ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ

ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΩΝΤΑΣ… με προδιαγραφές προστασίας

μοτοσυκλετωντασ-με-προδιαγραφές-πρ-407110

Του Θωμά Κακαδιάρη, μοτοσυκλετιστή

Οι μοτοσυκλετιστές όταν πρόκειται να αποκτήσουν μια νέα μοτοσυκλέτα, και δεν εννοώ οπωσδήποτε καινούργια, περνούν ώρες και μέρες ψάχνοντας, συγκρίνοντας, ρωτώντας, μελετώντας ποια θα είναι «η τυχερή», από τις πιθανές επιλογές που έχουν στο μυαλό. Υπάρχει βεβαίως και ο «έρωτας της πρώτης ματιάς», αλλά ό,τι περιγράφεται παραπάνω αποτελεί την πιο συνηθισμένη διαδικασία και φυσικά δεν πρόκειται για… απλό συνοικέσιο. Θα ήταν ευχής έργο να έκαναν το ίδιο και για τον εξοπλισμό προστασίας και δεν περιορίζομαι μόνο στο κράνος.

Πολλοί από εμάς, αξιολογώντας την ανάγκη της προστασίας μας ως επιτακτική και σημαντική, απευθυνόμαστε σε κατάστημα το οποίο ασχολείται με το είδος. Ισως να έχουμε ήδη υπόψη μας κάποια επώνυμα ρούχα και η επωνυμία τους να εγγυάται ποιότητα και εμφάνιση.

Για την άνεση θα μας μιλήσει ο «οδηγός» ραφής τους αφού συμβαίνει ο σωματότυπός μας να μην ταιριάζει απόλυτα στο ρούχο. Δυστυχώς τα ρούχα προστασίας της μοτοσυκλέτας δεν διορθώνονται στο 95% τους και βέβαια οι θέσεις των προστατευτικών του δεν …μετακινούνται.

Μαζί με όλα αυτά τα θέματα υπάρχει και το κόστος και ο πωλητής, που μπορεί να μας … μπερδεύει με ετικέτες, τα σήματα CE, τα πρότυπα και τις πληροφορίες σχετικά με την προστασία από τις κρούσεις, τις διπλές ραφές και τις δοκιμές τριβής και διάτμησης. Είναι πιθανόν στο τέλος να αφήσουμε λίγο ζαλισμένοι και μπερδεμένοι το κατάστημα με ένα κομψό και τριζάτο ρούχο το οποίο μπορεί να μην είναι ότι ακριβώς θέλουμε αλλά τουλάχιστον μας προστατεύει καλά επάνω στη μοτοσυκλέτα μας.

Στο σπίτι και με την ησυχία μας η πληθώρα των πληροφοριών που πήραμε στο κατάστημα μπαίνει σε μια σειρά καθώς αρχίζουμε να διαβάζουμε τα φυλλάδια και τις ετικέτες που βρίσκονται ραμμένα ή συνοδεύουν σε σακουλάκι τα καινούργια ρούχα μας. Εκεί αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ότι το τέλειο ρούχο που μόλις αγοράσαμε, δεν μας προστατεύει πραγματικά σε όλες τις περιστάσεις και σε όλη του την έκταση.

Μια πιο προσεκτική ματιά στις ετικέτες μέσα στο σακάκι και το παντελόνι λέει ότι δεν είναι ολόκληρη η στολή που έχει ελεγχθεί και εγκριθεί από την CE, αλλά μόνο τα ραμμένα προστατευτικά κομμάτια πρόσκρουσης.

Οσον αφορά στον άνεμο, τη βροχή και τα πετούμενα που βρίσκουμε στον δρόμο μας δεν θα υπάρξει πρόβλημα, αλλά αν υπάρξει πτώση και γλιστρήσουμε πάνω στο οδόστρωμα, οι μη δοκιμασμένες ή εγκεκριμένες ραφές του παντελονιού μας θα μπορούσαν να «ανοίξουν» και τα προστατευτικά πρόσκρουσης να μετακινηθούν σε λίγα δευτερόλεπτα με αποτέλεσμα να μην μας προστατέψουν στον ελάχιστο βαθμό.

Προφανώς δεν αγοράσαμε αυτό που περιγράφει η ευρωπαϊκή νομοθεσία ως Ατομικό Προστατευτικό Εξοπλισμό (PPE – Personal Protective Equipment ), επειδή αυτό θα σήμαινε ότι ολόκληρο το ένδυμα θα έπρεπε να έχει δοκιμαστεί και εγκριθεί από το CE. Αυτό που μόλις πληρώσαμε έχει ενσωματωμένα προστατευτικά πρόσκρουσης δοκιμασμένα σύμφωνα με τα πρότυπα CE αλλά τα υπόλοιπα δηλ. ραφές κλπ. δεν είναι σίγουρο ότι θα ανταποκριθούν στις προσμονές μας. Και για να μην γίνει παρανόηση: Οι κανονισμοί σχετικά με τον Ατομικό Προστατευτικό Εξοπλισμό (PPE – Personal Protective Equipment ) αφορούν στις προδιαγραφές που θα πρέπει να έχουν τα ρούχα μοτοσυκλέτας αλλά όχι και την υποχρεωτική εφαρμογή τους.

Σε εθνικό επίπεδο οι κυβερνήσεις μπορούν να θεσπίσουν τους δικούς τους κανόνες . Έτσι έγινε στ η Γαλλία, όπου απαιτείται επιπλέον η χρήση γαντιών εγκεκριμένα από την CE κατά την οδήγηση μοτοσυκλέτας.

Έτσι ήταν η κατάσταση μέχρι την 21η Απριλίου 2018 και πριν αναφερθούμε στην ημερομηνία αυτή, αξίζει να κάνουμε μια σύντομη αναφορά στον κίνδυνο που αποσοβήθηκε πριν 20 χρόνια, με την έγκαιρη δράση της FEMA στις Βρυξέλλες και στα όργανα της τότε Ε.Ο.Κ. Είχε συζητηθεί η επιβολή υποχρεωτικής χρήσης πλήρους ενδυμασίας σε όλους τους χρήστες μοτοποδηλάτων/μοτοσυκλετών με τον ίδιο τρόπο που είναι υποχρεωτική η χρήση κράνους!!!

Λίγοι θα θυμούνται την περιπέτεια που περάσαμε τότε, όσοι προσπαθούσαμε να συνεννοηθούμε με τους εθνικούς φορείς (στη χώρα μας ο ΕΛΟΤ) και να πείσουμε ότι δεν είναι ρούχα εργασίας (π.χ. εργοταξίου), αλλά ρούχα μιας δραστηριότητας που επιλέγεται αυτοβούλως από τους πολίτες.

Αντιπροτείναμε πρότυπα προστασίας και προστασία του καταναλωτή με σήμανση και χρειάστηκε να φτάσουμε στην 21η Απριλίου 2018 για να γίνει η πρόταση των οργανωμένων μοτοσυκλετιστών αποδεκτή στο μεγαλύτερο μέρος της ώστε να αποφύγουμε την υποχρεωτικότητα (σκεφτείτε στην Ελλάδα, με 35 βαθμούς Κελσίου να φοράς δερμάτινα για να πας στην αγορά για ψώνια) αλλά να υπάρξουν και τα ελάχιστα πρότυπα προστασίας για τον καταναλωτή.

Θα συμφωνήσουμε με όσα ήδη περιγράψαμε μέχρι στιγμής, τα ταμπελάκια δεν μας πολυβοηθούσαννα επιλέξουμε τα σωστά ρούχα. Στις 21 Απριλίου 2018 τέθηκε σε ισχύ νέα ευρωπαϊκή νομοθεσία η οποία υποτίθεται ότι θα κάνει πολύ πιο εύκολη την αγορά του σωστού μοτοσυκλετιστικού εξοπλισμού.

Με τη νέα νομοθεσία που ισχύει, όλα τα καινούρια προστατευτικά ρούχα μοτοσικλετών που θα δείτε να κρέμονται στις κρεμάστρες των ειδικών μαγαζιών θα πρέπει να έχουν εγκριθεί και ταξινομηθεί ως Προσωπικός Προστατευτικός Εξοπλισμός. Αυτό είναι σημαντική βελτίωση αφού γνωρίζουμε πλέον ότι όλο το ένδυμα έχει ελεγχθεί και όχι μόνο τα προστατευτικά του.

Για να είμαστε δίκαιοι δεν αρκούνται όλοι οι κατασκευαστές στο να εφαρμόζουν τις ελάχιστες προδιαγραφές στην κατασκευή των ρούχων τους που στη συνέχεια ταξινομούνται ως Ατομικός Προστατευτικός Εξοπλισμός. Γιατί πραγματικά υπάρχουν ορισμένοι κατασκευαστές που υπερβαίνουν τις ελάχιστες προδιαγραφές και προσφέρουν υψηλότερη προστασία.

Αυτή η υψηλότερη προστασία και ποιότητα δεν εμφανίζεται απαραιτήτως στην ετικέτα στο ένδυμα. Ας μην ξεχνάμε ότι η επιλογή του σωστού ενδύματος είναι κάτι περισσότερο από το να κοιτάμε μόνο τις ελάχιστες προδιαγραφές.

Η έγκριση PPE δεν λέει τίποτα για την άνεση της στολής ή αν είναι κατάλληλη για τις συνθήκες οδήγησης και το κλίμα στην περιοχή που ταξιδεύουμε. Εξασφαλίζει όμως ότι οι ελάχιστες προδιαγραφές υπάρχουν για όλους όσους τα αγοράσουν. Αυτό θεωρείται βελτίωση για την ασφάλεια και την άνεση του μοτοσυκλετιστή.

Ενα βήμα πιο πέρα πήγαν στην Αυστραλία και στη Νέα Ζηλανδία, όπου υιοθέτησαν πρόσφατα μια άλλη προσέγγιση. Δημιουργήθηκε μια κοινοπραξία κρατικών φορέων, ιδιωτικών φορέων και ενδιαφερομένων για μοτοσικλέτες, η οποία παρουσιάστηκε με την ονομασία MotoCAP.

ΤοMotoCAP είναι ένα πρόγραμμα πληροφόρησης για τους καταναλωτές που ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2018 και έχει σχεδιαστεί για να παρέχει στους αναβάτες επιστημονικές πληροφορίες σχετικά με την προστασία και την άνεση σε μια σειρά προστατευτικών στολών και γαντιών μοτοσυκλέτας που διατίθενται στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία.

Το MotoCAP δοκιμάζει τα υλικά και την κατασκευή ενδυμάτων στους τρεις βασικούς παράγοντες που είναι απαραίτητοι για την προστασία του αναβάτη από τραυματισμό: αντίσταση στην τριβή από κρούση, αντοχή ραφής και απορρόφηση ενέργειας κρούσης.

Η βαθμολογία άνεσης του MotoCAP βασίζεται στο πόσο αποτελεσματικά το ένδυμα επιτρέπει στον ιδρώτα να φύγει από το σώμα. Η διαφορά με το ευρωπαϊκό σύστημα επικεντρώνεται στο ότι τα τρέχοντα ευρωπαϊκά πρότυπα χρησιμοποιούν ένα απλό κριτήριο επιτυχίας / αποτυχίας ενώ το MotoCAP χρησιμοποιεί τις πραγματικές βαθμολογίες δοκιμών για να βαθμολογήσει τις βαθμολογίες αστεριών έτσι ώστε οι καταναλωτές να μπορούν να λάβουν τεκμηριωμένη απόφαση, συγκρίνοντας παρόμοια προϊόντα και τη σχετική τους απόδοση.

Για να γίνει όλοαυτό ευκολότερο και πιο προσιτό σε όλους τους μοτοσυκλετιστές το MotoCAP δημιούργησε μια ιστοσελίδα που μπορούμε να αναζητήσουμε ρούχα, ανάλογα με το φύλο μας, το στυλ οδήγησης και την επιλογή του πρωτογενούς υλικού (δέρμα ή κλωστοϋφαντουργία) και να μάθουμε τα αποτελέσματα τόσο για την ασφάλεια όσο και για την άνεση.

Βλέπουμε ότι πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης. Περιθώρια βελτίωσης έχει ακόμη να δείξει η επαφή των πολιτικών και υπηρεσιακών παραγόντων με τις οργανώσεις των πολιτών.

(Να ευχαριστήσουμε τον Wim Taal, FEMA’s Communications Officer για τις πολύτιμες πληροφορίες του και για την εξαιρετική δουλειά του στα γραφεία τηςοργάνωσης στις Βρυξέλλες).

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου