Του Θωμά Κακαδιάρη, μοτοσυκλετιστή
Χαίρομαι! Η μοτοσυκλέτα δίνει χαρά. Είναι το όχημα, που συνδέεται όσο κανένα άλλο με τη χαρά της κίνησης, τη χαρά του ταξιδιού, την άθληση και δενόμαστε μαζί του συνήθως στα νεανικά μας χρόνια. Φυσικά, την ίδια χαρά νιώθουν και αυτοί που συνδέθηκαν με τη μοτοσυκλέτα αργότερα. Το μέσον αυτό ή το αγαπάς ή δεν το αγαπάς. Κι αν το αγαπάς και το σεβαστείς θα το χαρείς, αλλιώς γρήγορα θα σε… ξεφορτωθεί!
Ο ευρωπαϊκός νότος αγαπά ιδιαίτερα τη μοτοσυκλέτα. Από μικρή ηλικία, Πορτογάλοι, Ισπανοί, Ιταλοί, Γάλλοι, Ελληνες ξεκινούν τη δίτροχη περιπέτειά τους. Σε πολλές περιπτώσεις η περιπέτεια ξεκινά με λάθος τρόπο, χωρίς εκπαίδευση, χωρίς άδεια οδήγησης. Οι αιτίες είναι πολλές. Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια η κατάσταση φαίνεται να διορθώνεται. Η «είσοδος» στον δίτροχο κόσμο γινόταν -και ακόμη πολλές φορές γίνεται – χωρίς εκπαίδευση. Επιπλέον, στις αιτίες που οδηγούν σε λανθασμένο τρόπο εισόδου συγκαταλέγονται η ηλικία νόμιμης απόκτησης άδειας οδήγησης, η πλημμελής άσκηση ελέγχου των κηδεμόνων και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, που σε μερικές περιπτώσεις ερμηνεύει την ελευθερία, την οποία δηλώνει το μέσο, σαν αντικοινωνική συμπεριφορά. Σταδιακά από το 1998 η εκπαίδευση έγινε καλύτερη, οι εξετάσεις για το δίπλωμα απαιτητικότερες και η ηλικία νόμιμης εισόδου στα 50 κυβικά κατέβηκε στα συμπληρωμένα 16 έτη ηλικίας! Προφανώς απέχουμε από τα 14 έτη, κατώτατο όριο ηλικίας της σχετικής Ευρωπαϊκής Οδηγίας, αλλά όσο αντιλαμβανόμαστε την υποκρισία που εμποδίζει τη μείωση, τόσο πλησιάζουμε στην αλλαγή του κατώτατου ορίου. Εκείνο που μένει να ξαναδούμε είναι οι λόγοι που επιλέγει κάποιος τη μοτοσυκλέτα ως μέσον. Να ξαναδούμε την ηλικία εισόδου στην αυτοκίνηση και τον λόγο που το μοτοποδήλατο επιλέγεται από τους νέους. Θυμίζω ότι το μοτοποδήλατο είναι το ΜΟΝΟ μέσο που μπορεί να οδηγηθεί νομίμως από ανήλικο άτομο. Εννοείται όμως ότι απαιτούνται συμπεριφορά και ανάληψη ευθυνών ενηλίκου!
Τα τροχαία ατυχήματα των νέων ανθρώπων με μοτοποδήλατα φιγουράρουν στις σελίδες των εφημερίδων χρόνια τώρα. Το τροχαίο ατύχημα ακολουθείται από αστυνομικά μέτρα, αφορισμούς και ευχολόγια. Πολλοί θα μιλήσουν για …«παιδεία» και σχεδόν κανείς δεν θα ξέρει τι ακριβώς πρέπει να γίνει. Στην πράξη ΚΑΝΕΙΣ δεν θα κάνει κάτι ουσιαστικό και όσα γίνονται από τους περισσότερους κρατικούς και μη φορείς αποτελούν τον ορισμό της «κακής πρακτικής». Την ίδια στιγμή, η Ευρώπη αναζητά «καλές πρακτικές» για την επίλυση χρόνιων προβλημάτων, αποκλείοντας ΑΚΡΙΒΩΣ πρακτικές αστυνόμευσης, αφορισμών και ευχολογίων…
Στην ανάγκη αυτή το Ελληνικό Ινστιτούτο Μοτοσυκλέτας ΜΟΤΟΘΕΣΙΣ της ΜΟΤ.Ο.Ε. έχει δώσει εδώ και 8 χρόνια τη δική του απάντηση βάζοντας τη μοτοσυκλέτα στα σχολεία! Μετά τη δοκιμαστική εφαρμογή του προγράμματος «Μοτοσυκλετώντας… χαίρομαι», το πρόγραμμα παρουσιάζεται κάθε χρόνο στις σχολικές μονάδες που το επιθυμούν, σύμφωνα με τους όρους της έγκρισης του Υπουργείου Παιδείας. Στην πράξη αποτελεί δράση ενημέρωσης και προετοιμασίας εισόδου στην μοτοκίνηση και απευθύνεται σε νέους ηλικίας 14 – 17 ετών, που μπορεί να αποκτήσουν τα προσεχή χρόνια άδεια ικανότητας οδήγησης. Η δράση έχει σκοπό να παρουσιάσει τον τρόπο που εμείς, οι καθημερινοί μοτοσυκλετιστές, βλέπουμε τη μοτοσυκλέτα και τον ασφαλή τρόπο που τη χρησιμοποιούμε. Οχι θεωρητικά, όχι με προσομοιώσεις και από απόσταση, αλλά βιωματικά και ουσιαστικά. Είμαστε οι πλέον κατάλληλοι να φέρουμε σε επαφή τους νέους με τις έννοιες της ασφάλειας και της ελευθερίας, αφού ως πομποί του μηνύματος «νομιμοποιούμαστε» να μιλάμε για μοτοσυκλετισμό ως χρήστες και όχι ως παρατηρητές.
Το πρόγραμμα «Μοτοσυκλετώντας… χαίρομαι» παρουσιάζεται σύμφωνα με τις προβλέψεις της έγκρισης του Υπουργείου Παιδείας και ύστερα από πρόσκληση του σχολείου (Γυμνάσιο, Γεν. Λυκείου, ΕΠΑΛ, κ.λπ.) προς το Ινστιτούτο. Η διάρκεια της παρουσίασης είναι δίωρη και προσφέρεται δωρεάν από το Ινστιτούτο. Η παρουσίαση γίνεται από μέλη του Ινστιτούτου, κατόχους πιστοποίησης ROSPA – RoADAR ADVANCED RIDER. Τα μέλη του Ινστιτούτου είναι ταυτόχρονα μέλη και των Λεσχών της ΜΟΤ.Ο.Ε. που έχουν δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για θέματα οδικής ασφάλειας.
Η δράση μπορεί να περιλαμβάνει εκτός της παρουσίασης, που γίνεται (σχεδόν) πάντα σε σχολικούς χώρους, πιο εκτεταμένη μορφή συνεργασίας, αλλά αυτό αποτελεί αντικείμενο συνεννόησης με τους Συλλόγους Διδασκόντων των σχολείων που επιθυμούν να εντάξουν τη δράση στις δράσεις αγωγής της υγείας.
Μέσα από τους απολογισμούς των ετών 2013 – 14 με επισκέψεις σε 26 σχολικές μονάδες, 2014 – 15 με επισκέψεις σε 35 σχολικές μονάδες, 2015 – 16 με επισκέψεις σε 40 σχολικές μονάδες, 2016 – 17 με επισκέψεις σε 35 σχολικές μονάδες και των ετών 2017 – 18 με επισκέψεις σε 72 σχολικές μονάδες διαπιστώσαμε ότι οι εκπαιδευτικοί των σχολείων δείχνουν ζωηρό ενδιαφέρον για την ασφάλεια των μαθητών τους. Επιπλέον, αναζητούν κάθε τρόπο να ενισχύσουν την αντίληψη της ασφαλούς χρήσης των μοτοποδηλάτων από τους μαθητές τους.
Στις πέντε αυτές εκπαιδευτικές περιόδους περισσότεροι από 30.000 μαθητές είχαν την ευκαιρία να ακούσουν έναν άλλο λόγο, χωρίς την απειλή του ατυχήματος, χωρίς εκφοβισμούς και χωρίς κανέναν να τους «κουνά το δάχτυλο». Εχουμε όλοι πλέον κουραστεί από αυτή τη ρητορική του εκφοβισμού και τις απειλές. Οι νέοι άνθρωποι δεν πρόκειται να γίνουν καλύτεροι με απειλές και νομοθετήματα. Χρειάζεται ένας άλλος λόγος, ρεαλιστικός, ενημερωτικός και κυρίως γεμάτος προτάσεις για τον τρόπο εισόδου στον μαγικό κόσμο της μοτοσυκλέτας όσων και αν αποφασίσουν να το κάνουν.
Το πρόγραμμα εγκρίθηκε και φέτος από το Υπουργείο Παιδείας με την Φ2.1/24256/Δ7/15-02-2019 εγκύκλιο και ήδη τα σχολεία από όλη την Ελλάδα άρχισαν να μας προσκαλούν να το παρουσιάσουμε, στέλνοντας μηνύματα στην ηλεκτρονική διεύθυνση του Ινστιτούτου: [email protected].
Η περιοχή μας έχει τη δυνατότητα να συμμετάσχει στην ενημέρωση αυτή περισσότερο από κάθε άλλη περιοχή της χώρας, αφού η Μοτοσυκλετιστική Λέσχη Βόλου (ΜΟΤΟ.ΛΕ.Β.) έχει φροντίσει να εκπαιδεύσει και να πιστοποιήσει πολλά από τα μέλη της, τα οποία είναι έτοιμα να επισκεφτούν τα σχολεία του Νομού μας μετά από τη σχετική πρόσκληση.
