Ενα θέμα, στο οποίο μπορούν να συμφωνήσουν όλα τα κόμματα, ακόμη και σήμερα
Η είδηση ότι τρία πρόσωπα και μόνο επέστρεψαν τον τελευταίο μήνα στον ειδικό λογαριασμό που έχει ανοίξει το Ελληνικό Δημόσιο ποσό ύψους 17,3 εκατ. ευρώ, τα οποία προέρχονται από εγκληματική δραστηριότητα, δημιουργεί μια αχνή ελπίδα ότι η λεηλασία, την οποία υπέστη η χώρα τις τρεις τελευταίες δεκαετίες μπορεί ακόμη και τώρα, σε ένα βαθμό, να διορθωθεί.
Οι μίζες για τα εξοπλιστικά προγράμματα, τα εισοδήματα που αποκρύφτηκαν και έγιναν εμβάσματα δισεκατομμυρίων στο εξωτερικό, εδραιώνοντας μια πρωτοφανούς έκτασης φοροδιαφυγή, τα αεριτζίδικα και χειραγωγημένα κέρδη του χρηματιστηρίου, οι τεραστίων διαστάσεων μίζες και υπερκοστολογήσεις των δημοσίων έργων, το λαθρεμπόριο καυσίμων και πλήθος άλλων «ενάρετων» δραστηριοτήτων, απέδωσαν στους εμπλεκόμενους κέρδη δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, ίσως και εκατοντάδων, την ίδια ώρα που τα δημόσια ταμεία άδειαζαν με απίστευτα γρήγορους ρυθμούς. Αυτά τα λεφτά κάπου υπάρχουν, κάπου είναι αποθηκευμένα. Είτε ως χρήμα, είτε ως περιουσία. Δεν φαγώνονται ούτε σε 14 γενιές.
Πιστεύουμε ότι είναι κατάλληλη ώρα να αναλάβει νομοθετική πρωτοβουλία η κυβέρνηση, ώστε να δοθούν ισχυρά κίνητρα νομικής και οικονομικής φύσεως για την επιστροφή των κλοπιμαίων και φοβερά αντικίνητρα για όσους παραμένουν αμετανόητοι. Για τους δεύτερους, τους αμετανόητους, χρειάζεται ίσως ένας δρακόντειος νόμος. Για τους πρώτους, που θα επιστρέψουν αυτά που έκλεψαν από τον ελληνικό λαό, ίσως μια μεταχείριση ποινική και φορολογική ηπιότερη.
Είναι ανάγκη να βρεθεί τρόπος, ώστε τα 17,3 εκατομμύρια ευρώ να γίνουν 1,7 δισεκατομμύρια, ίσως και 17 δισεκατομμύρια, ίσως και παραπάνω. Δεν είναι υπερβολικά τα νούμερα που επικαλούμαστε, αν σκεφθεί κανείς ότι μόλις χθες ο επικεφαλής του ΣΔΟΕ, Στέλιος Στασινόπουλος (βλ. διπλανή σελίδα 3), ενημέρωσε τη Βουλή, ότι μόνο από τα εμβάσματα εξωτερικού της τριετίας 2008 – 2011 συνολικού ύψους 54 εκατομμυρίων ευρώ, τα 22 δισ. δεν δικαιολογούνται, σύμφωνα με τις φορολογικές δηλώσεις των φυσικών προσώπων που τα φυγάδευσαν. Για τα αδικαιολόγητα 22 δισ. ο νόμος σήμερα προβλέπει ότι πρέπει να δοθούν στο κράτος τα 9 δισ., δηλαδή το 45% των μη δηλωθέντων εισοδημάτων. Αναλογιστείτε για τι χρήμα μιλάμε, αν συνυπολογιστούν όλες οι πολύκροτες υποθέσεις.
Εδώ, όμως, είναι και το κρίσιμο σημείο. Τα κόμματα, όλα τα κόμματα, συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, γιατί να μη συνδράμουν σε μια πανστρατιά επιστροφής των κλεμμένων. Υπάρχει κάποια ιδεολογική διαφορά σε αυτό από τη Ν.Δ. μέχρι το ΚΚΕ και από ΠΑΣΟΚ μέχρι το ΣΥΡΙΖΑ; Μόνο θέληση, γενναιότητα και φιλοπατρία απαιτούνται. Αν μάλιστα προκύψει και μια πολιτική συμφωνία ότι σε αυτό το ζήτημα θα στηριχθεί και η επόμενη και η μεθεπόμενη κυβέρνηση, όποιες και αν είναι αυτές, από το σύνολο του πολιτικού κόσμου, τότε πραγματικά θα εδραιωθεί η κοινωνική ηρεμία και θα διασωθεί το πολιτικό σύστημα. Διαφορετικά, όπως λεηλατήθηκε η Ελλάδα, θα λεηλατηθούν οι πάντες. Είναι νομοτέλεια.
Για να δούμε αν το κομματικό συμφέρον θα υπερκεράσει για μία ακόμη φορά το εθνικό συμφέρον. Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό.
