Του Θωμά Κακαδιάρη, μοτοσυκλετιστή
Μοτοσυκλετώντας; Υπάρχει το ρήμα «μοτοσυκλετώ» και τι σημαίνει; Το ρήμα «μοτοσυκλετώ» γεννήθηκε για να περιγράψει τη συνειδητή επιλογή χρήσης της μοτοσυκλέτας ως μέσο ταξιδιού, άθλησης ή αναψυχής σε αντιδιαστολή με την κοινή καθημερινή χρήση της μοτοσυκλέτας ως ευκολόχρηστο μέσο μεταφοράς – και μόνο. Μπορεί η διάκριση να μην είναι κατανοητή σε κάποιον εκτός του χώρου της μοτοσυκλέτας, αλλά με λίγη σκέψη και παρατήρηση των εξωτερικών χαρακτηριστικών όσων μοτοσυκλετούν, η διαφορά γίνεται κατανοητή. Εξωτερικά χαρακτηριστικά όπως η ένδυση, η προσεγμένη εμφάνιση της μοτοσυκλέτας και ο τρόπος οδήγησης δίνουν την εικόνα αυτού που μοτοσυκλετεί, σε αντίθεση με αυτόν που απλώς κινείται μ΄ ένα μηχανοκίνητο δίκυκλο.
Δεν πέρασαν ούτε 20 χρόνια από τη στιγμή που η αυτοκινητοβιομηχανία υποσχόταν να διαθέσει στην αγορά τόσο φτηνό αυτοκίνητο που η αγορά μιας μοτοσυκλέτας θα ήταν πολυτέλεια! Ενα…βίτσιο! Μαντέψτε: Η αυτοκινητοβιομηχανία τα κατάφερε! Σήμερα πωλούνται αξιόλογα αυτοκίνητα σε τιμές πολύ χαμηλότερες από αυτές πολλών μοτοσυκλετών ιδίου κυβισμού. Δεν πέρασαν ούτε 25 χρόνια από τότε που οι νομοθετικές προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στόχευσαν στην αποτροπή των νέων να μάθουν να οδηγούν μοτοσυκλέτα νωρίς. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επίσης, τα κατάφερε! Πρόσφατα το αντιλήφθηκαν πολύ καλά ακόμη και οι εισαγωγείς μοτοσυκλετών στην Ελλάδα βλέποντας το χρώμα των μαλλιών των επισκεπτών εκθέσεων μοτοσυκλέτας. Υπερισχύει πλέον το… λευκό!
Όμως καμία από τις δύο ισχυρότατες δυνάμεις, ούτε η νομοθετική (Ε.Ε.), ούτε η οικονομική (αυτοκινητοβιομηχανία) κατάφεραν να σβήσουν την αγάπη, τη λατρεία για τη μοτοσυκλέτα. Φυσικά συνεχίζουν την προσπάθεια με κάθε πρόσφορο μέσο. Στις επίσημες «δικαιολογίες» της νομοθετικής εξουσίας περιλαμβάνεται ΠΑΝΤΑ η ασφάλεια! Χωρίς να έχουν επενδύσει – σχεδόν – ούτε ένα ευρώ στη ανάπτυξη της εκπαίδευσης των αναβατών, υποστηρίζουν μέσω του «ατυχήματος» τον περιορισμό με κάθε τρόπο της χρήσης της μοτοσυκλέτας. Τελευταία μπήκε στον χορό και η …ρύπανση! Ναι, η μοτοσυκλέτα… ρυπαίνει κατά την Ε.Ε.! Προς το παρόν τα σχέδιά αυτά δεν προχωράνε γρήγορα γιατί υπάρχει ένας ανυπότακτος Ευρωπαϊκός Νότος και ένας πεισματάρης Ευρωπαϊκός Βορράς!
Δεν ισχυριζόμαστε ότι δεν υπάρχει ζήτημα ασφάλειας. Ισχυριζόμαστε ότι δεν αντιμετωπίζεται με περιορισμούς, αυστηρά μέτρα και ρητορικές αίματος. Η ασφάλεια δεν μπορεί να περιορίζει την ελευθερία, για αυτό η απάντηση είναι «περισσότερη ασφάλεια για περισσότερη ελευθερία». Η ασφάλεια θα έρθει μέσα από τη γνώση και μακριά από τον φόβο.Θα έρθει μέσα από την καλύτερη εκπαίδευση, το καλύτερο οδικό περιβάλλον, μιαν άλλη νομοθεσία και μια δίκαιη αστυνόμευση.
Μοτοσυκλετώντας κανείς για πολλά χρόνια καταλαβαίνει ότι στο όνομα διαφόρων αξιών, ιδεών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων γίνονται, χρόνο με τον χρόνο, οι αλλαγές που τείνουν να μετατρέψουν τα δικαιώματα σε υποχρεώσεις, τις ιδέες σε ιδεολογίες και τις αξίες σε δικαιολογίες που οδηγούν σε αλλοίωση της ανθρώπινης φύσης! Πρόσφατα προέκυψε και καινούργιο «φρούτο»: Η διεκδίκηση των δικαιωμάτων με επιθέσεις στην κοινωνία! Η άποψή μας είναι ότι τα δικαιώματα των πολιτών διεκδικούνται με σκοπό την συνοχή της κοινωνίας και όχι τη διάλυσή της!
Οποιος μοτοσυκλετεί νιώθει ελεύθερος. Πολλές φορές δεν χρειάζεται καν να είναι παρά μόνο ένας ευκαιριακός συνεπιβάτης και θα τον ακούσετε να περιγράφει την αίσθηση ως αίσθηση ελευθερίας. Εκφράζει ότι αισθάνεται και ότι αισθάνεται ταιριάζει απόλυτα με την ετυμολογική προσέγγιση της αρχαίας ελληνικής λέξης «ελευθερία», η οποία περιέχει την έννοια «της κίνησης προς». Θέλετε προς σταθερό, σίγουρο έδαφος, θέλετε προς το μέρος που αγαπάτε, θέλετε προς το καλό, όλα οδηγούν στη μοναδικότητα αυτής της έννοιας και κυρίως στέκονται απέναντι στη δουλεία και τη σκλαβιά!
Ενα συντονισμένο, περίτεχνο παιχνίδι σε βάρος της ελευθερίας στήνεται από αρχαιοτάτων χρόνων μέσω της … ασφάλειας. Η ασφάλεια «ακουμπά» στο αρχέγονο ένστικτο της επιβίωσης. Πραγματικές ή υποθετικές απειλές βοηθάνε, ώστε η «ασφάλεια» να περιορίζει την ελευθερία μέχρι την εξαφάνισή της. Η «ασφάλεια» παίρνει την πρώτη θέση στην ανθρώπινη σκέψη μέσω του φόβου! Ο φόβος είναι ο μοχλός για να παραιτηθούν οι πολίτες από κάθε διεκδίκηση της ελευθερίας τους!
Προφανώς δεν θέλουμε την ασφάλεια των φυλακισμένων, αλλά την ασφάλεια που όφειλε να παρέχει μια σύγχρονη, ευνομούμενη Πολιτεία! Οποιος μοτοσυκλετεί καταλαβαίνει πολύ καλά τις έννοιες «ασφάλεια» και «ελευθερία». Και ποιος μοτοσυκλετεί;
Ας δανειστούμε το κείμενο του Σπύρου Λαζαρίδη για να δώσουμε το ΔΕΛΤΙΟ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ του μοτοσικλετιστή: Ο μοτοσικλετιστής είναι ποιητής, με την έννοια ότι βιώνει την ομορφιά και την τρέλα. Μπορεί και συνομιλεί με τον αέρα, του φουντώνει τα στήθια μια κραυγή κι ένα πάθος που πρέπει να βγει. Και βγαίνει είτε με το πλάγιασμα στη στροφή, είτε με την περήφανη στάση της σούζας δίπλα στα μέταλλα των αυτοκινήτων. Οι ποιητές, για τους πολλούς, είναι τρελοί. Κι ο μοτοσικλετιστής, για τους πολλούς, τρελός είναι. Ο μοτοσικλετιστής είναι φετιχιστής. Λατρεύει το σώμα της μηχανής του. Ντύνεται τελετουργικά τα άμφιά του. Το πέτσινο μπουφάν, τα γάντια, το κράνος ή τα γυαλιά, τις μπότες. Ο μοτοσικλετιστές λατρεύει τ’ αντικείμενα. Ο μοτοσικλετιστής είναι ιδεολόγος, με την έννοια πως θέλει να υπερασπιστεί τη σχέση του με κάτι. Που πρέπει να πείσει και να ανασκευάσει μύθους που πλέκονται γύρω του και εις βάρος του. Οι μοτοσικλετιστές αναβοσβήνουν τους προβολείς σ’ ένδειξη χαιρετισμού σ’ όλους τους εθνικούς δρόμους, σ’ όλο τον κόσμο, όταν διασταυρώνονται. Όμως, δεν υπάρχει κόμμα μοτοσικλετιστών. Υπάρχει πάθος μοτοσικλετιστικό.
