Σε μια χώρα ανευθυνο-υπεύθυνων
Τα όσα ακούμε μετά την εξαφάνιση του αρχιτρομοκράτη Χριστόδουλου Ξηρού, μας αφαιρούν κάθε ελπίδα ότι κάποια στιγμή μπορεί να γίνουμε χώρα σοβαρή. Την πρώτη μέρα είχαμε την οργή Δένδια για το γεγονός ότι δόθηκε άδεια για πολλοστή φορά στο Χριστόδουλο Ξηρό. Καλά, το Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως και η Αντιτρομοκρατική δεν γνώριζαν ότι οι καταδικασμένοι τρομοκράτες του Κορυδαλλού έπαιρναν άδειες; Κι αν είχαν κάποιες αντιρρήσεις, τις εξέφρασαν προς τους αρμόδιους δικαστικούς;
Λίγες ώρες αργότερα, είχαμε διαρροές από την ηγεσία της Δικαιοσύνης, οι οποίες στρεφόταν εναντίον Υπουργών και ΜΜΕ, με την παράκληση τα ζητήματα αδειοδότησης κρατουμένων, να μην προσεγγίζονται με απλότητα. Προφανώς οι δικαστικοί λειτουργοί ήθελαν να πουν με ρηχότητα, επιπολαιότητα και λαϊκισμό, αλλά είναι προφανές ότι η θέση τους δεν τους επιτρέπει τέτοια φρασεολογία.
Λίγο αργότερα μάθαμε και τα χειρότερα. Η παλιά γενιά και η νέα γενιά τρομοκρατών που φιλοξενούνται σε διαφορετικές πτέρυγες έκαναν από κοινού ρεβεγιόν τη βραδιά της Πρωτοχρονιάς! Ανθρώπινο -δεν λέμε- αλλά και άκρως… εκρηκτικό συνάμα. Βεβαίως το σωφρονιστικό σύστημα του Κορυδαλλού κι όχι των υπολοίπων σωφρονιστικών καταστημάτων της χώρας, απέχει παρασάγγας από το να είναι σοβαρό, καθαρό και τυπικό. Οπότε τίποτε δεν μας εκπλήσσει. Πάντως, πέρα από τους υπεύθυνους της μεγαλύτερης φυλακής της χώρας, από την πολιτική ηγεσία αλλά και από τη φυσική ηγεσία της Δικαιοσύνης, θα περιμέναμε μεγαλύτερη ψυχραιμία και καλύτερη οργάνωση.
Πολύ καλά κάνουν οι δικαστικοί λειτουργοί και ζητούν τέτοια ζητήματα να μην προσεγγίζονται με ελαφρότητα και πολύ περισσότερο με πολιτική σκοπιμότητα. Άλλωστε σε μια πραγματική Δημοκρατία, μπορεί και οι κρίνοντες να κρίνονται, αλλά η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτη. Διαφορετικά δεν νοείται Δημοκρατία. Μπορεί κανείς να στηλιτεύσει τα λάθη της Δικαιοσύνης, αλλά όχι να επιβάλλει αποφάσεις και τρόπο λειτουργίας. Από την άλλη πλευρά όμως και η Δικαιοσύνη δεν μπορεί με διαρροές να αφήνει αιχμές κατά της Αστυνομίας. Αυτές οι αιχμές ήταν που προκάλεσαν κύκλους της Αστυνομίας, χθες το βράδυ, να τροφοδοτήσουν μια επικίνδυνη αντιπαράθεση. Πιο συγκεκριμένα κύκλοι της Αστυνομίας, τόνιζαν:
«Στην Ελληνική Δημοκρατία δεν υπάρχει θεσμικό πλαίσιο για την παρακολούθηση κρατουμένων στους οποίους χορηγείται άδεια. Η άδεια χορηγείται εφόσον το αρμόδιο συμβούλιο, στο οποίο προεδρεύει δικαστικός λειτουργός, έχει κρίνει ότι ο συγκεκριμένος κρατούμενος δεν είναι ύποπτος φυγής ή ύποπτος για την τέλεση νέου εγκλήματος. Σε περίπτωση άλλωστε διαφωνίας του δικαστικού λειτουργού αποφαίνεται αμετάκλητα το αρμόδιο δικαστήριο (οικείο δικαστήριο Εκτελέσεως Ποινών) ως συμβούλιο. Άρα, η άδεια χορηγείται με κυρίαρχο ρόλο των δικαστικών λειτουργών, χωρίς παρέμβαση ή προηγούμενη ερώτηση προς την αστυνομία. Η ενημέρωση της ΕΛ.ΑΣ. αφορά τον έλεγχο και μόνο της τήρησης των περιοριστικών όρων διαμονής, όπως η εμφάνιση στα οικεία αστυνομικά τμήματα. Και προφανώς δεν περιλαμβάνει κανενός είδους παρακολούθηση κρατουμένων που βρίσκονται σε άδεια. Αντί λοιπόν κάποιοι να παραβλέπουν την υφιστάμενη νομοθεσία για να αποσείσουν τις ευθύνες τους, θα ήταν καλύτερο να ήταν πιο προσεκτικοί κατά την εφαρμογή της».
Τα ερωτήματα, αν καταδικασμένοι για βαρύτατα αδικήματα, όπως ο Ξηρός, δικαιούνται άδειας, ποιος είναι ο υπεύθυνος για τον τρόπο που κρατούνται κι αν πρέπει να παρακολουθούνται, δεν πρόκειται να πάρουν οριστικές απαντήσεις, αφού η κάθε πλευρά θα υποστηρίζει το δικό της δίκιο. Και άκρη δεν θα βγάλουμε γι’ ακόμη μία φορά στη χώρα των ανευθυνο-υπεύθυνων.
Αναρωτιόμαστε, αν όλοι αυτοί που μιλούν για το συγκεκριμένο ζήτημα, είτε απευθείας, είτε μέσω κύκλων και διαρροών, έχουν ακούσει κάτι για το βραχιολάκι παρακολούθησης των αδειούχων κρατουμένων, που σου επιτρέπει να έχεις πλήρη αντίληψη πού βρίσκεται ο κρατούμενος κάθε στιγμή και χτυπάει συναγερμός όταν γίνεται προσπάθεια απενεργοποίησής του. Μάλλον τους απασχολεί -ως συνήθως στην Ελλάδα- το επικοινωνιακό μέρος του ζητήματος κι όχι το ουσιαστικό.
