Του Θωμά Κακαδιάρη, μοτοσυκλετιστή
Ο Ελληνας μοτοσυκλετιστής είναι από τους πιο σκληραγωγημένους μοτοσυκλετιστές του κόσμου και πιθανόν από τους πιο ανθεκτικούς πολίτες. Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω:
Για δεκαετίες η σχέση του μοτοσυκλετιστή με το όχημα ξεκινούσε στο πεζοδρόμιο. Εκεί μάθαινε κακήν – κακώς από άλλον παλαιότερο μοτοσυκλετιστή ό,τι ήξερε εκείνος και έτσι προετοιμαζόταν για τις εξετάσεις απόκτησης του διπλώματος. Ακόμη κι εξετάσεις στα πεζοδρόμια της Ρήγα Φεραίου διενεργούνταν μέχρι κάποια εποχή. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται τον σαλίγκαρο. Στη συνέχεια τα πράγματα βελτιώθηκαν. Το 1998 παρουσιάζονται τα πρώτα βιβλία – τα δεύτερα γράφτηκαν το 2007 και δεν τυπώθηκαν ποτέ – και εισάγονται υποχρεωτικές ώρες εκπαίδευσης με τους περισσότερους τότε επαγγελματίες εκπαιδευτές να το «παλεύουν» όπως μπορούσαν. Ακόμη και σήμερα η «είσοδος» στον μοτοσυκλετιστικό κόσμο δεν είναι σίγουρη, αφού είχαμε μήνες να δούμε εξετάσεις για την απόκτηση άδειας οδήγησης. Είναι σαφώς καλύτερες οι συνθήκες εκπαίδευσης και εξέτασης τώρα από τότε, αλλά ακόμη πολύ μακριά από αυτό που θα έπρεπε να συμβαίνει για ένα τεχνικά απαιτητικό όχημα, αφού βλέπετε είναι το μόνο όχημα μονού ίχνους και απαιτεί πλήρη συμμετοχή του οδηγού στην οδήγησή του.
Ο μοτοσυκλετιστής κινείται σε ένα εχθρικό οδικό περιβάλλον από κάθε άποψη. Οδικό δίκτυο μονίμως εκτός προδιαγραφών, με άθλια ποιότητα οδοστρωμάτων, κακή σήμανση, κυκλοφοριακό φόρτο και άναρχη κυκλοφοριακή κίνηση. Η τροχαία κίνηση στη χώρα μοιάζει πολύ με την πρωινή κίνηση σε λαϊκή αγορά. Η έννοια «απόσταση ασφαλείας», που τονίζεται στον Κ.Ο.Κ. και στα βιβλία εκπαίδευσης και αποτελεί κλειδί στην αποφυγή ατυχημάτων στην καθημερινότητά μας στους δρόμους, απλώς… δεν υπάρχει! Ο κύριος ή η κυρία με τις τσάντες της λαϊκής ή το καροτσάκι που σκοντάφτουν συνεχώς ο ένας πάνω στον άλλο με επιφωνήματα τύπου «Ωπ!, «Επ!» στη συνέχεια μπαίνουν στα αυτοκίνητά τους ή τα μοτοποδήλατα και αν οι βαφές δεν ήταν τόσο ακριβές θα συνέχιζαν. Τώρα περνάνε στην «τρίχα» ο ένας από τον άλλο με μοναδική επιδεξιότητα! Φυσικά δεν είναι όλα λαμαρίνες. Υπάρχουν ποδαράκια και χεράκια εκτεθειμένα αλλά «Επ – Ωπ» τη γλιτώσαμε και σήμερα την επίσκεψη στα Επείγοντα! Βλέπετε άλλο να σε σπρώξουν 70 κιλά με 0,5 χλμ./ώρα και άλλο 1,5 τόνος!
Υστερα έρχεται το θέμα της συντήρησης και των επισκευών! Εκεί πάλι αν βρεθεί καλός μάστορας με λογικές αμοιβές ο Ελληνας μοτοσυκλετιστής βάζει την εικόνα του μαζί με τα εικονίσματα. Ενας κόσμος περιπέτειας χωρίς να βγαίνει… πουθενά! Η μοτοσυκλέτα έχει δυσανάλογο κόστος συντήρησης σε σχέση με το αυτοκίνητο και δεν μιλάμε για τα μικρά κυβικά τόσο, όσο για τα μεγαλύτερα. Ενα ζεύγος ελαστικών κάνει όσο τέσσερα αυτοκινήτου, τα λάδια πανάκριβα κ.λπ. κ.λπ. Ετσι αρχίζει ένα αλισβερίσι με τον εκάστοτε μάστορα να βρίσκεται στη μέση και έναν πελάτη να ψάχνει τρόπους φθηνής συντήρησης της μοτοσυκλέτας του.
Αφησα για το τέλος τον Μεγάλο Αδελφό! Ο Μεγάλος Αδελφός είναι το Νεοελληνικόν Κράτος. Καφκικό στην οργάνωσή του, μυθικό στην αποτελεσματικότητά του και πρωτοποριακό στις λύσεις του! Ενώ δεν είναι κράτος –κατασκευαστής, διότι πολέμησε και πολεμά ανηλεώς την κατασκευή κάθε είδους οχημάτων δεκαετίες τώρα, έχει και τεχνική άποψη για τα εισαγόμενα οχήματα. Ψωριάρικο αρνί με παχιά ουρά λέγεται στη βουκολική, γνήσια εκδοχή του. Από πού να ξεκινήσει κανείς; Από τους δασμούς εισαγωγής στη μοτοσυκλέτα, από την έλλειψη νομοθετικού ή διοικητικού πλαισίου για την αντιμετώπιση διαφόρων θεμάτων που ανακύπτουν από την πρόοδο (μα δεν σταματά και αυτή να μας αφήσει ήσυχους) ή από την αποτυχημένη και στρεβλή εφαρμογή των Κοινοτικών Οδηγιών. Οσον αφορά στο κόστος κίνησης των μοτοσυκλετών η τιμολόγηση είναι …σχιζοειδής. Τα ίδια τέλη κυκλοφορίας για ίδιου κυβισμού Ι.Χ. αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες. Το Κράτος μας θεωρεί ότι η χρήση των δρόμων επιβαρύνεται το ίδιο από δίτροχα και τετράτροχα. Στα διόδια τέλη δεν έχει ακόμη αποφασίσει τι είναι η μοτοσυκλέτα. Μισό αυτοκίνητο όπως π.χ. γέφυρα Ρίου –Αντιρρίου, 80% του αυτοκινήτου; Πάντως κάτι είμαστε μεταξύ και μεταξύ.
Φυσικά μη σας συμβεί κανένα κακό, όπως να σας κλέψουν τη μοτοσυκλέτα! Εκεί να δείτε τι ΔΕΝ έχει προβλέψει ο Κάφκα! Με κλεμμένη τη μοτοσυκλέτα και επίσημα δηλωμένη ως κλεμμένη οφείλετε τέλη κυκλοφορίας (μην κυκλοφορεί απλήρωτος ο κλέφτης) και κυρίως πρέπει να πάτε την κλεμμένη μοτοσυκλέτα σας για Κ.Τ.Ε.Ο. Προ πάντων η… ασφάλεια! Κι αν δεν… κανένα από τα δύο; Πρόστιμα! Πρόστιμα! Τον κλέφτη μπορεί να μην τον βρούμε ποτέ ή αν τον βρούμε να τον πληρώσουμε. Εσένα που σε ξέρει η ΑΑΔΕ διότι μηχανογραφηθήκαμε για το καλό μας (πάντα κι ευχαριστούμε κ. Μηλιώκα για την προειδοποίηση) θα σε βρει να βεβαιώσει τις οφειλές.
Και νομίζετε ότι τελειώσαμε. Μα σας είπα. Αφήσαμε τελευταίο το Νεοελληνικόν Κράτος, διότι ποτέ δεν μας αφήνει να …πλήττουμε. Ποια η τελευταία του επιτυχία; Τα ιστορικά οχήματα! Θυμάστε τι είχε γίνει με τους να «ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα» ή «να του την πάρουμε τζάμπα» . Κατήγγειλαν τους φρικτούς αυτούς κακοποιούς, που κυκλοφορούσαν τα ιστορικά οχήματα συχνότερα από ό,τι τους άρεσε και το Νεοελληνικόν Κράτος έλυσε το πρόβλημα θέτοντας ΟΛΑ τα ιστορικά οχήματα πρακτικά σε …ακινησία επί ποινή προστίμου! Φυσικά αυτό δεν μπορούσε να συνεχιστεί, είμαστε και στην Ευρώπη βλέπετε, και ήρθε να το διορθώσει στις 25/2/2019 με νέα ΚΥΑ! Οπως πάντα τα …ρύθμισε τέλεια!
Ας δούμε τι έκανε πάλι αφού πάρετε όλα τα μέτρα προστασίας. Φοράμε κράνος (πάντα), γάντια, μπότες, δερμάτινα ή «γκορντούρες» και ξεκινάμε την ανάγνωση.
Στο άρθρο 3, δηλαδή με το καλημέρα σας διαβάζουμε: «…απαγορεύεται να τίθενται (τα ιστορικά οχήματα) σε δημόσια κυκλοφορία και δύνανται να χρησιμοποιούνται μόνο για αγώνες ή εκδηλώσεις, νομίμως αδειοδοτημένες, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 49 του Κ.Ο.Κ.».
Μα το άρθρο 49 αφορά ΜΟΝΟΝ αγώνες και τα ιστορικά οχήματα ακόμη και όταν παίρνουν μέρος σε αγώνες σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις μόνο αγώνες δεν είναι! Τα ιστορικά οχήματα συμμετέχουν προς επίδειξη και όχι για το ρεκόρ ή την πρωτιά! Τελικά πρέπει να παραδεχτούμε ότι το άρθρο 49 είναι μια ψύχωση για το Νεοελληνικόν Κράτος και στοιχειώνει τα Υπουργεία!
Στην ΚΥΑ αυτή τα ιστορικά οχήματα μετά βίας μπορούν να κυκλοφορήσουν πριν και μετά την εκδήλωση που γίνεται ΓΙΑ ΝΑ συμμετέχουν ιστορικά οχήματα. Η περίοδος των 30 ετών πρακτικά καταργείται μέχρι …νεωτέρας, αφού όλα τα οχήματα πέραν του 1970 θα επανεξεταστούν, τα δε κριτήρια είναι εξαιρετικά αμφίβολα. Ερχεται και το εισπρακτικό με την κρατική πινακίδα και βλέπω πρακτικά να καταλήγουμε σε τέτοιο κοστολόγιο που η νέα ΚΥΑ θα ΄ναι «ιστορικοκτόνα» αναλόγως με την προηγούμενη, απλώς με πιο ύπουλο τρόπο.
Τα πράγματα θα έπρεπε να ναι απλά, αλλά όπως και σε άλλους τομείς είναι… αλλού! Οπως με τα διατηρητέα κτίρια που το Κράτος περιορίζεται σε δεσμεύσεις και κηρύξεις χωρίς να υποστηρίζει με κανένα τρόπο την διατήρησή τους, έτσι στην περίπτωση των ιστορικών οχημάτων το Νεοελληνικόν Κράτος κοιτάζει απλώς να… εισπράξει και τίποτα άλλο! Τα παλαιά οχήματα ενσωματώνουν την πορεία της ελληνικής κοινωνίας κατά τον 20ό αιώνα, μέσα από περιπέτειες και πολέμους και θα έπρεπε μετά τα 30 χρόνια απλώς να απαλλάσσονται των τελών και να ελέγχονται για την ασφαλή αρτιότητά τους με κριτήρια της εποχής τους. Διότι δεν είμαστε χώρα κατασκευής και οι μετατροπές στην Ελλάδα ήταν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Δεκαετίες η ελληνική κοινωνία κυλά πάνω σε ρόδες που εισήχθησαν και συντηρήθηκαν ή τροποποιήθηκαν με κάθε τρόπο για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες μιας βασανισμένης κοινωνίας! Περιμένουμε και τα τιμολόγια των εγκυκλίων και των διαδικασιών για να ολοκληρωθεί το έγκλημα που θα οδηγήσει ακόμη μια φορά στην εξαφάνιση των ιστορικών οχημάτων – πλην ελαχίστων – και κυρίως την εξαφάνισή τους από τους ελληνικούς δρόμους!
(Οι φωτογραφίες από την ετήσια εκδήλωση στο Γκάζι, Αθήνα με τίτλο «Ημέρες Μοτοσυκλέτας». Πόσες ωραίες εικόνες θα είχαμε γύρω μας αν τα παλιά μας κτίρια στέκονταν περήφανα και τα παλιά μας οχήματα κυκλοφορούσαν καλοσυντηρημένα καθημερινά!).
