Νομιμοποιημένες σπατάλες την εποχή της κρίσης
Διαβάζουμε τα νούμερα και δεν πιστεύουμε στα μάτια μας. Στις εργολαβίες του Δημοσίου για υπηρεσίες φύλαξης και καθαρισμού αναφερόμαστε, οι οποίες φαίνεται ότι έχουν γίνει το νέο Ελντοράντο, για ορισμένους Αθηναίους αεριτζήδες, οι οποίοι με τις κατάλληλες άκρες στην κεντρική εξουσία και κυρίως στη γραφειοκρατία της, έχουν ανακαλύψει το μήνα που «θρέφει τους εννιά».
Καθημερινά διαβάζουμε στον τοπικό Τύπο για τα εκατομμύρια που δαπανά ή τάδε ή η δείνα δημόσια υπηρεσία για καθαριότητα ή για φύλαξη. Τόσα για το ΙΚΑ, τόσα για τη Νομαρχία, άλλα τόσα για το Πανεπιστήμιο, άλλα τόσα και άλλα τόσα για το Νοσοκομείο. Κάνοντας το λογαριασμό βγάζουμε ορισμένα εκατομμύρια ετησίως -αρκετά- μόνο για λίγες από τις δημόσιες υπηρεσίες του Βόλου. Ο λογαριασμός αυτός στην προβολή του σε πανελλαδική κλίμακα είναι βέβαιο ότι δίνει ένα άθροισμα κάποιων εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ σε ετήσια βάση. Που πηγαίνουν όλοι αυτοί οι απίθανοι οικονομικοί πόροι, ως κέρδος κάποιων εργολάβων που η μόνη τους επένδυση είναι η οργάνωσή τους και οι άκρες τους νομιμοποιημένες μέσα από διαγωνισμούς , ένας Θεός ξέρει…
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι διανύουμε μία εποχή κατά την οποία η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών επικροτεί την εξοικονόμηση πόρων και το συμμάζεμα των δημοσίων ταμείων. Γίνεται όμως οικονομία με αυτή την τακτική; Μάλλον όχι. Μάλλον σπατάλη και εύκολο πλουτισμό από ότι έχουμε καταλάβει προκαλεί η συγκεκριμένη στρατηγική του Δημοσίου. Ασφαλώς και δεν υποστηρίζουμε το προηγούμενο σύστημα κατά το οποίο προσλαμβανόταν δεκάδες καθαρίστριες στο Νοσοκομείο Βόλου για παράδειγμα και στη συνέχεια κατέληγαν να κάνουν καριέρα στις διοικητικές υπηρεσίες του Νοσοκομείου, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν ούτε καθαρίστριες, ούτε τραπεζοκόμοι. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να πάμε στην εντελώς απέναντι πλευρά, της απύθμενης ασυδοσίας και της αδικαιολόγητης κερδοσκοπίας.
Για παράδειγμα. Πληρώνει δημόσια υπηρεσία του Βόλου περίπου 60.000 ευρώ το μήνα για υπηρεσίες καθαριότητας. Ο εργολάβος απασχολεί 25 ως 30 εργαζόμενους με ημιαπασχόληση που τους πληρώνει γύρω στα 400 ευρώ για το 4ωρο. Αν υποθέσουμε ότι άλλο τόσο κοστίζουν τα ασφάλιστρά τους, που δε συμβαίνει σε καμία περίπτωση, έχουμε 30Χ800 , 24.000 ευρώ. Μέχρι τις 60.000 ευρώ περισσεύουν άλλες 36.000 ευρώ ως εργολαβικό κέρδος από μία μόνο υπηρεσία, για ένα μόνο μήνα, μόνο στο Βόλο. Είναι οικονομία αυτό ή είναι αισχροκέρδεια κάποιων εργολάβων με τις ευλογίες του Κράτους; Και να σκεφτεί κανείς ότι οι συγκεκριμένοι εργολάβοι τη μόνη επένδυση που έχουν κάνει είναι δέκα κουβάδες και δέκα σφουγγαρίστρες συν τα αναλώσιμα. Μιλάμε για την αποθέωση του καπιταλισμού. Επένδυση μηδέν και κέρδη εκατομμύρια. Δεν φταίνε όμως οι εργολάβοι. Είναι καλυμμένοι από το νόμο.
Εάν θέλει το Κράτος να κάνει οικονομία και να μην έχει δημοσίους υπαλλήλους και ότι επιβαρύνσεις συνεπάγεται αυτό σε τέτοιες ειδικότητες, σε υπηρεσίες φύλαξης και καθαριότητας, πρέπει να κοιτάξει δύο βασικά ζητήματα, διαφορετικά είναι συμμέτοχο και συνένοχο.
Πρώτον, από ηθικής άποψης πρέπει να διασφαλίσει ότι οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι αμείβονται τους πενιχρούς μισθούς τους, όπως ακριβώς προβλέπει ο νόμος και δεν είναι θύματα των εκβιασμών και των ορέξεων του κάθε αδίστακτου. Οι ελεγκτικές υπηρεσίες πρέπει την προσοχή τους να στρέψουν σε καθημερινή βάση σε αυτές τις εταιρείες, διότι δεν είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις που αγωνίζονται να επιβιώσουν, αλλά κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις. Τα κέρδη τους είναι τα λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων.
Δεύτερον, από οικονομικής καθαρά απόψεως θα πρέπει να γίνουν άμεσα οι ανάλογες μελέτες κόστους – οφέλους, αλλά και οι τεχνικές μελέτες υλοποίησης των συγκεκριμένων εργολαβιών, ώστε να υπολογίζονται τα έξοδα και να μπει επιτέλους πλαφόν στο εργολαβικό κέρδος, προκειμένου να περιοριστεί το κόστος και τότε πράγματι θα κερδίζουν τα κρατικά ταμεία προς όφελος της κοινωνίας.
Καταστάσεις που οδηγούν σε οικονομική αιμορραγία και κοινωνική παθογένεια δεν πρέπει να μακροημερεύουν στην εποχή μας, αλλά να χτυπιούνται στη ρίζα. Για να δούμε που βρίσκονται και τι κάνουν οι Δίκαιοι της Πολιτείας.
