Εμείς οι ίδιοι είμαστε υπεύθυνοι για τη μοίρα μας. Θαυμάζουμε τους αρχηγούς μας, την πολιτική τους οξυδέρκεια, το θάρρος, το ασίγαστο πάθος να βγάλουν τη χώρα από την κρίση και να αποκαταστήσουν τα πράγματα. Αποκηρύσσουμε με βδελυγμία την ιδέα ότι μπορεί να κάνουν λάθος ή -ακόμα χειρότερα- ότι μπορεί να λένε ψέματα κι αποδεχόμαστε τυφλά τις επιλογές τους. Χειροκροτούμε το νέο δάνειο της χώρας, αλλά εξακολουθούμε να περιφερόμαστε φτωχοί και εξαθλιωμένοι.
Εξακολουθούμε να παγώνουμε το χειμώνα. Είμαστε όμως περήφανοι που παραμένουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση κι έχουμε για νόμισμα το ευρώ. Βαυκαλιζόμαστε με την ψευδαίσθηση ότι οσονούπω θα είμαστε κι εμείς δυνατοί και πλούσιοι.
Μας μελέτησαν καλά οι ξένοι, οι Σαμαράδες, οι Βενιζέλοι, οι Κουβέληδες. Μελέτησαν καλά την τάση μας να υποκύπτουμε. Τόσοι και τόσοι έχυσαν το αίμα τους για την ελευθερία μας, για να είμαστε κυρίαρχοι στο σπίτι μας, να ευημερήσουμε με τον δικό μας τρόπο, με τα δικά μας μέσα και σύμφωνα με τις δικές μας αξίες. Ε, λοιπόν, τα αφεντικά μας, ντόπια και ξένα, κατόρθωσαν μέσα σε λίγο χρόνο να καταστρέψουν ό,τι εκείνοι έχτισαν. Μας είπαν απερίφραστα ότι η ελευθερία και η κυριαρχία μας, εμείς και η ζωή μας, τα παιδιά μας, η μάνα κι ο πατέρας μας, οι φίλοι κι οι γείτονές μας, δεν αξίζουν ούτε μία δεκάρα. Δεν μιλάνε για τη δική μας σωτηρία, αλλά για τη σωτηρία της χώρας μας. Μόνο που όταν λένε χώρα εννοούν το κράτος, κι όταν λένε κράτος εννοούν τον μηχανισμό που εξυπηρετεί τα συμφέροντα εκείνων που είναι υπεύθυνοι για την κατάστασή μας, δηλαδή τα δικά τους συμφέροντα και όσων στοιχίζονται από πίσω τους.
Κι εμείς χειροκροτούμε την πολιτική τους και τους υποστηρίζουμε ως προμάχους των εθνικών συμφερόντων από τα οποία είμαστε εξορισμένοι. Με τα λόγια, με τα έργα και τις πράξεις τους δείχνουν για μας έσχατη περιφρόνηση, μας θυσιάζουν κι εμείς τους δίνουμε τη δύναμη να συνεχίσουν να το κάνουν.
Κι όμως, από μας εξαρτάται το μέλλον της χώρας μας, αν στην έννοια «χώρα» ανήκουμε κι εμείς. Από εμάς που ως τώρα ως κύριο μέλημα έχουμε επιδείξει την αποφυγή να αντικρίσουμε κατάματα την αλήθεια. Που αγωνιζόμαστε με νύχια και με δόντια να μη δούμε τι πραγματικά αντιπροσωπεύουν οι ξένοι επικυρίαρχοι, ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Κουβέλης. Που ενθαρρύνουμε με τη στάση μας την ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια μας, την ακόμα μεγαλύτερη καταπίεσή μας. Αν βάζαμε με το μυαλό μας ότι χωρίς εμάς κανένας ξένος, κανένας Σαμαράς, κανένας Βενιζέλος, κανένας Κουβέλης, δεν θα ήταν ικανός να μας συντρίψει, αν συνειδητοποιούσαμε ότι χωρίς τη δική μας παροιμιώδη ανοχή δεν θα υπήρχαν καν οι δυνάστες μας, τότε τα πράγματα θα ήταν στα αλήθεια αλλιώτικα.
