Σε συνδυασμό με τα υψηλα ποσοστά ανεργίας, η γενικευμένη εντύπωση ότι δίχως «μέσον» δεν υπάρχει περίπτωση να καλυφθούν οι νευραλγικές θέσεις στον δημόσιο τομέα, αναγκάζουν νέους επιστήμονες να αναζητήσουν την επαγγελματική τους τύχη σε άλλες χώρες
Η κατάληψη θέσεων ευθύνης στον δημόσιο τομέα από κομματικούς ημέτερους και η φυγή στο εξωτερικό νέων με πτυχία, πολύτιμες γνώσεις και σπάνιες δεξιότητες, αποτελεί μια εξωφρενική αντίφαση της μνημονιακής Ελλάδας και ταυτόχρονα μια από τις αυθόρμητες απαντήσεις στο ερώτημα, γιατί η χώρα μας δεν θα καταφέρει ποτέ να γιατρέψει τις παθογένειες του στρεβλού μοντέλου ανάπτυξής της, που την οδήγησε στο χείλος της καταστροφής.
Οι αλλεπάλληλες αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών για τον στρατό των κομματικών ημετέρων που συνεχίζει και διορίζει ο ΣΥΡΙΖΑ σε υπουργεία και νευραλγικές θέσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα, δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών για τις πραγματικές προθέσεις της παρούσας κυβέρνησης, που διά στόματος κορυφαίων στελεχών της έχει επισημάνει κατ’ επανάληψη, ότι αν δεν ελεγχθεί κομματικά το δημόσιο δεν πρόκειται να κυβερνηθεί το κράτος, όπως τουλάχιστον το φαντάζονται οι πρώτοι αριστεροί στην εξουσία.
Έτσι λοιπόν συνεχίζουν στον δρόμο που χάραξαν οι προκάτοχοί τους και τοποθετούν τα «δικά τους παιδιά» σε θέσεις ευθύνης, όπως γίνεται αυτό το διάστημα με τους γενικούς γραμματείς υπουργείων. Στις διαδικασίες επιλογής τους δεν τηρούνται καν τα προσχήματα σε ό,τι αφορά στα απαραίτητα προσόντα, τα οποία πρέπει να διαθέτει ένα υψηλόβαθμο στέλεχος της δημόσιας διοικησης. Τις προηγούμενες ημέρες υπήρξαν αποκαλύψεις, ακόμη και για φωτογραφικές διατάξεις έτσι ώστε να προσληφθούν συγκεκριμένα πρόσωπα με αποδεδειγμένη κομματική νομιμοφροσύνη και αδιαμφισβήτητα κομματικά ένσημα.
Την ίδια στιγμή, αυτό το καθεστώς απόλυτης αναξιοκρατίας οδηγεί στην έξοδο από τη χώρα λαμπρά μυαλά νέων ανθρώπων, που θα μπορούσαν να συμβάλουν καθοριστικά στη γενικότερη προσπάθεια ανασυγκρότησης της πατρίδας μας. Σε συνδυασμό με τα υψηλα ποσοστά ανεργίας, η έλλειψη αξιοκρατίας και η γενικευμένη εντύπωση ότι δίχως «μέσον» δεν υπάρχει περίπτωση να καλυφθούν οι νευραλγικές θέσεις στον δημόσιο τομέα, αναγκάζουν νέους επιστήμονες να αναζητήσουν την επαγγελματική τους τύχη σε άλλες χώρες, όπου η αναξιοκρατία και οι κομματικές επετηρίδες είναι άγνωστες έννοιες.
Σε αυτές τις χώρες αναγνωρίζεται και αμείβεται αναλόγως η ικανότητα και η επιστημονική επάρκεια και κατάρτιση. Το κομματικό κράτος δεν έχει καμία δύναμη, δεν υπάρχει καν σαν δεδομένο, που θα μπορούσε να καθορίσει τη μοίρα υποψηφίων για τη διοίκηση δημόσιων φορέων και οργανισμών.
Στη χρεοκοπημένη, οικονομικά και αξιακά, Ελλάδα όλα αυτά παραμένουν σε θεωρητικό επίπεδο και την ίδια στιγμή κυριαρχούν η αναξιοκρατία και η αδιαφάνεια που πολλές φορές κρύβεται εντέχνως πίσω από θεσμικά όργανα όπως το ΑΣΕΠ, τα οποία μέχρι πριν από λίγο καιρό είχαν αδιαμφισβήτητο κύρος σε ότι αφορά στη επιλογή των στελεχών και των υψηλόβαθμων υπαλλήλων του δημοσίου. Κατάφεραν οι αθεόφοβοι να διαβρώσουν με τεχνάσματα, που μόνο οι ίδιοι θα μπορούσαν να εφεύρουν, αδιάβλητες διαδικασίες για την επιλογή προσώπων, τα οποία θα αναλάβουν στο εξής την ευθύνη να αλλάξουν τις ισορροπίες στον κρατικό μηχανισμό και να ανατρέψουν το αντίστοιχο καθεστώς αδιαφάνειας που είχαν δημιουργήσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Το δικό τους μερίδιο ευθύνης για όλη αυτή την κατάσταση είναι τεράστιο και οι όποιες καταγγελίες ακούγονται από τη μεριά της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορούν να εκληφθούν μόνο ως προσπάθεια να διώξει από πάνω της η ΝΔ το στίγμα ενός κόμματος το οποίο χαρακτήρισαν οι εξυπηρετήσεις ημετέρων και το βόλεμα των δικών της παιδιών στο δημόσιο, με συνοπτικές διαδικασίες. Αν εννοεί όσα καταγγέλλει, ιδού πεδίον δόξης λαμπρό να εφαρμόσει στην πράξη τη διαφορετική αντίληψη που πρεσβεύουν τα στελέχη της, τώρα που βρίσκονται στα έδρανα της αντιπολίτευσης.
Οι επόμενες βουλευτικές εκλογές δεν θα αργήσουν. Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ που βλέπει το παιχνίδι να χάνεται, προσπαθεί να δημιουργήσει έναν κομματικό πυρήνα δικών του στελεχών μέσα στο ίδιο το κράτος, ώστε να διασφαλίσει την ταχύτερη επάνοδό του στην εξουσία. Η κυβέρνηση που θα διαδεχθεί την παρούσα, καλείται να αποδείξει ότι μπορεί να διασφαλίσει τους απαραίτητους όρους διαφάνειας και αξιοκρατίας στο δημόσιο, έτσι ώστε αφενός να λειτουργήσουν κάποτε οι κρατικές υπηρεσίες πιο αποδοτικά και πιο οικονομικά και αφετέρου να παραμείνουν στην Ελλάδα, ή να αρχίσουν να επιστρέφουν από το εξωτερικό νέοι επιστήμονες, οι οποίοι θα μπορούσαν να συμβάλουν καθοριστικά στην προσπάθεια ανοικοδόμησης της ρημαγμένης μας χώρας.
