Δεν είναι τωρινό το φαινόμενο αυτό: Από πάντα, οι νέοι άνθρωποι είχαν τον δικό τους κώδικα επικοινωνίας.
Η αργκό δεν είναι φαινόμενο της εποχής μας, μια ματιά σε ταινίες του Στάθη Ψάλτη θα σας πείσει.
Όπως τότε, έτσι και σήμερα, χρησιμοποιούμε λέξεις κι εκφράσεις τις οποίες οι «παλιότεροι» δε γνωρίζουν και όπως είναι λογικό δεν καταλαβαίνουν.
Η νέα γενιά ωστόσο είναι τόσο εξοικειωμένη με αυτές τις λέξεις που ούτε καν καταλαβαίνει τη διαφορά.
Ακολουθούν τρία τέτοια παραδείγματα…
Cringe
Cringe είναι μια κατάσταση που για οποιοδήποτε λόγο σε κάνει να νιώθεις άβολα.
Με λίγα λόγια, φέρε στο νου σου εκείνο τον απαίσιο ήχο που κάνουν τα νύχια όταν τα ξύνει κάποιος σε έναν πίνακα. Είναι, δηλαδή, το συναίσθημα της ντροπής ή της αμηχανίας που νιώθει κάποιος όταν ντρέπεται για λογαριασμό του άλλου.
Στα ελληνικά, έχει αποδοθεί ο όρος «ετεροντροπή», ο οποίος είναι ο πιο κοντινός σαν μετάφραση, αλλά δεν φαίνεται να ταιριάζει ιδιαίτερα με το περιεχόμενο στο οποίο χρησιμοποιούμε αυτόν τον όρο.
Flex
To flex λέγεται όταν ένα άτομο επιδεικνύει τα πλούτη του, είτε -ακόμα χειρότερα- κάποιο καινούργιο ένδυμα ή αξεσουάρ του ή κάποιο ενδεχόμενο χάρισμα που μπορεί να έχει, με αρκετά ενοχλητικό τρόπο.
Εν κατακλείδι όταν κάνεις «διαφήμιση» την… πάρτη σου, ουσιαστικά φλεξάρεις.
Παράδειγμα: «Ρε συ έχει γίνει ενοχλητικός ο Κώστας. Συνέχεια φλεξαρει το καινούριο του αυτοκίνητο».
Dibs
Dibs λέγεται όταν κάτι αρέσει πολύ σε ένα άτομο και με αυτή τη λέξη είναι σαν να το κατοχυρώνει.
Για παράδειγμα όταν μια παρέα αντρών ή γυναικών βρίσκεται έξω και κάποιος από την παρέα θα δει έναν άντρα ή μια γυναίκα που του αρέσει θα… καλέσει «dibs». Ουσιαστικά κατοχυρώνει το δικαίωμα να κάνει πρώτος κίνηση.
