ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ

ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΩΝΤΑΣ …διασώζω την ιστορία

μοτοσυκλετωντασ-διασώζω-την-ιστορί-641681

Του Θωμά Κακαδιάρη, μοτοσυκλετιστή

Ενα από τα χαρακτηριστικά του Ελληνα είναι η «κοντή» μνήμη. Μπορεί να αποδοθεί σε διάφορους λόγους. Θα επιλέξω ως αιτιολογία την αποστασιοποίηση από ένα πικρό, δύσκολο και σκληρό παρελθόν. Ισχύει και στην περίπτωση της μοτοσυκλέτας. Η μοτοσυκλέτα – όπως και το αυτοκίνητο – μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν ένα όχημα για λίγους και, μάλιστα, οικονομικά ισχυρούς. Ενα είδος περίεργης, πλην αξιοθαύμαστης για τους πολλούς πολυτέλειας. Οσον αφορά στη μοτοσυκλέτα, εύποροι αστοί, αεροπόροι, επιστήμονες, ακόμη κι ο βασιλιάς υπήρξαν οι πρώτοι που αγόρασαν, έφεραν και χρησιμοποίησαν την «άνιππον άμαξα» από το 1895.

Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και με ό,τι ξέμεινε από οχήματα εχθρών και «συμμάχων», η ελληνική κοινωνία έχτισε κυριολεκτικά τη χώρα. Ανθεκτικές τρίκυκλες μοτοσυκλέτες, αρχικά όπως ήταν στον πόλεμο, αργότερα διασκευασμένες με πολλούς τρόπους σε ασύμμετρα και συμμετρικά τρίκυκλα υπήρξαν τα… πάντα. Εργασία, μεταφορές και… ψυχαγωγία φιλοξενήθηκαν στους τρεις τροχούς των μοτοσυκλετών αυτών με τελευταία στον χρόνο τα φουρκώνια που έφυγαν τελευταία από τους δρόμους και τις «πιάτσες» των μεταφορέων (τρικυκλατζήδες).

Ηδη από τη μεταπολίτευση το αυτοκίνητο (μεταχειρισμένο σαπάκι 15ετίας – δεν πειράζει) έγινε το «καθωσπρέπει» όχημα και γρήγορα η ελληνική κοινωνία «απέταξε» τη μοτοσυκλέτα, με τον ελληνικό κινηματογράφο να βοηθά με κάθε τρόπο («Ρόδα, τσάντα και κοπάνα», 1982, σκηνοθεσία Ομηρου Ευστρατιάδη).

Τι εύκολα που κόβουμε κομμάτια μας και τα πετάμε πίσω μας!

Η μοτοσυκλέτα όμως δεν έπαψε να έχει τη θέση της στη καρδιά όσων την αγάπησαν και βέβαια μια νέα γενιά την ανακάλυψε και την έβαλε στη ζωή της.

Μέχρι τις 16 Οκτωβρίου του 2017, οι κάτοχοι ιστορικών αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών μπορούσαν να κυκλοφορούν νόμιμα σε δημόσιους δρόμους αν είχαν ιστορικές πινακίδες από οποιαδήποτε Ελληνική Ομοσπονδία (ΦΙΛΠΑ, ΕΟΟΕ, ΕΛΠΑ, ΜΟΤΟΕ), προκειμένου να μετακινήσουν τα οχήματά τους για λόγους συντήρησης, αλλά και να μετακινηθούν από και προς επίσημες εκδηλώσεις, όπως εκθέσεις, αγώνες και άλλα επετειακά γεγονότα.

Αίφνης, η κυβέρνηση απαγόρευσε κάθε μετακίνηση των ιστορικών οχημάτων σε δημόσιο δρόμο (ΦΕΚ 3641/ 16 Οκτωβρίου 2017). Σύμφωνα με αυτές τις νέες ρυθμίσεις τα ιστορικά οχήματα επιτρεπόταν πλέον να παρευρίσκονται στις πιο πάνω εκδηλώσεις φορτωμένα και μεταφερόμενα στον τόπο του γεγονότος πάνω σε ρυμουλκούμενα τρέιλερ!

Η απόφαση αυτή προέκυψε από τον συνδυασμό κλασικής ελληνικής διαβολής (ρουφιανιά το λένε άλλοι) και καλπάζουσας γραφειοκρατίας. Οι καλοθελητές φρόντισαν να υπενθυμίσουν ότι μερικοί ιδιοκτήτες ιστορικών οχημάτων έκαναν κατάχρηση και κυκλοφορούσαν συνεχώς τα αυτοκίνητά τους ως καθημερινό αυτοκίνητό τους και «μαζί με τα ξερά, καίγονται και τα χλωρά». Φημολογείται ότι η συντάκτρια του νέου κειμένου …μπέρδεψε τα ιστορικά οχήματα με τα αγωνιστικά και το αποτέλεσμα ήταν εξόχως …νεοελληνικό, πονά κεφάλι, κόβει κεφάλι.

Αυτό ισχύει μέχρι σήμερα και παρά τις παρεμβάσεις των φορέων που εκπροσωπούν χιλιάδες συλλέκτες – ιδιοκτήτες ιστορικών οχημάτων λύση δεν έχει δοθεί!

Τι θα γίνει άραγε με όλους εκείνους που διατηρούν για συναισθηματικούς λόγους ένα ιστορικό αυτοκίνητο; Το κόστος των συμβατικών πινακίδων είναι τεράστιο σε σχέση με το κόστος των ιστορικών πινακίδων, μιας και ο ιδιοκτήτης θα κληθεί να πληρώσει ασφάλεια, τέλη κυκλοφορίας και τεκμήριο για το αυτοκίνητο.

Οι προσπάθειες να εκλογικευτούν οι προβλέψεις της νομοθεσίας δηλ. από την προηγούμενη ασαφή κατάσταση για τον χρόνο κίνησης και των αριθμό των διανυομένων χιλιομέτρων ανά έτος μέχρι στην απόλυτη απαγόρευση υπάρχει λύση και ιδιαίτερα την εποχή των ηλεκτρονικών εφαρμογών. Μια εφαρμογή που θα επέτρεπε την καταχώρηση των χιλιομέτρων και τον σχετικό έλεγχο θα έλυνε το πρόβλημα χωρίς καμία άλλη ενέργεια.

Στις 18/1/2018 εκπρόσωποι της Ομοσπονδίας Μηχανοκίνητου Αθλητισμού Ελλάδας (ΟΜΑΕ), της Ελληνικής Ομοσπονδίας Φίλων Παλαιού Αυτοκινήτου και Μοτοσικλέτας (ΕΟΦΙΛΠΑ), της Ελληνικής Ομοσπονδίας Οχημάτων Εποχής (ΕΟΟΕ) και της Μοτοσικλετιστικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΜΟΤΟΕ) συναντήθηκαν και κατέληξαν σε σύνολο προτάσεων, τις οποίες κατέθεσαν στο υπουργείο Μεταφορών.

Μεταξύ άλλων, οι προτάσεις των Ομοσπονδιών περιλαμβάνουν:

  1. Ελεύθερη κίνηση των ιστορικών αυτοκινήτων τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες.
  2. Τέσσερις ημέρες τον μήνα κίνηση για συντήρηση και επισκευή – συγκεκριμένα την πρώτη, δεύτερη, τρίτη και τέταρτη ημέρα, Τετάρτη έκαστου μήνα.
  3. Κυκλοφορία χωρίς περιορισμούς κίνησης εντός της Περιφέρειας.

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα να πειστεί κάποιος ότι οι νομοθετικές ρυθμίσεις δεν μπορεί να έρχονται σε αντίθεση με τις ευρωπαϊκές προβλέψεις, διότι είναι θέμα χρόνου να ανατραπούν. Η απλή λογική, η αγάπη για την ιστορία που δεν έπαψε να εξελίσσεται γύρω μας, ίσως, διορθώσουν το φαινόμενο του εκκρεμούς τόσο συνηθισμένο για την Ελληνική Πολιτεία που περνά από το ένα άκρο στο άλλο χάνοντας πάντα τη μέση και αποφεύγοντας να δώσει ρεαλιστικές λύσεις σε πολλά προβλήματα.

Με την ευκαιρία να ενημερώσουμε ότι η ΜΟΤΟΕ διαθέτει πλέον δίκτυο φυσικών προσώπων εξουσιοδοτημένων να αναλάβουν την αξιολόγηση του ιστορικού οχήματός σας και την πιστοποίησή του και για την περιοχή μας αυτό έχει αναλάβει η ΜΟΤΟΛΕΒ. Εάν έχετε μοτοσυκλέτα ηλικίας πλέον των 30 ετών μπορείτε να απευθύνεστε στον κ. Κώστα Τσαντίλη μηχανολόγο μηχανικό, τηλ. 6983421933 ([email protected]).

Ιδιαίτερη σημασία έχει να κάνετε το ίδιο αν έχετε μοτοσυκλέτα πλέον των 25 ετών. Η μοτοσυκλέτα αυτή, πιστοποιούμενη, μπορεί να ενταχθεί στα οχήματα «youngtimer» έχοντας ειδική ασφαλιστική μεταχείριση τόσο ως προς το κόστος, όσο και προς τις αποζημιώσεις σε περίπτωση ατυχήματος, διατηρώντας τις κρατικές πινακίδες ή αλλάζοντάς τις με τη συμπλήρωση των 30 ετών ηλικίας της με πινακίδες ιστορικού οχήματος.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου