Οι αποφάσεις που εξέδωσαν τις τελευταίες μέρες τα ανώτατα δικαστήρια της χώρας και κυρίως το Μισθοδικείο, αλλά και άλλες που εκκρεμούν και πρόκειται να εκδοθούν προκαλούν πλήγμα στην εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική. Για την ακρίβεια απειλούν να τινάξουν στον αέρα τους προϋπολογισμούς των επόμενων ετών και να εξανεμίσουν το φετινό πρωτογενές πλεόνασμα, εξαλείφοντας μίας από τις τρεις βασικές προϋποθέσεις για την έναρξη των διαπραγματεύσεων για τη μείωση του χρέους.
Η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη μετά τις τελευταίες αποφάσεις να βρει περίπου 480 εκ. ευρώ για την επαναφορά των μισθών των ένστολων στα επίπεδα του 2012, άλλα 150 εκ. ευρώ για την επανόρθωση των αποδοχών των συνταξιούχων δικαστικών και κάποιες ακόμα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για τις περιπτώσεις άλλων επαγγελματικών κλάδων οι προσφυγές των οποίων μέχρι τώρα εκκρεμοδικούν αλλά είναι βέβαιο ότι οι αποφάσεις θα είναι στην ίδια κατεύθυνση. Πάντως οι τελευταίες δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών επιβεβαιώνουν ότι τα χρήματα για τους ένστολους θα βρεθούν.
Σε μία πραγματική δημοκρατία κανένας δεν μπορεί να εγείρει ζήτημα μη εφαρμογής των δικαστικών αποφάσεων. Η ανεξαρτησία των εξουσιών, νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής, είναι δεδομένη. Βεβαίως πολιτικές εκτιμήσεις και δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι επειδή είναι πολλά τα λεφτά οι αρμόδιοι υπουργοί αναζητούν διέξοδο μέσα από ορισμένα τεχνάσματα αποδεκτά από την υφιστάμενη νομολογία. Πιο συγκεκριμένα οι υπεύθυνοι της οικονομικής πολιτικής μελετούν το ενδεχόμενο να ζητήσουν τη δικαίωση ενός εκάστου εκ των ένστολων, των συνταξιούχων δικαστικών κ.λ.π.
Δηλαδή το κάθε φυσικό πρόσωπο πρέπει να αναζητήσει διά της δικαστικής οδού την προσωπική του δικαίωση και στη συνέχεια να λάβει τις αποδοχές που επιτάσσουν οι τελευταίες δικαστικές αποφάσεις. Βεβαίως μία τέτοια εξέλιξη δεν αναιρεί τον πυρήνα των συγκεκριμένων δικαστικών αποφάσεων, προσφέρει όμως χρόνο στο οικονομικό επιτελείο διότι μέχρι να εκδικαστούν και να τελεσιδικήσουν όλες αυτές οι αποφάσεις θα περάσει ίσως ένα, ίσως και δύο χρόνια. Οι παρενέργειες όμως μίας τέτοιας συνταγής είναι πολλές.
Η υπερφόρτωση της δικαιοσύνης με υποθέσεις το αποτέλεσμα των οποίων είναι προδιαγεγραμμένο. Καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης σε άλλα κρίσιμα ζητήματα τα οποία επείγουν και αφορούν το κοινωνικό σύνολο και τη χώρα ολόκληρη. Κυρίως όμως μία τέτοια επιλογή προκαλεί τεράστιο πολιτικό κόστος στην Κυβέρνηση αφού ο κάθε ένστολος και ο κάθε δικαστικός λειτουργός θα μπορεί να ισχυριστεί ότι η Δικαιοσύνη τον δικαίωσε και η Κυβέρνηση αντί να εφαρμόσει τις δικαστικές αποφάσεις τον ταλαιπωρεί. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρέπει να αναζητηθεί άλλη οδός και αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από την εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων ή τη διερεύνηση μίας ενδιάμεσης κοινωνικής και οικονομικής συμφωνίας. Δηλαδή επιστροφή των κομμένων με δόσεις.
Στις δημοκρατίες οι δικαστικές αποφάσεις πρέπει να εφαρμόζονται, ακόμη και εάν προκαλούν απορίες του τύπου, πως γίνεται να δικαιώνονται όλοι οι δημόσιοι λειτουργοί και κανένας εργαζόμενος του ιδιωτικού τομέα. Η δικαιοσύνη είναι τυφλή και αυτό πρέπει να το αποδεχόμαστε, χωρίς να σημαίνει ότι δεν ισχύει και το γνωστό ότι «και οι κρίνοντες κρίνονται». Είναι ένα κεφάλαιο που θα μας απασχολήσει τις αμέσως επόμενες μέρες και δύναται να επιφέρει σημαντικές εξελίξεις.
Υ.Γ. Ολοι εμείς που χθες το βράδυ φορούσαμε τη στολή της Εθνικής Ελλάδος (ένστολοι υπό μία έννοια) δικαιούμαστε κάποια επιστρεφόμενα από τα κομμένα;
