Η χθεσινή συγκέντρωση, στη Νέα Ιωνία έξω από οικία, μελών αριστερών συλλογικοτήτων καθώς και περιοίκων προκειμένου να αποτραπεί πλειστηριασμός οικοσκευής για οφειλή 1.200 ευρώ, έστειλε ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Οι πολίτες, είτε είναι οργανωμένοι σε κοινωνικές πρωτοβουλίες είτε όχι, δεν πρόκειται να ανεχθούν πλέον να εξευτελίζεται η ατομική αξιοπρέπεια κανενός. Ασχετα με τους νόμους που ισχύουν και επιτρέπουν ανάλογες πρακτικές, να εισβάλει δηλαδή στο σπίτι του οφειλέτη στις 7 το πρωί ο δικαστικός επιμελητής και να αρχίζει να καταγράφει τα έπιπλα και την οικοσκευή με σκοπό να την κατασχέσει, ο κόσμος δεν πρόκειται να ανεχθεί την υλοποίησή τους. Μπορεί πριν το 2010 ανάλογες περιπτώσεις να περνούσαν στα ψιλά, ωστόσο μετά από μια γεμάτη πενταετία οδυνηρών συνεπειών από την οικονομική κρίση σε κάθε πτυχή της κοινωνικής και οικονομικής ζωής του τόπου, τα περιθώρια σιωπής και ανοχής σε πρακτικές που απειλούν να γκρεμίσουν και τις ύστατες αντοχές του κοινωνικού ιστού έχουν εξαντληθεί. Κανείς δεν επιτρέπεται να είναι μόνος του απέναντι στον δικαστικό επιμελητή που για λίγες 100άδες ευρώ έχει το δικαίωμα να κατάσχει το βιος των λαϊκών οικογενειών. Επίσης, κανείς δεν επιτρέπεται να στρέφει αλλού το βλέμμα και να σιωπά μπροστά σε ανάλογες περιπτώσεις. Μόνο η συλλογική αντίδραση μπορεί να αποτρέψει την εφαρμογή ενός άδικου και υποτιμητικού για τον οφειλέτη νομικού καθεστώτος. Αναρωτιόμαστε για την επιμονή στην αυστηρή τήρηση των σχετικών προβλέψεων του νόμου, σε περιπτώσεις μεγαλοοφειλετών που έχουν αφήσει φέσια εκατομμυρίων στην αγορά, έχουν οδηγήσει κόσμο και κοσμάκη στην απελπισία και τη ίδια στιγμή κυκλοφορούν όχι μόνο ανενόχλητοι αλλά τυγχάνουν και της κοινωνικής αποδοχής των ομοϊδεατών τους. Αυτή τη στρεβλή εικόνα είδαν τα τελευταία χρόνια οι πολίτες και οργανώθηκαν σε κινήσεις που δεν επιτρέπουν πλέον τον εξευτελισμό όσων για μια μικρή οφειλή κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο, κυριολεκτικά.
Οσο το ισχύον νομικό πλαίσιο παραμένει ως έχει, χαϊδεύοντας δηλαδή τους μεγαλοοφειλέτες και κυνηγώντας με μανία όσους χρωστούν μικροποσά, η κοινωνία μέσα από τα αντανακλαστικά και τις αντιστάσεις της οφείλει να ορθώσει τείχος προστασίας απέναντι σε όσους εκλαμβάνουν την οικονομική δυσχέρεια ορισμένων συνανθρώπων τους σαν ευκαιρία για να πλουτίσουν. Βεβαίως, δεν θα υπήρχε κανένας απολύτως λόγος για ανάλογες περιπτώσεις κοινωνικής αυτοδικίας αν το θεσμοθετημένο πλαίσιο λειτουργίας της πολιτείας προστάτευε τον μικροοφειλέτη από τις ορέξεις αυτών στους οποίους χρωστά. Αν δηλαδή το κράτος δεν επέτρεπε στο δικαστικό επιμελητή να εισβάλει σε σπίτια κατάσχοντας έπιπλα και σκεύη επειδή υπάρχουν οφειλές λίγων 100άδων ευρώ, δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να συμβαίνουν κινητοποιήσεις όπως η χθεσινή. Για αυτό και θεωρείται μείζονος σημασίας η αποκατάσταση στρεβλώσεων και αδικιών στο συγκεκριμένο καθεστώς. Η νέα κυβέρνηση που εξελέγη με σημαία της την αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης και της προστασίας των αδυνάτων, οφείλει τάχιστα να δρομολογήσει εκείνες τις διαδικασίες που θα αλλάξουν τα κακώς κείμενα του παρελθόντος. Οσο πάντως η πολιτεία θα παρακολουθεί αμέτοχη να πετιούνται στο δρόμο οικογένειες για μικρότερες ή μεγαλύτερες οφειλές, είναι χρέος της κοινωνίας, είτε με την οργανωμένη μορφή των συλλογικοτήτων είτε όχι, να αποτελέσει απροσπέλαστο εμπόδιο σε πρακτικές που προσβάλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και οδηγούν στην απόγνωση και την απελπισία.
