Τιμούμε εκείνους, που δεν είχαν ψωμί να φάνε, αλλά είχαν περίσσευμα ψυχής να πολεμάνε. Εκείνους, που κλείστηκαν πίσω από χαμηλά κάστρα και τα ψήλωσαν με τα κορμιά τους. Εκείνους, που δεν δίστασαν με τις μικρές τους βάρκες να εμβολίσουν ναυαρχίδες
Της Βάσως Σαμακοβλή
Εθνική επέτειος – ορόσημο η σημερινή. Εθνική επέτειος υπερηφάνειας, κορυφαίου συμβολισμού. Η οικουμένη τιμά τις ηρωικές μορφές του 1821, η Ελλάδα στέκεται με ευλάβεια στους αγωνιστές της ελευθερίας της.
Ως Ελληνες τιμούμε τους ατρόμητους πολεμιστές του έθνους μας. Τιμούμε εκείνους, που δεν λογάριασαν συσχετισμό δυνάμεων, που ξεβολεύτηκαν, που παραμέρισαν τις διαφορές τους και ενώθηκαν.
Υμνούμε εκείνους, που δεν λύγισαν μπροστά στον υπέρτερο και καλύτερα εξοπλισμένο εχθρό, εκείνους που δεν συνήθισαν τη σκλαβιά των 400 χρόνων. Που δεν ξέχασαν από πού έρχονται και πού οφείλουν να φτάσουν. Εκείνους, που κοίταξαν μακριά μπροστά, έπεσαν στη μάχη για τα μεγάλα, τα σπουδαία και τρανά, κατόρθωσαν ό,τι για άλλους μπορεί να φάνταζε ακατόρθωτο.
Υποκλινόμαστε σε όσους κινήθηκαν με τη δύναμη της ψυχής και των ιδεών και όχι των αρμάτων, εκείνους που περίμεναν εξωτερική βοήθεια, αλλά ξεκίνησαν χωρίς ποτέ να φτάσει. Εκείνους, που πρόσφεραν τις περιουσίες τους στην ιδέα του αγώνα και εκείνους, που χωρίς περιουσία, πρόσφεραν για την Ελλάδα την ίδια τους τη ζωή.
Τιμούμε τους Ελληνες, που άφησαν τα πλούτη και τη θαλπωρή των νέων πατρίδων τους για να γυρίσουν στη μήτρα τους και να την αναστήσουν.
Εξυμνούμε εκείνους, που δεν γαντζώθηκαν στα προνόμιά τους, μπροστά στο προνόμιο της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας.
Στεκόμαστε προσοχή μπροστά στους ακατάρτιστους καπετάνιους, που έγιναν ιεροκήρυκες της πίστης και της πατρίδας και στους ιεροκήρυκες, που έγιναν μπαρουτοκαπνισμένοι καπεταναίοι.
Τιμούμε εκείνους, που δεν είχαν ψωμί να φάνε, αλλά είχαν περίσσευμα ψυχής να πολεμάνε. Εκείνους, που κλείστηκαν πίσω από χαμηλά κάστρα και τα ψήλωσαν με τα κορμιά τους. Εκείνους, που δεν δίστασαν με τις μικρές τους βάρκες να εμβολίσουν ναυαρχίδες.
Δοξάζουμε τις Ελληνίδες, που άφησαν τη φαμίλια τους και την ευμάρειά τους και πέρασαν πρώτες στη μεγάλη οικογένεια του αγώνα.
Εμπνεόμαστε από εκείνους, που πρόσφεραν τα πάντα και δεν ζήτησαν τίποτε. Από όσους ενέπνευσαν και μετέτρεψαν τους σκλάβους σε μαχητές.
Τιμούμε όσους δεν αρνήθηκαν το εθνικό προσκλητήριο και έκαναν τη δυσκολία της πατρίδας δική τους δυσκολία. Αυτούς, που δεν υπέκυψαν σε δώρα και εξαγορές, σε αξιώματα και παράδες.
Θαυμάζουμε όσους πίστεψαν ότι η γενιά τους είναι το ίδιο το γένος. Οσους έκαναν τη γνώση τους, βόλι λευτεριάς.
Σήμερα, 200 χρόνια μετά, η Ελλάδα και όλη η οικουμένη αποτίουν φόρο τιμής στο μεγαλείο της ψυχής των Ελλήνων του 1821.
