Η γενική απεργία, που προγραμματίζουν για τις 6 Απριλίου η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, αποτελεί τη δεύτερη μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα από το 2020, που ξέσπασε η πανδημική κρίση. Η προηγούμενη γενική απεργία έγινε πέρυσι στις 10 Ιουνίου, ενάντια στον νόμο Χατζηδάκη για τα εργασιακά, χωρίς αξιοσημείωτη συμμετοχή από πλευράς εργαζομένων, τουλάχιστον σε τοπικό επίπεδο. Τότε οι εργαζόμενοι γύρισαν για άλλη μια φορά την πλάτη στα συνδικάτα και τις τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις, επιβεβαιώνοντας το χάσμα ανάμεσα στις δύο πλευρές, ειδικά μετά το 2010.
Σήμερα, τα δεδομένα, σε ό,τι αφορά στην απουσία αγωνιστικής διάθεσης από πλευράς εργαζομένων, παραμένουν ίδια. Η μεγάλη διαφορά στην απεργιακή κινητοποίηση της 6ης Απριλίου είναι το διεκδικητικό πλαίσιο, που έχουν προσδιορίσει οι κορυφαίες συνδικαλιστικές οργανώσεις της χώρας. ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ προτάσσουν αυτή τη φορά το μείζον ζήτημα της ακρίβειας σε σειρά βασικών καταναλωτικών αγαθών και των συνεχών ανατιμήσεων στο κόστος ενέργειας.
Η κατάσταση για την πλειονότητα των νοικοκυριών είναι πλέον μη διαχειρίσιμη, καθώς οι λογαριασμοί του ηλεκτρικού ρεύματος και του φυσικού αερίου προκαλούν εγκεφαλικά, οι τιμές των καυσίμων καταγράφουν ιστορικά ρεκόρ, ενώ το καλάθι της νοικοκυράς αδειάζει όλο και πιο πολύ, καθώς οι ανατιμήσεις των προϊόντων στα ράφια των σούπερ μάρκετ είναι πραγματικά ανεξέλεγκτες. Το εισόδημα των οικογενειών εξανεμίζεται μέχρι το πρώτο 20ήμερο κάθε μήνα, ενώ η κατάσταση για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, που αμείβονται με μισθούς εξαθλίωσης, και για τους χαμηλοσυνταξιούχους, οι οποίοι λαμβάνουν συντάξεις πείνας, είναι οριακή.
Η οικονομική κρίση, που σημειώνεται τους τελευταίους μήνες, έγινε ακόμη πιο ασφυκτική για τα νοικοκυριά μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Τα μέτρα, που ήδη εφαρμόζονται, και αυτά, που έχουν ανακοινωθεί και αναμένεται να τεθούν σε ισχύ από τον επόμενο μήνα, προφανώς δεν είναι ικανά, ώστε να αμβλύνουν έστω τις συνέπειες της λαίλαπας των αυξήσεων, η οποία σαρώνει τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς.
Για όλα αυτά οι εργαζόμενοι έχουν την ευκαιρία να διαμαρτυρηθούν οργανωμένα και μαζικά στις 6 Απριλίου. Να διεκδικήσουν αξιοπρεπείς αυξήσεις στους μισθούς τους και τη λήψη μέτρων, τα οποία θα αλλάξουν τη σημερινή εικόνα χάους στην αγορά, που οι ιδιωτικοί πάροχοι ηλεκτρικής ενέργειας χρεώνουν όσο θέλουν, τα διυλιστήρια και οι χονδρέμποροι καυσίμων κερδοσκοπούν σχεδόν απροκάλυπτα και οι μεγάλες αλυσίδες των σούπερ μάρκετ ανεβάζουν τις τιμές των προϊόντων με διαστημική ταχύτητα.
Η απεργία την 6η Απριλίου είναι, επίσης, μια πρώτης τάξης ευκαιρία για τους εργαζόμενους να απαντήσουν με τη συμμετοχή τους σε προκλητικές τοποθετήσεις κυβερνητικών στελεχών, όπως του υπουργού Ανάπτυξης Αδωνη Γεωργιάδη, ο οποίος απέδωσε στην κακή ψυχολογία των καταναλωτών την κάθετη πτώση στην αγοραστική κίνηση.
Τέλος, η απεργία στις 6 Απριλίου είναι η ιδανική αφορμή να αποκαταστήσουν τις σχέσεις τους οι εργαζόμενοι με το συνδικαλιστικό κίνημα, που αυτή τη φορά αφουγκράζεται με ορθάνοιχτα αφτιά τις αγωνίες της κοινωνίας και θέτει στον πυρήνα της ερχόμενης κινητοποίησης ένα ζήτημα, το οποίο «καίει» όλες τις οικογένειες.
