Το σπιτικό που λέγεται Ελλάδα
Σε ένα οικονομικά καθημαγμένο σπιτικό που μπαίνουν δύο μισθοί έστω και πενιχροί, αν τα έξοδα περιοριστούν στο ελάχιστο, αν τα έξοδα περιοριστούν σε μηδενικά επίπεδα, μπορεί να γίνει προκοπή και να έρθει οικονομική ανάκαμψη;
Βεβαίως θα πρόκειται για ένα δυστυχισμένο σπιτικό από το οποίο θα λείπουν βασικά αγαθά και τα μέλη της οικογένειας παρά τη σκληρή τους προσπάθεια θα τρέφονται άσχημα και θα κακοπερνούν. Αν μάλιστα κόψουν και το ρεύμα και τη θέρμανση θα εργάζονται υπεράνθρωπα και θα ζουν σαν αγρίμια. Ωστόσο, το πουγκί ή ο λογαριασμός της οικογένειας θα αυξάνει, εκτός αν αρρωστήσουν λόγω των στερήσεων και χάσουν το οικονομικό τους απόθεμα σε γιατρούς και φάρμακα. Ας υποθέσουμε όμως ότι θα αντέξουν. Για πόσο θα μπορούν να συνεχίσουν να σοδεύουν χωρίς να ξοδεύουν; Αν όλοι το κάνουν αυτό, είναι βέβαιο ότι πολύ σύντομα θα στερηθούν τα έσοδά τους. Αν κανείς δεν ξοδεύει, οι επιχειρήσεις θα κλείσουν και τότε ο μισθός θα γίνει επίδομα ανεργίας και στη συνέχεια… τίποτα, με αποτέλεσμα το οικογενειακό απόθεμα να εξανεμιστεί σύντομα. Σε αυτή τη φάση βρίσκονται εδώ και πολύ καιρό εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά και αυτό με τρόπο ανάγλυφο αποτυπώνεται και στα βασικά οικονομικά στοιχεία.
Σε καθεστώς ελεύθερης αγοράς που έχουμε επιλέξει να ζούμε και όχι ολοκληρωτικού καπιταλισμού που ορισμένοι θέλουν να επιβάλουν, η βίαιη κατάργηση της κατανάλωσης είναι ο χειρότερος εχθρός της οικονομίας. Η υπερχρέωση είναι βόμβα, αλλά και η συρρίκνωση της κατανάλωσης είναι νάρκη.
Τα λέμε όλα αυτά γιατί ο μεγαλύτερος αποπληθωρισμός που έχει σημειωθεί στη χώρα τα τελευταία 51 χρόνια καταγράφηκε στην Ελλάδα το Νοέμβριο, με τις τιμές καταναλωτή να μειώνονται κατά 2,9%, έπειτα από μείωση 2% τον Οκτώβριο και τις αποπληθωριστικές πιέσεις να συνεχίζονται για ένατο διαδοχικό μήνα.
Το προηγούμενο χαμηλότερο ποσοστό του πληθωρισμού ήταν τον Φεβρουάριο 1962 (πτώση κατά 2,1%), ενώ, παράλληλα, με τη μείωση του Νοεμβρίου, ο πληθωρισμός διατηρείται σε αρνητικό επίπεδο για ένατο συνεχόμενο μήνα (το προηγούμενο «ρεκόρ» ήταν οι οκτώ συνεχείς μήνες).
Πάντως, «μελανό» σημείο παραμένουν οι ανατιμήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ, κατά 18,7% σε ετήσια βάση, ενώ αξιοσημείωτες είναι και οι ανατιμήσεις στα φάρμακα (κατά 25,3%, σε ετήσια βάση).
Ανατιμήσεις καταγράφηκαν, επίσης, στα καπνικά προϊόντα (4,7%), στις νωπές πατάτες (4,5%), στο νωπό μοσχάρι (2,1%) και στα γαλακτοκομικά- αυγά (1,7%).
Στον αντίποδα, λόγω των μειώσεων στις διεθνείς τιμές του πετρελαίου, το πετρέλαιο θέρμανσης πουλήθηκε φθηνότερα κατά 3,4%, σε σχέση με τον Νοέμβριο πέρυσι.
Αυτά τα στοιχεία δεν αποδεικνύουν μείωση τιμών, αλλά μείωση αγοραστικής δύναμης και αυτό είναι η πιστοποίηση της ασθενούς οικονομίας σε συνδυασμό με την υψηλότατη ανεργία.
Στη φάση που βρίσκεται τώρα τόσο η κοινωνία, όσο και η οικονομία της Ελλάδας, χρειάζεται αναθέρμανση της κατανάλωσης, διότι καλώς ή κακώς οι εξαγωγές δεν αρκούν -για μια σειρά λόγων- από μόνες τους να ανορθώσουν την ερειπωμένη Ελληνική οικονομία.
Εν τέλει η καταπολέμηση της φτώχειας θα οδηγήσει και στην καταπολέμηση της ανεργίας από όποια και αν ξεκινήσεις, φτώχεια ή ανεργία, ίδιο θα είναι το αποτέλεσμα.
Σε ένα οικονομικά καθημαγμένο σπιτικό που μπαίνουν δύο μισθοί έστω και πενιχροί, αν τα έξοδα περιοριστούν στο ελάχιστο, αν τα έξοδα περιοριστούν σε μηδενικά επίπεδα, μπορεί να γίνει προκοπή και να έρθει οικονομική ανάκαμψη;
Βεβαίως θα πρόκειται για ένα δυστυχισμένο σπιτικό από το οποίο θα λείπουν βασικά αγαθά και τα μέλη της οικογένειας παρά τη σκληρή τους προσπάθεια θα τρέφονται άσχημα και θα κακοπερνούν. Αν μάλιστα κόψουν και το ρεύμα και τη θέρμανση θα εργάζονται υπεράνθρωπα και θα ζουν σαν αγρίμια. Ωστόσο, το πουγκί ή ο λογαριασμός της οικογένειας θα αυξάνει, εκτός αν αρρωστήσουν λόγω των στερήσεων και χάσουν το οικονομικό τους απόθεμα σε γιατρούς και φάρμακα. Ας υποθέσουμε όμως ότι θα αντέξουν. Για πόσο θα μπορούν να συνεχίσουν να σοδεύουν χωρίς να ξοδεύουν; Αν όλοι το κάνουν αυτό, είναι βέβαιο ότι πολύ σύντομα θα στερηθούν τα έσοδά τους. Αν κανείς δεν ξοδεύει, οι επιχειρήσεις θα κλείσουν και τότε ο μισθός θα γίνει επίδομα ανεργίας και στη συνέχεια… τίποτα, με αποτέλεσμα το οικογενειακό απόθεμα να εξανεμιστεί σύντομα. Σε αυτή τη φάση βρίσκονται εδώ και πολύ καιρό εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά και αυτό με τρόπο ανάγλυφο αποτυπώνεται και στα βασικά οικονομικά στοιχεία.
Σε καθεστώς ελεύθερης αγοράς που έχουμε επιλέξει να ζούμε και όχι ολοκληρωτικού καπιταλισμού που ορισμένοι θέλουν να επιβάλουν, η βίαιη κατάργηση της κατανάλωσης είναι ο χειρότερος εχθρός της οικονομίας. Η υπερχρέωση είναι βόμβα, αλλά και η συρρίκνωση της κατανάλωσης είναι νάρκη.
Τα λέμε όλα αυτά γιατί ο μεγαλύτερος αποπληθωρισμός που έχει σημειωθεί στη χώρα τα τελευταία 51 χρόνια καταγράφηκε στην Ελλάδα το Νοέμβριο, με τις τιμές καταναλωτή να μειώνονται κατά 2,9%, έπειτα από μείωση 2% τον Οκτώβριο και τις αποπληθωριστικές πιέσεις να συνεχίζονται για ένατο διαδοχικό μήνα.
Το προηγούμενο χαμηλότερο ποσοστό του πληθωρισμού ήταν τον Φεβρουάριο 1962 (πτώση κατά 2,1%), ενώ, παράλληλα, με τη μείωση του Νοεμβρίου, ο πληθωρισμός διατηρείται σε αρνητικό επίπεδο για ένατο συνεχόμενο μήνα (το προηγούμενο «ρεκόρ» ήταν οι οκτώ συνεχείς μήνες).
Πάντως, «μελανό» σημείο παραμένουν οι ανατιμήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ, κατά 18,7% σε ετήσια βάση, ενώ αξιοσημείωτες είναι και οι ανατιμήσεις στα φάρμακα (κατά 25,3%, σε ετήσια βάση).
Ανατιμήσεις καταγράφηκαν, επίσης, στα καπνικά προϊόντα (4,7%), στις νωπές πατάτες (4,5%), στο νωπό μοσχάρι (2,1%) και στα γαλακτοκομικά- αυγά (1,7%).
Στον αντίποδα, λόγω των μειώσεων στις διεθνείς τιμές του πετρελαίου, το πετρέλαιο θέρμανσης πουλήθηκε φθηνότερα κατά 3,4%, σε σχέση με τον Νοέμβριο πέρυσι.
Αυτά τα στοιχεία δεν αποδεικνύουν μείωση τιμών, αλλά μείωση αγοραστικής δύναμης και αυτό είναι η πιστοποίηση της ασθενούς οικονομίας σε συνδυασμό με την υψηλότατη ανεργία.
Στη φάση που βρίσκεται τώρα τόσο η κοινωνία, όσο και η οικονομία της Ελλάδας, χρειάζεται αναθέρμανση της κατανάλωσης, διότι καλώς ή κακώς οι εξαγωγές δεν αρκούν -για μια σειρά λόγων- από μόνες τους να ανορθώσουν την ερειπωμένη Ελληνική οικονομία.
Εν τέλει η καταπολέμηση της φτώχειας θα οδηγήσει και στην καταπολέμηση της ανεργίας από όποια και αν ξεκινήσεις, φτώχεια ή ανεργία, ίδιο θα είναι το αποτέλεσμα.
