Η Κεντροαριστερά είναι σήμερα το θέμα μας. Με αφορμή τις κινήσεις που γίνονται για την επανασύσταση του χώρου. Τι είναι όμως σήμερα Κεντροαριστερά μέσα στο πλαίσιο του παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελευθερισμού;
Η Κεντροαριστερά είναι η σημερινή Σοσιαλδημοκρατία με άλλο όνομα. Ο διάλογος ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ μπορεί να γνώρισε προχτές μια πρόσκαιρη υποχώρηση, αλλά θα συνεχιστεί με πάθος. Γιατί μέσα στο παραπάνω πλαίσιο η Σοσιαλδημοκρατία, η Κεντροαριστερά αν θέλετε, αποτελεί το κατ’ εξοχήν κόμμα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και ως τέτοιο είναι αναγκαία για το σύστημα. Ας βγάλει απ’ το μυαλό του ο καθένας τον μετριοπαθή, αναδιανεμητικό ρόλο της Κεντροαριστεράς -ή της Σοσιαλδημοκρατίας, αν αγαπάτε- των προηγούμενων δεκαετιών. Το σημερινό ΠΑΣΟΚ δεν είναι το ΠΑΣΟΚ του ’70 και της διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη, για δώσουμε ένα παράδειγμα. Δεν είναι το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, είναι το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ και του Βενιζέλου, των αγαπημένων παιδιών Γερμανών τε και Αμερικανών και πάντων των διεθνών ολιγαρχικών κύκλων που νέμονται τη χώρα μας.
Κι επειδή διαισθάνομαι ότι δεν είμαι αρκούντως σαφής, επαναφέρω το ερώτημα και ξαναδίνω απάντηση σε διαφορετικό επίπεδο: Κεντροαριστερά είναι ο Γιωργάκης που μας έβαλε στα μνημόνια για το καλό της χώρας και των εργαζομένων. Κεντροαριστερά είναι ο Βενιζέλος που θέλει εκποίηση του δημόσιου πλούτου για τη σωτηρία της πατρίδας και το καλό της κοινωνίας. Κεντροαριστερά είναι η Διαμαντοπούλου που θέλει ιδιωτικά πανεπιστήμια για το καλό των δημοσίων. Κεντροαριστερά είναι ο Λοβέρδος που θέλει ξεπούλημα της Υγείας για να βρουν την υγειά τους οι πολίτες. Κεντροαριστεροί είναι όλοι οι σημερινοί Πασόκοι και ΔΗΜΑρίτες που μαζί με τον Σαμαρά συγκυβερνούν με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, παρακάμπτοντας Σύνταγμα και Βουλή. Που ζητούν νομοθετικό πλαίσιο για τον περιορισμό των απεργιών (καθ’ ότι, ως γνωστόν, οι απεργίες είναι αντιδημοκρατικές). Που προωθούν μέσα από την τρικομματική συγκυβέρνηση περισσότερο αστυνομικό κράτος για το καλό του λαού. Κεντροαριστερά είναι ο Μανιτάκης (να αναφέρουμε και κάποιον απ’ τη ΔΗΜΑΡ) που απολύει ετσιθελικά χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους, περιορίζοντας στην πράξη βασικά ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα του πολίτη.
Κεντροαριστερός είναι και ο Κουβέλης. Όπως όλη η Κεντροαριστερά είναι παθιασμένος κι αυτός με τη δημοκρατία. Όπως όλοι οι Κεντροαριστεροί υπερψηφίζει κι αυτός στη Βουλή τις διαταγές της τρόικας, που όπως γνωρίζουμε όλοι, είναι πάντα υπέρ του λαού και κατά των ολιγαρχών. Υπερθεματίζει στο θέμα της ελεύθερης αγοράς, διότι η ακρίβεια -για παράδειγμα- είναι φιλολαϊκή. Είναι υπέρ των προνομίων των πλουσίων, διότι πώς αλλιώς θα ’ρθει η ανάπτυξη; Είναι κατά του ρατσισμού, αλλά ψηφίζει υπέρ των Κέντρων Συγκεντρώσεως Μεταναστών κ.τ.λ., κ.τ.λ.
