Ενα βροχερό Σαββατοκύριακο του Μάρτη, για το Βόλο. Τα τελευταία σπαράγματα του φετινού χειμώνα. Και για να λέμε και του στραβού του δίκιο και για να μην τρελαθούμε και τελείως, μόνον χειμώνας δεν ήταν ο φετινός. Όχι ότι η χώρα μας φημίζεται για τις βαρυχειμωνιές, αλλά λέμε τώρα. Ευτυχώς δηλαδή, γιατί και με αυτά τα λίγα κρύα, είδατε τι έγινε, με τα μικροσωματίδια. Πάρτυ κανονικό, από πάνω από τα κεφάλια μας. Γεμάτα τα πνευμόνια μας από δηλητήρια. Ας είναι όμως. Η άνοιξη άλλωστε είναι μπροστά μας και όσο και αν ο καιρός ο σημερινός δεν είναι και ο πλέον ιδανικός, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μας προδιαθέτει για μία ευφρόσυνη διάθεση που θα ενταθεί τις αμέσως επόμενες μέρες και με τις αποκριάτικες εκδηλώσεις που θα λάβουν χώρα από το Δήμο, από τους Συλλόγους και από τους φορείς της περιοχής μας.
Μία άνοιξη που σηματοδοτεί αναπόφευκτα αλλαγές και στη διάθεσή μας, αφού η αναγέννηση, τα χρώματα, οι μυρωδιές, έχουν τη δική τους καταλυτική επίδραση στη συμπεριφορά μας προς τα κοντινά και οικεία μας πρόσωπα, αλλά και στον ευρύτερο φιλικό μας περίγυρο. Χώρια που μετά τις Απόκριες ακολουθεί η Πρωτομαγιά και το Πάσχα. Εκεί άλλα γλέντια και άλλα ξεφαντώματα. Γιατί για τον Έλληνα πάει …γάντι το ρηθέν, όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη. Μα θα πει κάποιος υπάρχει τέτοια διάθεση από τον κόσμο στις μέρες, όπου ο καθένας μας δεν ξέρει κατά που να κάνει; Ναι, ακόμη και σήμερα, παρά την κατήφεια και τη μιζέρια, πάντα ο Έλληνας αναζητεί και βρίσκει τρόπους να επιβιώνει. Και όχι απλά να επιβιώνει, αλλά να ζει με αξιοπρέπεια, απολαμβάνοντας τις μικρές χαρές της ζωής.. Εδώ επιβίωσαν με αξιοπρέπεια και με το κεφάλι ψηλά οι πατεράδες μας και οι μανάδες μας. Μπορεί να αγκομαχούσαν που δεν είχαν δεύτερο μπαλωμένο παντελόνι να μας δώσουν ή να μας αντικαταστήσουν τα λουστρίνια πριν τα επόμενα Χριστούγεννα, αλλά το γέλιο, το παιχνίδι και τα χάδια δεν μας έλειψαν στους περισσότερους από μας που γεννηθήκαμε λίγο πριν ή λίγο μετά τους μεγάλους, σεισμούς που ισοπέδωσαν την πόλη. Και όμως στάθηκαν όρθιοι και προχώρησαν. Γιατί όχι και εμείς. Αγάπη αν υπάρχει όλα γίνονται. Αν έχεις τη δύναμη να κάνεις δικό σου το πρόβλημα του άλλου, χωρίς να έχεις στο νου σου τι θα πάρεις, τότε όλα μπορούν να γίνουν διαφορετικά. Η αλληλεγγύη με άλλα λόγια είναι αυτό που λείπει στις μέρες μας. Αυτή πρέπει να αναζητήσουμε μέσα από τα αποκαΐδια μίας επίπλαστης ευμάρειας που πιστέψαμε ότι θα μας έλυνε όλα τα προβλήματα.
