Το νέο κυβερνητικό σχήμα και οι επερχόμενες εξελίξεις
Η συγκρότηση του νέου κυβερνητικού σχήματος ανήμερα του Αγίου Πνεύματος πυροδότησε συζητήσεις για το χαρακτήρα του. Κάποιοι χαρακτήρισαν τη νέα κυβέρνηση εκλογικής ετοιμότητας, κάποιοι άλλοι προσπάθησαν να καταδείξουν ότι ελήφθη το μήνυμα της κάλπης των ευρωεκλογών και κάποιοι τρίτοι αρκέστηκαν στο συνηθισμένο σχόλιο μετά από ανασχηματισμούς που εκφράζεται με τη λαϊκή παροιμία «Αλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς».
Κατά την άποψή μας μεγαλύτερη σημασία από το προφίλ της νέας κυβέρνησης έχουν οι προκλήσεις που αυτή θα κληθεί να αντιμετωπίσει.
Από την πρώτη κιόλας στιγμή φάνηκε ότι η εμπέδωση μίας αναγκαία πολιτικής ομοιογένειας, δεδομένου ότι πρόκειται για δικομματική κυβέρνηση και η απόκτηση συγχρονισμένου βηματισμού όλων των μελών του υπουργικού συμβουλίου είναι το πρώτο ζητούμενο. Δεν είναι αυτονόητο, ιδιαίτερα μετά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, ότι οι υπουργοί και οι υφυπουργοί ασχέτως πολιτικής καταγωγής διακατέχονται από κοινό όραμα και είναι προσηλωμένοι σε κοινούς στόχους. Η πρώτη σύγκρουση ανάμεσα στον Ανδρέα Λοβέρδο και τον Κυριάκο Μητσοτάκη αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Σε καμία περίπτωση Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ ούτε είχαν, ούτε έχουν κοινές πολιτικές επιδιώξεις. Ο στόχος της σταθερότητας και της παραμονής της χώρας στην Ευρωζώνη σε συνδυασμό με τη σταδιακή έξοδο από την κρίση, είναι ένας γενικός και ευρύτατος στόχος στο πλαίσιο του οποίου εμφιλοχωρούν και ευδοκιμούν διαφορετικές στρατηγικές και επιδιώξεις οι οποίες όσο πλησιάζουμε στην τελική κρίση και τη λαϊκή ετυμηγορία δύναται να εκφραστούν με τρόπο έντονο και συγκρουσιακό. Πρώτος μεγάλος σταθμός για την κυβέρνηση και για τον πρωθυπουργό είναι να εμπεδωθεί η συνεκτικότητα και η συνεργασία των μελών προκειμένου να μπορέσει να λειτουργήσει το κυβερνητικό σχήμα. Οι υποτονικοί θερινοί μήνες προσφέρονται για μια τέτοιου είδους προετοιμασία. Αλλωστε και οι ποδοσφαιρικές ομάδες το καλοκαίρι προετοιμάζονται για το πρωτάθλημα του χειμώνα. Αρκεί ο προπονητής και ο βοηθός του να είναι αποφασισμένοι να χτίσουν ομάδα.
Δεύτερος μεγάλος σταθμός από τον οποίο αναπόφευκτα θα περάσει το κυβερνητικό πλοίο είναι αυτός της διαπραγμάτευσης για τη μείωση του ελληνικού δημοσίου χρέους. Είναι πλέον κοινός τόπος ότι το δημόσιο χρέος που σήμερα αντιπροσωπεύει το 180% του ΑΕΠ δεν είναι βιώσιμο. Δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί. Στερεί από την ελληνική οικονομία και κοινωνία πολύτιμους πόρους που θα μπορούσαν να επιταχύνουν την ανάπτυξη και να βγάλουν από τη μέγγενη της ανεργίας τα εκατομμύρια των Ελλήνων που είτε είμαστε στην κρίση είτε βγαίνουμε από αυτή αισθάνονται ότι οι ίδιοι είναι εντελώς εκτός παιχνιδιού.
Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, η συζήτηση για το ελληνικό δημόσιο χρέος αναμένεται να ξεκινήσει από 5 – 10 Σεπτεμβρίου και στα τέλη του ίδιου μήνα να έχει επιτευχθεί συμφωνία. Καλή ή κακή κανείς δεν γνωρίζει. Πάντως συμφωνία.
Αν η κυβέρνηση πετύχει μία σημαντική μείωση του χρέους, τέτοια που να μπορεί να ανακουφίσει την κοινωνία και την οικονομία, θα καταστεί ομαλότερο και το μέλλον της και ενδεχομένως με μεγαλύτερη ευκολία θα περάσει και από τους επόμενους σταθμούς ή κάβους αν προτιμάτε.
Αν οι δανειστές και οι εταίροι επιμείνουν σε μία λογική που από τα γεγονότα έχει καταδικαστεί και επιχειρήσουν με ασπιρίνες να αντιμετωπίσουν την ασθένεια του ελληνικού δημοσίου χρέους η αβεβαιότητα θα μακροημερεύσει σε ετούτο τον τόπο.
Οποια κι αν είναι η εξέλιξη στις συζητήσεις για το χρέος είναι βέβαιο ότι στη συνέχεια ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση θα κληθούν να λύσουν το γρίφο της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας. Η επίλυση του συγκεκριμένου ζητήματος θα προσθέσει μακροημέρευση στην Κυβέρνηση και θα της ανοίξει ορίζοντα τετραετίας.
Σε διαφορετική περίπτωση είναι βέβαιο ότι η χώρα θα οδεύσει σε εθνικές εκλογές και μάλιστα είναι επίσης βέβαιο ότι ο πρωθυπουργός δεν θα περιμένει τη λήξη της θητείας του σημερινού Προέδρου προκειμένου να προσφύγει στη λαϊκή ετυμηγορία αλλά θα καθαρίσει το παιχνίδια από τα μέσα Οκτωβρίου μέχρι τα μέσα του επόμενου Νοεμβρίου. Τα δύο μικρά κόμματα που κατέρρευσαν στις ευρωεκλογές, δηλαδή η ΔΗΜ.ΑΡ. και οι ΑΝ.ΕΛ. δείχνουν -τουλάχιστον στα λόγια- αυτήν την ώρα να επιθυμούν εθνικές εκλογές. Ομως μέχρι τον Οκτώβριο κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει εάν θα παραμείνουν σταθερά στις θέσεις τους και κυρίως πόσοι από τους βουλευτές θα ακολουθούν τη βούληση των αρχηγών τους. Με λίγα λόγια προεδρική πλειοψηφία μπορεί να υπάρξει αλλά κανείς δεν μπορεί να επιβεβαιώσει τόσο νωρίς ότι στο τέλος θα επιτευχθεί.
Αυτές είναι οι τρεις προκλήσεις στο επόμενο και πρώτο τρίμηνο στο βίο του νέου κυβερνητικού σχήματος. Πρόκειται για επερχόμενα γεγονότα, τα οποία μπορεί να γεννήσουν σημαντικές εξελίξεις ή να εδραιώσουν την παρούσα κατάσταση. Σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι είναι τα μοναδικά σημαντικά γεγονότα αφού το πολιτικό περιβάλλον μπορεί να δείχνει σταθερό αλλά ταυτόχρονα είναι και ευμετάβλητο και από την άλλη πλευρά η υλοποίηση των μέχρι σήμερα συμφωνηθέντων με τους δανειστές και η πορεία της οικονομίας και των μεγεθών της παραμένουν σημαντικά ζητήματα κάθε μέρα και κάθε ώρα στην Ελλάδα και μάλλον θα παραμένουν ασχέτως πολιτικών εξελίξεων για μεγάλο ακόμη χρονικό διάστημα. Τουλάχιστον για τα επόμενα έτη.
