Οι εξελίξεις στη ΔΕΗ και η πολιτική σύγκρουση
Ενας από τους πιο γνωστούς σύγχρονους συνταγματολόγους, ο Αριστόβουλος Μάνεσης, είχε πει ότι: «Η ψήφος δε ζυγίζεται, απλά αθροίζεται». Προφανώς θέλοντας να εξηγήσει ότι δεν έχει σημασία αν είναι η ψήφος του πρωθυπουργού ή η ψήφος του απλού πολίτη. Μία η ψήφος, ίδιο το βάρος. Στο άθροισμα ίδιο το αποτέλεσμα.
Αυτά σχετικά με την ψήφο του εκλογικού σώματος. Το ίδιο πιστεύουμε ότι ισχύει και με την ψήφο του νομοθετικού σώματος, δηλαδή της Βουλής. Η ψήφος του κάθε βουλευτή είναι μία και επίσης αθροίζεται άρα έχει το ίδιο αποτέλεσμα.
Δεν επιδιδόμαστε σε ασκήσεις πολιτικής θεωρίας, αλλά σχολιάζουμε με αφορμή την προσπάθεια του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για τη συγκέντρωση 120 ψήφων βουλευτών προκειμένου να καταθέσει αίτημα για διεξαγωγή δημοψηφίσματος σχετικά με την αποκρατικοποίηση του 30% της ΔΕΗ.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωμα να προχωρήσει σε τέτοιου είδους αποφάσεις, κρίσιμες αναμφίβολα, διότι ηττήθηκε στις ευρωεκλογές, την ίδια ώρα αθροίζει τις κοινοβουλευτικές ψήφους κομμάτων, όπως οι ΑΝΕΛ και η ΔΗΜΑΡ, τα οποία κυριολεκτικά καταποντίστηκαν στις εκλογές. Ιδιαίτερα η ΔΗΜΑΡ.
Δηλαδή κατά το επιχείρημα του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, που πείθει αρκετούς, αν καταγράφουμε σωστά τις αντιδράσεις, οι κοινοβουλευτικές ψήφοι της Νέας Δημοκρατίας απώλεσαν το ειδικό τους βάρος μετά τις ευρωεκλογές και το άθροισμα που σήμερα μας δίνουν είναι μικρότερο σε σχέση με το διάστημα πριν τις ευρωεκλογές, ενώ αντίθετα οι ψήφοι των βουλευτών των ΑΝΕΛ και της ΔΗΜΑΡ, παρά την εκλογική τους ήττα στις ευρωεκλογές διατηρούν το ειδικό τους βάρος. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να ισχύει γιατί όπως είπε ο Μάνεσης οι ψήφοι αθροίζονται, δε ζυγίζονται.
Αρα και η κυβέρνηση έχει δικαίωμα να νομοθετεί και θα κριθεί για τις επιλογές της στις επόμενες εκλογές και ο κ. Τσίπρας έχει δικαίωμα να συγκεντρώνει τους 120 βουλευτές προκειμένου να καταθέσει αίτημα για δημοψήφισμα.ισχύουν και για ένα ακόμη λόγο. Αλλο εθνικές εκλογές και άλλο ευρωεκλογές. Αν οι ευρωεκλογές είχαν αξία εθνικών εκλογών ο Κάμερον, ο πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, που κατετάγη μόλις τρίτος στις τελευταίες ευρωεκλογές θα έπρεπε να έχει πάει ήδη σπίτι του.
Και για να ξεκαθαρίσουμε και κάτι άλλο. Η συγκέντρωση 120 βουλευτών δε σημαίνει δημοψήφισμα. Σημαίνει αίτημα για δημοψήφισμα το οποίο κατά πλειοψηφία θα κριθεί στη Βουλή. Αν δεν έχει αλλάξει κάτι μέχρι σήμερα στη Βουλή υπάρχουν απολύτως καταγεγραμμένες και κυβερνητική πλειοψηφία και αντιπολιτευόμενη μειοψηφία. Οπότε δεν περιμένουμε θεαματικές εξελίξεις, ούτε και περιμένουμε πως οι 120 που θα συμφωνήσουν για δημοψήφισμα θα διαφωνήσουν στο σύνολό τους και για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Αυτό θα κριθεί τότε και σύμφωνα με τις πολιτικές συνθήκες που θα επικρατούν.
Τέλος, για να μη μακρηγορούμε το θέμα της ΔΕΗ και οι κυβερνητικές επιλογές θα κριθούν μαζί με άλλα κορυφαία θέματα από τον ελληνικό λαό στις επόμενες εθνικές εκλογές οι οποίες αργά ή γρήγορα θα διεξαχθούν. Ολα τα υπόλοιπα είναι πολιτικές εντυπώσεις.
Εκτός και αν προκληθεί ανάφλεξη και μάλιστα άμεσα. Η απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών τα μεσάνυχτα της Παρασκευής να κηρύξει παράνομη την απεργία των εργαζομένων στη ΔΕΗ και η χθεσινή απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε επιστράτευση των απεργών μετά τις ανακοινώσεις τους ότι δεν θα σεβαστούν τη δικαστική απόφαση, είναι δύο εύφλεκτα υλικά που τις ώρες που διαβάζετε αυτές τις γραμμές μπορεί να έχουν δημιουργήσει εκρηκτικό περιβάλλον. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κυβέρνηση και απεργοί της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ έχουν λάβει θέσεις μάχης. Αν θα επέλθει η σύγκρουση θα το γνωρίζουμε μέσα στις επόμενες λίγες ώρες ή λίγες μέρες. Ωστόσο, δεν μπορούμε να μην υπογραμμίσουμε ότι δεν υπάρχουν αρεστές και μη αρεστές αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης ή γίνονται δεκτές ή όχι. Ενδιάμεσος δρόμος δεν υπάρχει. Ο διαχωρισμός εξουσιών στις Δημοκρατίες κατά την άποψή μας επιβάλλει αυτονόητα και την εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων. Οσοι διαλέγουν άλλο δρόμο παίρνουν και το βάρος των αποφάσεών τους και των αποτελεσμάτων τους.
Στο καθαρά πολιτικό σκέλος της υπόθεσης τώρα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έκανε ένα πρώτο επιτυχές βήμα για τη σύμπτυξη αντιπολιτευτικού μετώπου έστω και με δυνάμεις εμφανώς ετερόκλιτες. Θα συνεχίσει αναμφίβολα. Αυτό είναι που φοβάται και η κυβέρνηση. Η ύπαρξη ενός συνολικού μετώπου της αντιπολίτευσης που θα αντιδρά ομόθυμα σε κάθε μεγάλο θέμα στο εξής, είναι δυνατόν να δημιουργήσει περιβάλλον πολιτικής αστάθειας. Ενα όπλο έχει η κυβέρνηση να αντιπαραθέσει απέναντι στη νέα τακτική του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δεν είναι άλλο από την προώθηση των θεμάτων και την επίλυση των ζητημάτων που απασχολούν την κοινωνία. Αντίδοτο της πολιτικής αστάθειας υπήρξε πάντα η παραγωγή συγκεκριμένου και μετρήσιμου πολιτικού έργου.
Εισερχόμαστε σε ένα θερινό και φθινοπωρινό τρίμηνο – τετράμηνο με εξαιρετικό πολιτικό ενδιαφέρον κατά τη διάρκεια του οποίου θα κριθούν πολλά πράγματα. Ιδωμεν.
