Του Θωμά Κακαδιάρη, μοτοσυκλετιστή
Ο Ευρωπαίος πολίτης του Νότου έβρισκε πάντα στο δίκυκλο τη λύση για την καθημερινή του μετακίνηση. Οικονομική κρίση; Αγοράζει δίκυκλο. Οικονομική ευμάρεια; Αγοράζει δίκυκλο! Ισπανία, Πορτογαλία, Νότια Γαλλία, Ιταλία, Ελλάδα, Μάλτα, Κύπρος ζουν μια άλλη «καιρική» πραγματικότητα από αυτή που ζουν οι Κεντροευρωπαίοι και πολύ περισσότερο οι Βορειοευρωπαίοι. Εχει η Ευρωπαϊκή Ενωση πολιτική για το μηχανοκίνητο δίκυκλο; Φυσικά και έχει! Είναι από τη δεκαετία του ΄90 από εχθρική έως απορριπτική!
Θα σκέφτεστε ότι είμαι υπερβολικός. Δεν πειράζει. Το ίδιο έλεγαν πολλοί και τη δεκαετία του ‘90 για τις απόψεις αυτές, αλλά σήμερα υπάρχουν ιστορικά δεδομένα, πράξεις και αποτελέσματα, τα οποία επιβεβαιώνουν τον χαρακτηρισμό αυτής της πολιτικής ως «εχθρικής».
Δείτε λοιπόν την εχθρική 30χρονη νομοθετική πορεία της Ε.Ε. εναντίον των μοτοσυκλετιστών με γεγονότα και ημερομηνίες. Παράλληλα δείτε και τον αγώνα του οργανωμένου μοτοσυκλετισμού για την ανακοπή (έστω) αυτών των επιθέσεων!
Το 1987, η Οδηγία EC 87/56 – Πρώτο Στάδιο θέτει το όριο των 82 decibel και το όριο γίνεται ευρωπαϊκός νόμος. Το Δεύτερο Στάδιο των 80 decibel προβλέπεται ότι θα ακολουθήσει το 1993. Επιπλέον, όλες οι μοτοσυκλέτες υποχρεούνται μετά την 1/4/87 να έχουν σύστημα φρένων σύμφωνα με τον UN/ECE κανονισμό 13.05.
Οι κυβερνήσεις προτείνουν να τοποθετηθούν υποχρεωτικά προστατευτικά ποδιών στις μοτοσυκλέτες. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Βρετανικό Ινστιτούτο Προδιαγραφών (BSI) θέτει υποχρεωτικές προδιαγραφές στις aftermarket εξατμίσεις και στις ζελατίνες των κρανών!
Το παιχνίδι έχει αρχίσει!
Το 1988 αποσύρεται (προσωρινά όπως αποδείχθηκε) η πρόταση για προστατευτικά ποδιών και η Κομισιόν ξεκινά τη συζήτηση για τις άδειες των μοτοσυκλετών άνω των 400cc. Στην Ευρωδιαδήλωση (EuroDemo) -στο Στρασβούργο της Γαλλίας- των μοτοσυκλετιστών, οι εκπρόσωποι οργανώσεων που υπερασπίζονταν τα δικαιώματα των μοτοσυκλετιστών αντιλαμβάνονται ότι το παιχνίδι θα έχει συνέχεια.
Ηταν προφανές ότι στο εξής θα χρειάζονταν αποτελεσματική εκπροσώπηση και συστηματική παρέμβαση σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Για τον λόγο αυτό αποφάσισαν τη σύσταση της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Μοτοσυκλετιστών (F.E.M. – Federation of EuropeanMotorcyclists). Οι εκπρόσωποι προέρχονταν από έξι χώρες, δηλ. τη Γαλλία, τη Γερμανία, το Ηνωμ. Βασίλειο, την Αυστρία, την Ελλάδα και το Λουξεμβούργο.
To 1990 εμφανίζεται η πρόταση για την Οδηγία Εγκρισης Τύπου. Η FEM και οι Βρετανοί μοτοσυκλετιστές οργανώνουν την EuroDemo II και διαδηλώνουν στο Λονδίνο.
Το 1991 η Κομισιόν προτείνει το όριο των 100 ίππων ως μέγιστο όριο ιπποδύναμης για τις μοτοσυκλέτες, χωρίς καμία επιστημονική τεκμηρίωση, από την οποία να προκύπτει ότι στα 100 άλογα η μοτοσυκλέτα γίνεται ακραία επικίνδυνη!
Το 1992 η Οδηγία Εγκρισης Τύπου γίνεται ευρωπαϊκός νόμος. Η FEM διαδηλώνει στις Βρυξέλλες (EuroDemo III). Η Κομισιόν ζητά μέτρα για τη αποφυγή «μη εξουσιοδοτημένων» επεμβάσεων στις μοτοσυκλέτες και τα περιλαμβάνει αργότερα στην Πολυοδηγία η οποία έρχεται το 1993 και περιλαμβάνει το όριο των 80 decibel, την απαγόρευση μηχανολογικών επεμβάσεων και νέο όριο ρύπων! Η FEM λοιπόν αντιμετωπίζει και καθυστερεί τα μέτρα σε βάρος των μοτοσυκλετιστών με αφετηρία τον θόρυβο το 1992 με μια μεγαλειώδη εκδήλωση στις 5/9/1992 με 12.000 μοτοσυκλετιστές παρόντες. Την εκδήλωση παρακολουθούν εκπρόσωποι της Κομισιόν.
Το 1994 η Κομισιόν Ε.Ε. πρωτοεμφανίζει τη Λευκή Βίβλο ζητώντας και πάλι τα προστατευτικά των ποδιών (λέγε με σκούτερ). Η FEM διοργανώνει την EuroDemo IV στο Παρίσι της Γαλλίας. Το 1995 αναβάλλεται το όριο των 100 ίππων έως ότου υπάρξει επιστημονική απόδειξη που να το σχετίζει με τα ατυχήματα. Πρακτικά το όριο έχει τελειώσει νομοθετικά.
Το 1996 ξεκινά η εκπαίδευση προηγμένης οδήγησης και η ΜΟΤ.Ο.Ε. φέρνει αμέσως για πρώτη φορά στην Ελλάδα εκπαιδευτές της ROSPA που ξεκινούν και στη χώρα μας το πρόγραμμα.
Η FEM διαδηλώνει στις Βρυξέλλες (EuroDemo V). Αρχίζουν να συζητιούνται τα σχέδια για επιβολή ΚΤΕΟ στις μοτοσυκλέτες και συζητιέται η Οδηγία για το τέλος της ζωής των οχημάτων (οι παλιοί να φεύγουν σιγά – σιγά).
Το 1997 εισάγονται διαφορετικές κατηγορίες αδειών οδήγησης δηλ. οι A1, A2, A . Η Πολυοδηγία γίνεται νόμος της Ευρώπης και το όριο θορύβου κατεβαίνει στα 80 decibel. Η FEM διοργανώνει την πρώτη βόλτα με μοτοσυκλέτα για ευρωβουλευτές, ώστε να γνωρίσουν το όχημα! Εδώ αρχίζουν και οι συζητήσεις των κρατικών φορέων με την εκπροσώπηση των μοτοσυκλετιστών. Η FEM αντιστέκεται στην Πολυοδηγία των θραυομμένων μπουλονιών και άλλων μέτρων που θα ανέβαζαν το κόστος συντήρησης της μοτοσυκλέτας στα ύψη, επιτυγχάνοντας να περιληφθούν τροποποιήσεις που θα έκαναν τα μέτρα πιο εύκολα για τους καθημερινούς μοτοσυκλετιστές.
Το 1998 η FEM και η EMA συμπτύσσονται και αποτελούν στο εξής την FEMA (Federation of European Motorcyclists’ Associations). Το έτος αυτό υπήρξε εξαιρετικά δραστήριο για τον νέο φορέα. Διοργανώσεις προσέγγισης των ευρωβουλευτών και αντιμετώπιση θεμάτων όπως η τηλεματική, ELV &Designprotection, υποχρεωτικά φώτα στην ημέρα, έκδοση της Λευκής Βίβλου για τις συνδυασμένες μεταφορές, σύσταση ομάδας εργασίας μεταξύ των κυβερνήσεων και των οργανώσεων των μοτοσυκλετιστών κ.λπ.
Ο επίτροπος Martin Bangemann αρνείται σε επιστολή του ότι το όριο των 100 ίππων πέθανε οριστικά, αλλά όλοι ξέρουν ότι θα χρειαστεί πολύ θράσος να το επαναφέρουν. Η FEMA διοργανώνει την EuroDemo VI στη Βόννη.
Το 1999 η Κομισιόν χρηματοδοτεί την έρευνα για τις crashbarrierproject. Το μέτωπο των οργανωμένων μοτοσυκλετιστών χάνει στις εκλογές αρκετούς ευρωβουλευτές, ανάμεσά τους και τον Roger Barton, Βρετανό ευρωβουλευτή, ένθερμο υποστηρικτή των δικαιωμάτων των μοτοσυκλετιστών.
Η Κομισιόν χρηματοδοτεί τον θεσμό «European Young Rider of the Year» και η ΜΟΤΟΕ (Μοτοσυκλετιστική Ομοσπονδία Ελλάδας) είναι ανάμεσα στις οργανώσεις που σπεύδει να το διοργανώσει στην Ελλάδα. Η FEMA διοργανώνει την 3η Μοτοβόλτα για ευρωβουλευτές στο Στρασβούργο στην προσπάθειά της να φέρει σε επαφή τους ευρωβουλευτές με το ιδιαίτερο μέσο μεταφοράς που λέγεται μοτοσυκλέτα.
Το 2000 προτείνεται από την Κομισιόν η 3η Οδηγία για την απόκτηση άδειας οδήγησης (D L D). Το 2003 γίνονται τροποποιήσεις στην συγκεκριμένα οδηγία.
Το 2011 η βιομηχανία των μοτοσυκλετών φάνηκε να ξεμένει από πελάτες και κει «όλως τυχαίως» εμφανίζεται στις 28.3.2011 η νέα Λευκή Βίβλος. Αποτελεί τον νέο χάρτη πορείας για έναν Ενιαίο Ευρωπαϊκό Χώρο Μεταφορών με σκοπό «ένα ανταγωνιστικό και ενεργειακά αποδοτικό σύστημα μεταφορών». Τα ΜΔ (μηχανοκίνητα δίκυκλα) φαίνεται να επανεμφανίζονται στο προσκήνιο.
To 2013, στις 19 Ιανουαρίου, εισάγεται η νέα DLD με 3 νέες κατηγορίες εξετάσεων των διπλωμάτων, A1, A2 και A. Ολα έχουν ηλικιακό περιορισμό και επιπλέον εκπαίδευση για τη μετάβαση από την μία στην άλλη κατηγορία.
Το 2015 η FEMA καταφέρνει να επιβληθεί (μόλις πρόσφατα ολοκληρώθηκε) κώδικας ποιότητας στα ρούχα προστασίας των αναβατών αντί της ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ένδυσης.
Οπως βλέπετε η παραγόμενη νομοθεσία μονίμως στρέφεται εναντίον των μοτοσυκλετιστών αναγκάζοντάς μας να κινούμαστε «αμυνόμενοι» μέσω παρεμβάσεων που ζητούν επιστημονική τεκμηρίωση των μέτρων, είτε αφορούν σε ιπποδύναμη, είτε ρύπανση, είτε τροχαία δυστυχήματα, τα οποία πολύ συχνά η Ε.Ε. δεν θεωρεί απαραίτητα στην παραγωγή νομοθετημάτων!!
