Αν μάλιστα δεν υπάρξει δημόσια συζήτηση για να ακουστούν όλα τα επιχειρήματα και επιχειρηθεί αιφνιδιασμός ή ψήφιση των αλλαγών με διαδικασίες express, το κλίμα θα οξυνθεί. Κάτι που φανταζόμαστε καμία από τις δύο πλευρές δεν επιθυμεί, ειδικά στην παρούσα φάση, που η απασχόληση περνά δύσκολες ώρες και το ζητούμενο ένθεν κακείθεν θα πρέπει να είναι η διατήρηση των θέσεων εργασίας
Της Βάσως Κυριαζή
Ο νέος τρόπος διευθέτησης του χρόνου εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, με πιο ελαστικές μεθόδους που φέρεται να προωθεί το υπουργείο Εργασίας μέσα από το νέο εργασιακό νομοσχέδιο που ετοιμάζεται να θέσει σε διαβούλευση εντός του Οκτωβρίου, έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων. Οι διαμαρτυρίες επικεντρώνονται κυρίως στον θέμα του ανώτατου ορίου υπερωριακής απασχόλησης των εργαζομένων σε βιομηχανικές, βιοτεχνικές επιχειρήσεις.
Σήμερα, σύμφωνα με τα όσα ισχύουν, η απασχόληση των μισθωτών με πενθήμερο είναι 40 ώρες την εβδομάδα. Ο εργοδότης έχει δικαίωμα να τους απασχολήσει επιπλέον έως και πέντε ώρες την εβδομάδα, καταβάλλοντας το ημερομίσθιό τους προσαυξημένο κατά 20%. Οταν εφαρμόζεται εξαήμερη εργασία, τότε ο εργοδότης μπορεί να τους απασχολήσει επιπλέον 8 ώρες, καταβάλλοντας το ημερομίσθιο τους προσαυξημένο κατά 20%.
Η απασχόληση του μισθωτού άνω των 9 ωρών την ημέρα για πενθήμερη απασχόληση και άνω των 8 ωρών των ημέρα για εξαήμερη εργασία συνιστά υπερωρία, για την πραγματοποίηση της οποίας πρέπει να τηρηθούν συγκεκριμένες διατυπώσεις, ώστε να θεωρηθεί νόμιμη υπερωρία (αμοιβή: καταβαλλόμενο ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 40%), άλλως θεωρείται κατ’ εξαίρεση υπερωρία (αμοιβή: καταβαλλόμενο ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 80%).
Η πρόταση κάλυψης της υπέρβασης του συμβατικού χρόνου απασχόλησης μιας ημέρας, με αντίστοιχη μείωση ωραρίου σε άλλη εργάσιμη ημέρα, με ρεπό ή πρόσθετη άδεια έχει πέσει στο τραπέζι από τους εργοδότες, αφήνοντας στην διακριτική ευχέρεια του εργαζόμενου το αίτημα διαχείρισης του χρόνου του, μέσω «συμψηφισμού». Αυτό όμως προκαλεί αντιδράσεις εκ μέρους των συνδικάτων που εκτιμούν ότι θα ανοίξει «παράθυρο» για επιπλέον ελαστικοποίηση της απασχόλησης. Αν πράγματι αυτό ισχύει ή όχι, προς το παρόν δεν είμαστε σε θέση να το γνωρίζουμε. Όλα συζητιούνται σε επίπεδο προφορικό, το νομοσχέδιο δεν έχει αναρτηθεί ακόμη προς διαβούλευση, όπερ σημαίνει ότι οποιαδήποτε πρόβλεψε μπορεί να είναι παρακινδυνευμένη. Το γεγονός ωστόσο ότι τα συνδικάτα ήδη αντιδρούν- έχοντας πληροφορίες για το περιεχόμενό του- προμηνύει σκληρή αντιπαράθεση με την Κυβέρνηση. Αν μάλιστα δεν υπάρξει δημόσια συζήτηση για να ακουστούν όλα τα επιχειρήματα και επιχειρηθεί αιφνιδιασμός ή ψήφιση των αλλαγών με διαδικασίες express, το κλίμα θα οξυνθεί. Κάτι που φανταζόμαστε καμία από τις δύο πλευρές δεν επιθυμεί, ειδικά στην παρούσα φάση που η απασχόληση περνά δύσκολες ώρες και το ζητούμενο ένθεν κακείθεν θα πρέπει να είναι η διατήρηση των θέσεων εργασίας και οι λιγότερες δυνατές απώλειες στην αγορά εργασίας.
