήνα που βγάζει μόνο υποπροϊόντα χαμηλής ποιοτικής στάθμης και κατά συνέπεια χαμηλών δυνατοτήτων.
Βεβαίως εάν και όλοι εμείς είχαμε έναν παχυλό μισθό από το Δημόσιο για πάρα πολλά χρόνια, πιθανότατα να ζητούσαμε αύξηση της φορολογίας, διότι και το μισθό μας και το φόρο μας, ο έλληνας φορολογούμενος θα τον πλήρωνε, μέσα από την αύξηση των φόρων που θα εισηγούμασταν συνεχώς, πράττοντας ανοήτως και μονομερώς όπως οι προαναφερθέντες.
Το ποιος θα μαζέψει τον κ. Σταθάκη δεν είναι μείζον ζήτημα αυτή τη στιγμή. Ίσως να μας απασχολήσει στο μέλλον και ανάλογα με τις λαϊκές επιθυμίες. Όμως τον κ. Στουρνάρα πρέπει να τον μαζέψει ο πρωθυπουργός, γιατί ότι χτίζει ο ίδιος, το γκρεμίζει ο Υπουργός Οικονομικών, με ανόητες αποφάσεις και γελοίες δηλώσεις.
Τέλος, σε κάθε περίπτωση είναι εντελώς άτοπο στο πλαίσιο ενός τέτοιου φορολογικού συστήματος να ξεκινάει μια συζήτηση για μικρούς ή μεγάλους φόρους αφού να είναι σαν συζητάς για το λογαριασμό της ταβέρνας χωρίς να έχεις καταλήξει σε ποια ταβέρνα θα φας. Οι υποσχέσεις για ένα απλό, δίκαιο, κατανοητό φορολογικό σύστημα έμειναν υποσχέσεις και έχουν το θράσος μέσα στην καταιγίδα των ερμηνευτικών εγκυκλίων και των αλλοπρόσαλλων αποφάσεων να ζητούν και αύξηση των φόρων.
