Οι δημοτικές εκλογές του Βόλου και ο κίνδυνος διχασμού της πόλης
Οσοι έχουμε παρακολουθήσει εκλογικές αναμετρήσεις για το Δήμο Βόλου τα τελευταία είκοσι χρόνια, αντιλαμβανόμαστε πλήρως τον κίνδυνο που ελλοχεύει εν όψει των επερχόμενων εκλογών του Μαΐου. Παρότι βρισκόμαστε 80 μέρες μακριά από τις κάλπες το κλίμα έχει εκτραχυνθεί επικίνδυνα. Ενας πόλεμος χωρίς αρχές βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Οι πάντες στρέφονται εναντίον των πάντων.
Βεβαίως οι εκλογικές αναμετρήσεις διακρίνονται -ιδιαίτερα σε τοπικό επίπεδο- για τη σκληρότητα των αντιπαραθέσεων. Στη σημερινή περίπτωση όμως αυτό που διαφαίνεται είναι ότι δεν πρόκειται για πολιτική ή παραταξιακή αντιπαράθεση αλλά για μία κατάσταση που τείνει να εξελιχτεί σε ανθρωποφαγία.
Προσωπικοί χαρακτηρισμοί, επιθέσεις, πολλές φορές ανοίκειες και φρασεολογία που καμία σχέση δεν έχει με πολιτικά επιχειρήματα. Οι καταγγελίες και οι κατηγορίες έχουν πάρει τη θέση των προτάσεων και του διαλόγου. Τα ύπουλα χτυπήματα διαδέχονται το ένα το άλλο και μέσα σε αυτό το κλίμα ορισμένοι ξεχασμένοι παράγοντες αναζητούν ρόλο προκειμένου να ανασυρθούν στην επιφάνεια από το βούρκο της αφάνειας που τους είχε κατατάξει η τοπική κοινωνία.
Κάθε άλλο παρά σεμνότυφοι και φοβικοί θέλω να πιστεύω ότι είμαστε. Η δύναμη και ή ένταση των επιχειρημάτων ποτέ δεν μας φόβισε. Οι μηχανορραφίες, οι λασπολογίες και οι αδίστακτοι πρωταγωνιστές τους είναι αυτοί που μας προβληματίζουν. Ο πολιτικός πολιτισμός «θυσιάστηκε» πριν ακόμη αρχίσουν οι εκλογές. Και φυσικά δεν αναφερόμαστε μόνο σε όσους υβρίζουν και χρησιμοποιούν αγοραία γλώσσα αλλά και σε όσους συστηματικά λασπώνουν προκειμένου να πετύχουν τους δόλιους στόχους τους. Αυτή η κατρακύλα είναι ανάγκη να σταματήσει. Οσοι λένε ότι αγαπούν την πόλη και επιθυμούν την ανάπτυξή της χωρίς να παύουν να την πληγώνουν καθημερινά με τη συμπεριφορά τους και τις επιλογές τους πρέπει να απομονωθούν. Δεν είναι ανάγκη η τοπική κοινωνία να πληρώσει τα καπρίτσια του κάθε μωροφιλόδοξου και του κάθε εξουσιομανή. Με τη στάση της η τοπική κοινωνία πρέπει να επιβραβεύσει αυτούς που αγαπούν την πόλη και το αποδεικνύουν λόγω και έργω καθημερινά και όχι όσους απλά ισχυρίζονται ότι την αγαπούν.
Δεν χρειάζεται να μπούμε σε ονοματολογία, όσο και εάν οι πολίτες είναι θυμωμένοι, πιστεύουμε ότι διαθέτουν τη λογική και την ηρεμία προκειμένου να πάρουν τις αποφάσεις τους. Δεν είμαστε εμείς εκείνοι που θα υποδείξουμε ποιος θα είναι ο καλύτερος δήμαρχος. Ασφαλώς στον πρέποντα χρόνο δικαιούμαστε και θα εκφράσουμε την προσωπική μας άποψη. Εκείνο όμως που ο ρόλος μας επιβάλλει να κάνουμε αυτή την ώρα είναι να φωνάξουμε με όλη τη δύναμή μας «Ψυχραιμία!».
Εχουμε γράψει πολλές φορές ότι η φραστική εκτροπή και η βία των λόγων είναι πιθανόν να οδηγήσουν σε πραγματική εκτροπή και ωμή βία. Από τα λόγια ξεκινούν όλα. Ιδιο μπορεί να είναι και το αποτέλεσμα αβάσιμων καταγγελιών, σκόπιμων στρεβλώσεων και κατευθυνόμενων καταγγελιών.
Φαίνεται ότι ορισμένοι εκ των πρωταγωνιστών και τα τσιράκια τους δεν ορρωδούν προ ουδενός προκειμένου να πετύχουν το στόχο τους. Πιο επικίνδυνοι φυσικά είναι οι γύρω – γύρω. Πάσης φύσεως συμβουλάτορες και δήθεν ανώνυμοι και ταυτόχρονα αδίστακτοι κονδυλοφόροι οι οποίοι προκειμένου να παίξουν τον πιστό σκύλο του αφεντικού τους γαυγίζουν περισσότερο και από τον ίδιο. Δεν είναι μόνο οι επερχόμενες δημοτικές εκλογές αλλά και οι πιο μακρυπρόθεσμοι στόχοι που έχουν να κάνουν γενικότερα με τις πολιτικές εξελίξεις και ορισμένοι έχουν αδράξει την ευκαιρία προκειμένου να τους υλοποιήσουν ή να τους κατοχυρώσουν μέσα από τη μάχη των δημοτικών εκλογών. Πολιτικοί παράγοντες που πάνε πότε από εδώ και πότε από εκεί και υπόσχονται τα πάντα στους πάντες, δυναμιτίζοντας έτη περαιτέρω το ήδη εκρηκτικό πολιτικό σκηνικό.
Για να τελειώνουμε, η ευθύνη πλέον ανήκει στους πολίτες. Αυτοί είναι που πρέπει να διαχωρίσουν την ήρα από το στάρι. Υπάρχει ακόμη ο χρόνος ώστε και τις επιλογές τους να προασπίσουν και το κλίμα να προστατεύσουν.
Μία απάντηση στους λασπολόγους
Βρέθηκα το τελευταίο τριήμερο στο επίκεντρο μίας πρωτοφανούς εναντίον μου προσωπικής επίθεσης με διττό, πλην ξεκάθαρο στόχο, την επαγγελματική μου απομείωση από τη μία πλευρά και την πολιτική μου σπίλωση από την άλλη.
Γνωρίζουν οι λασπολόγοι μου, ότι δεν είναι στις αρμοδιότητες ενός διευθυντή σύνταξης εφημερίδας η παραγγελία δημοσκοπήσεων. Γνωρίζουν ότι είναι στα καθήκοντά του η συνέντευξη με τον υπεύθυνο της εταιρείας που διενήργησε τη δημοσκόπηση. Ούτε το ένα ανέφεραν, ούτε το άλλο παρουσίασαν, ούτε και την απάντηση της εφημερίδας δημοσίευσαν ως όφειλαν. Ο στόχος τους είναι ξεκάθαρος και προαναφέρθηκε. Με κατηγορούν προσωπικά ότι δημοσίευσα δημοσκόπηση την οποία πλήρωσε ο κ. Μπέος ενώ στη συγκεκριμένη δημοσκόπηση, προ τετραμήνου, φαίνεται να προηγείται ο κ. Παπατόλιας! Ευρήματα που επιβεβαιώθηκαν σε μεγάλο βαθμό και από πρόσφατη έρευνα άλλης εταιρείας. Ούτε αυτό έκριναν σκόπιμο να αναφέρουν.
Δημιουργούν θολούρα προφανώς για να κρύψουν κάποιους άλλους οι οποίοι αλλάζουν στρατόπεδα σε μία νύχτα, κάτι το οποίο δεν συνηθίζω όπως έχω αποδείξει.
Μου επιτίθενται προσωπικά με απύθμενο μένος και θρασύτητα χιλίων πιθήκων. Δεν θα τους απαντούσα. Δεν αξίζουν απάντησης. Το κάνω μόνο χάριν των πιστών αναγνωστών και των πολλών καλών μου φίλων. Στο τέλος- τέλος ας θυμούνται ότι: «όσο και να γαυγίζουν τα σκυλιά, τα άλογα θα περάσουν» και θα περάσουν γιατί «σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει».
Σας παραθέτουμε για την ώρα μόνο ένα από τα mail της αλληλογραφίας του εκδότη της εφημερίδας που έχω την τιμή να εργάζομαι :
…Τα υπόλοιπα είναι αρμοδιότητα άλλων.
