Η εικόνα του δημάρχου Αλοννήσου στη θέση του οδηγού ασθενοφόρου, για τις ανάγκες διακομιδής του ασθενούς μέχρι το ελικοδρόμιο, δεν είναι πρωτοφανής.
Του Γιώργου Λαμπράκη
Το συμβάν στην Αλόννησο, με τη διακομιδή ασθενούς, ο οποίος νοσεί από τον κορονοϊό και έπρεπε να μεταφερθεί στο Νοσοκομείο Βόλου, αναδεικνύει για άλλη μια φορά τη γύμνια των δομών υγείας, κυρίως στα νησιά, όπου τα περιφερειακά ιατρεία παραμένουν υποστελεχωμένα σε δραματικό βαθμό, παρ’ ότι εξελίσσεται το δεύτερο κύμα της πανδημίας.
Η εικόνα του δημάρχου Αλοννήσου στη θέση του οδηγού ασθενοφόρου, για τις ανάγκες διακομιδής του ασθενούς μέχρι το ελικοδρόμιο, δεν είναι πρωτοφανής. Αυτό, ωστόσο, που προκαλεί κατάπληξη είναι το γεγονός ότι ο δήμαρχος κλήθηκε αυτή τη φορά να διαχειριστεί περιστατικό κορονοϊού, που σημαίνει ότι έπρεπε να λειτουργήσει σαν εκπαιδευμένος διασώστης, όπως εκείνοι που καθημερινά διακομίζουν στα Νοσοκομεία ασθενείς με κορονοϊό, φορώντας ειδικές στολές προστασίας και μάσκες, γιατί αυτή είναι η δουλειά τους.
Ο δήμαρχος Αλοννήσου μετατράπηκε χθες τα ξημερώματα σε διασώστη του ΕΚΑΒ, προκειμένου να μην τεθεί σε κίνδυνο ανθρώπινη ζωή. Από τη στιγμή που η βάρδια του ενός και μοναδικού οδηγού ασθενοφόρου του περιφερειακού ιατρείου του νησιού είχε λήξει στις τρεις το μεσημέρι, έπρεπε με κάποιον τρόπο να καλυφθεί το κενό και να γίνει η διακομιδή του ασθενούς.
Η Αλόννησος παρέλαβε τον περασμένο Ιούλιο νέο ασθενοφόρο, που αντικατέστησε το παλιό όχημα με τα άπειρα χιλιόμετρα και τα συνεχή μηχανικά προβλήματα. Δυστυχώς, η συμβολή της πολιτείας σε ό,τι αφορά στις ανάγκες διακομιδής ασθενών στο πιο απομακρυσμένο νησί των Βορείων Σποράδων ολοκληρώθηκε κάπου εκεί. Κανείς δεν μερίμνησε για την πρόσληψη ενός ακόμη οδηγού, έτσι ώστε να μη μένει κενή η βάρδια μετά τις τρεις το μεσημέρι, που σχολά ο πρωινός οδηγός, όπως επίσης και τα Σαββατοκύριακα, που υπάρχει κενό επί 48ωρου.
Δεν είναι δυνατό οι ανάγκες να καλύπτονται από τους αυτοδιοικητικούς άρχοντες, που δεν διαθέτουν την ανάλογη εκπαίδευση και κατά συνέπεια δεν επιτρέπεται να αναλαμβάνουν την ευθύνη για ανθρώπινη ζωή. Σε τελική ανάλυση, για άλλο λόγο τους ψήφισε ο κόσμος. Αλλος είναι ο ρόλος τους και ειδικά οι δήμαρχοι απομακρυσμένων περιοχών, όπως η Αλόννησος, ανταποκρίνονται και με το παραπάνω στα αυτοδιοικητικά τους καθήκοντα.
Επειδή, ωστόσο, πρόκειται για μικρές κοινωνίες, όπου όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους, ο δήμαρχος μικρού Δήμου δεν μπορεί να αρνηθεί τη βοήθεια στον διπλανό. Δεν είναι μόνο οι διαπροσωπικές σχέσεις. Είναι και το φιλότιμο, που μπαίνει στην εξίσωση, με αποτέλεσμα να μετατρέπονται οι δήμαρχοι σε οδηγούς ασθενοφόρων και εκπαιδευμένους διασώστες, παρ’ ότι δεν έχουν την κατάλληλη εκπαίδευση.
Την ίδια στιγμή, η πολιτεία παρακολουθεί με κυνική αδιαφορία τις εξελίξεις και καμώνεται ότι προσπαθεί να δώσει λύσεις σε προβλήματα, που παραμένουν και οξύνονται, παρά το γεγονός ότι αλλάζουν οι κυβερνήσεις. Παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε στο μέσον πρωτοφανούς υγειονομικής κρίσης, που έχει κοστίσει, μέχρι χθες το απόγευμα, τη ζωή 3.687 ανθρώπων.
