Ο κουρνιαχτός της αντιπαράθεσης παραμένει
Αν αποδεικνύει ένα πράγμα η περίπτωση της χθεσινοβραδινής κατάργησης του 25ευρου ως αντιτίμου εισόδου στα Νοσοκομεία, είναι ότι στην πολιτική πρέπει να κάνεις πολλά και να λες λίγα. Όσο το δυνατό λιγότερα.
Όλο το προηγούμενο διάστημα, ο Υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης, με θέρμη, στα όρια του φανατισμού, υποστήριζε ότι η θέσπιση του συγκεκριμένου μέτρου είναι κοινωνικά δίκαιη και σε κάθε περίπτωση δεν αποτελεί σπουδαία επιβάρυνση κατά των πολιτών και επιπλέον θα λειτουργήσει εις όφελος των οικονομικά αδύναμων. Συγκρούστηκε ο κ. Γεωργιάδης, σε μια σύγκρουση πολυμέτωπη με κυβερνητικούς βουλευτές από το κόμμα του, με βουλευτές από το συγκυβερνών κόμμα, με συνδικαλιστές από το χώρο της υγείας, με ΜΜΕ και με κοινωνικούς φορείς.
Ήταν αρκετή μια ωριαία συνάντηση μέσα στην οποία συζητήθηκε και πλήθος άλλων θεμάτων ανάμεσα στον Αντώνη Σαμαρά και τον Ευάγγελο Βενιζέλο, προκειμένου το μέτρο, που δικαίως ή αδίκως ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, να αποσυρθεί και να αντικατασταθεί με την επιβάρυνση πέντε λεπτών σε κάθε πακέτο τσιγάρων. Όλα τα επιχειρήματα λοιπόν, που πρόβαλλε το τελευταίο διάστημα ο Υπουργός Υγείας, δεν είχαν το βάρος να στηρίξουν το συγκεκριμένο μέτρο.
Κατά την άποψή μας, ο κ. Γεωργιάδης, μιλάει πολύ. Αν δουλεύει το ίδιο πολύ, το ξέρει ο Πρωθυπουργός και οι εμπλεκόμενοι με το χώρο της Υγείας. Εμείς δεν το γνωρίζουμε με ακρίβεια. Πάντως πρόκειται για μια προσωπική πολιτική ήττα, αφού δύσκολα πλέον θα πείθει και για άλλα, ίσως σημαντικότερα ζητήματα του τομέα του. Όσο κι αν επιχειρηματολογεί για την αναγκαιότητά τους, δύσκολα θα τον κατανοεί η κοινή γνώμη.
Εκανε κατά την άποψή μας, δύο σοβαρά λάθη ο Υπουργός Υγείας. Ένα ουσίας και ένα επικοινωνίας. Στο ουσιαστικό μέρος, είναι ότι υιοθέτησε άκριτα ένα μέτρο που είχε ψηφιστεί πριν από ένα περίπου χρόνο και χωρίς να λάβει υπόψη του τα νέα δεδομένα, ενώ όπως αποδείχθηκε, είχε τη δυνατότητα ισοδύναμων μέτρων, τα οποία ενδεχομένως είναι περισσότερο δίκαια και λιγότερο κοινωνικά κατακριτέα.
Στο ζήτημα της επικοινωνίας, ο φανατισμός με τον οποίο υποστήριξε ένα μέτρο που πιθανότατα δεν πίστευε ούτε ο ίδιος, του αναίρεσε το δικαίωμα να εμβαθύνει και να εξηγήσει. Ούτε καταλάβαμε ακόμη και μετά την απόσυρση του μέτρου ποιοι θα το πλήρωναν ακριβώς, ούτε ποιοι θα ωφελούνταν από τη συγκεκριμένη πληρωμή. Παρέμεινε η αντιπαράθεση εντελώς επιφανειακή, σε επίπεδο τηλε-παραθύρων. Είναι εμφανέστατο ότι για το συγκεκριμένο μέτρο δεν υπήρχαν ούτε καν απλές τεχνικοοικονομικές μελέτες. Η τύχη του ήταν προδιαγεγραμμένη. Όχι γιατί η κοινωνία αρνείται να καταβάλλουν οι έχοντες προκειμένου να επωφεληθούν οι μη έχοντες, ιδιαίτερα για ζητήματα υγείας. Αλλά επειδή δεν εξηγήθηκε και δεν έπεισε το συγκεκριμένο μέτρο. Ήρθε να υποστηρίξει με ζήλο ένα μέτρο ο σημερινός Υπουργός Υγείας, το οποίο ούτε είχε σκεφθεί, ούτε είχε εισηγηθεί ο ίδιος.
Επιμένουμε να λέμε ότι ο σημερινός Υπουργός Υγείας, είναι ένας από τους λίγους πολιτικούς που έχουν βγάλει μεροκάματο στη ζωή τους. Αυτό από μόνο του δεν αρκεί, αφού τον τελευταίο καιρό, λέει πάρα πολλά και με κάθε ευκαιρία. Η επιλογή του αυτή, τείνει να επισκιάσει οποιοδήποτε έργο του, ακόμη και στις περιπτώσεις που χαρακτηρίζεται θετικό. Κρείττον το σιγάν.
