Ξαφνιάστηκαν στην Κυβέρνηση -όπως διαβάζω- με τη δημόσια πολιτική παρέμβαση του αναπληρωτή Υπουργού Δημόσιας Τάξης Γιάννη Πανούση, που ουσιαστικά θίγει τα κακώς κείμενα στη σημερινή κυβέρνηση.
Και όμως η υπουργική παρέμβαση, δείχνει ότι πράγματι υπάρχει πρόβλημα. Είναι γενικότερη αίσθηση ότι δύο μήνες μετά τις εκλογές η χώρα συνεχίζει να πορεύεται σε μια πορεία που προκαλεί ανασφάλεια και επιδείνωση της κοινωνικής κρίσης.
Η ανασφάλεια μεγαλώνει, το ίδιο και η απογοήτευση, για το μέλλον μιας χώρας που η τύχη της παίζεται στα ζάρια, μικρών και ανίκανων πολιτικών, που ρυθμίζουν τις επιλογές τους με τα μάτια στραμμένα στις εσωκομματικές ισορροπίες, ξεχνώντας τα μεγάλα και σοβαρά προβλήματα της χώρας.
Η αξιωματική αντιπολίτευση (αλλά και το ΠΑΣΟΚ) εγκλωβισμένη στο παρελθόν, αλλά και τα αποτελέσματα των αντιλαϊκών πολιτικών της ως Κυβέρνηση, αδυνατεί να πείσει.
Η αίσθηση που έχει δημιουργηθεί είναι ότι η σημερινή Κυβέρνηση λειτουργεί στη λογική βλέποντας και κάνοντας.
Χωρίς σχέδιο, χωρίς πυξίδα, χωρίς αίσθηση των πραγματικά μεγάλων προβλημάτων, η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ανακυκλώνει την απογοήτευση, το φόβο και την τυφλή πρόσκρουση με την πραγματικότητα.
O ένας Υπουργός αναιρεί τα λεγόμενα του άλλου και το Μαξίμου όλων μαζί, οι προεκλογικές δεσμεύσεις αναβάλλονται για το απροσδιόριστο μέλλον. Διαφορετικές πολιτικές γραμμές συγκρούονται μεταξύ τους. Το Δημόσιο θα αλλάξει παραμένοντας το ίδιο, η ανάπτυξη θα έρθει εκτός και αν δεν έρθει, ο κατώτατος μισθός θα αυξηθεί, όχι άμεσα, αλλά σε βάθος χρόνου.
Οι ιδιωτικοποιήσεις θα γίνουν αλλά και δεν θα γίνουν. Οι προεκλογικοί λεονταρισμοί μετατρέπονται σε επανάληψη των όρων των προηγούμενων μνημονίων.
Το νόημα των λέξεων έχει πλέον αλλάξει και το επικοινωνιακό παιχνίδι καλύπτει την ουσία της πολιτικής. Η Βουλή μετατρέπεται σε αρένα με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου να δίνει το δικό της ρεσιτάλ επί παντός επιστητού με αποτέλεσμα οι συγκρούσεις να διαδέχονται η μία την άλλη, υπερκαλύπτοντας την ουσία της πολιτικής και τη σπουδαιότητα των νομοσχεδίων που και αυτά έρχονται με το σταγονόμετρο και μετά από πολύ κόψε – ράψε.
Είναι βέβαια γεγονός ότι όλο το υπουργικό συμβούλιο στερείται προηγούμενης κυβερνητικής εμπειρίας, αυτό ωστόσο είναι το λιγότερο, μπροστά στην άγνοια κινδύνου που υπάρχει σε πολλούς από τους υπουργούς που νομίζουν ότι ακόμη είναι στην αντιπολίτευση και επιμένουν στις διαπιστώσεις, στη σύγκρουση με τους προηγούμενους κυβερνώντες, χωρίς να κάνουν σαφές το δικό τους πολιτικό στίγμα και να ξεκαθαρίζουν τις δικές τους προθέσεις.
Δεν είναι δυνατόν Βαρουφάκης και Βαλαβάνη να μην μπορούν να συνεννοηθούν για τα αυτονόητα, ούτε φυσικά οι Βούτσης, Πανούσης και Χριστοδουλοπούλου να πνίγονται σε μία κουταλιά νερό.
Τα επισημαίνουμε αυτά και ας γινόμαστε δυσάρεστοι, διότι η Κυβέρνηση ως αξιωματική αντιπολίτευση έδειχνε να είναι έτοιμη από καιρό να κυβερνήσει και τώρα που κέρδισε τις εκλογές και κυβερνά δείχνει ότι να μην έχει ακόμη συνειδητοποιήσει ότι το τιμόνι διακυβέρνησης της χώρας είναι στα δικά της χέρια…
