Οι μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις έχουν πλέον προσαρμόσει τη δραστηριότητά τους μέσα σε ένα σφιχτό οικονομικό περιβάλλον και αυτό σε έναν βαθμό εξηγεί και την καθυστέρηση στην επανάκαμψή τους
Ακόμη και σήμερα είναι εμφανής ο προβληματισμός επαγγελματιών και επιχειρήσεων για το γεγονός ότι ενώ πολλοί επιχειρηματίες επιθυμούν την ένταξή τους στον εξωδικαστικό μηχανισμό, ωστόσο μόνο λίγοι εντάσσονται εντέλει, λόγω των αυστηρών κριτηρίων και του όγκου των απαιτούμενων γραφειοκρατικών διαδικασιών. Επίσης, αποτρεπτικό παράγοντα συνιστά και η απροθυμία του τραπεζικού συστήματος να συνεργαστεί ουσιαστικά.
Ακόμη και το υψηλό κόστος, που συνεπάγεται η όλη διαδικασία, αποτελεί σύμφωνα με τους άμεσα ενδιαφερόμενους έναν ακόμη σημαντικό λόγο, που λειτουργεί αποτρεπτικά για αρκετούς επαγγελματίες να επιχειρήσουν να ενταχθούν στη διαδικασία.
Και είναι κρίμα, καθώς στον επιχειρηματικό κόσμο έχουν δημιουργηθεί υψηλές προσδοκίες για τον μηχανισμό και θα πρέπει η Πολιτεία να τις μετουσιώσει σε πράξη και να διευκολύνει την υπαγωγή των επιχειρήσεων.
Η δεύτερη ευκαιρία για τις μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ιδιαίτερα γι’ αυτές που βρέθηκαν με οφειλές εντός της κρίσης, ήταν πάγιο και διαχρονικό αίτημα μικρομεσαίων και επιχειρηματικής κοινότητας.
Το σύστημα όμως παρουσιάζει δυσκολίες και περιορισμένη μέχρι τώρα εφαρμογή, αλλά αυτή τη στιγμή είναι το μόνο διαθέσιμο εργαλείο που υπάρχει.
Από τη μέχρι σήμερα εμπειρία των επαγγελματιών, όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι, αυτό που χρειάζεται είναι να χαλαρώσουν οι προϋποθέσεις ένταξης και να εισαχθούν πιο ευέλικτα, ρεαλιστικά και ημιαυτοματοποιημένα κριτήρια ένταξης, τα οποία θα λαμβάνουν υπόψη και περισσότερο ποιοτικά στοιχεία της επιχείρησης, όπως η μισθωτή απασχόληση που προσφέρουν, οι επενδύσεις που έχουν κάνει και η συνεισφορά στην εθνική οικονομία.
Η έξοδος της χώρας από τα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής αποτελεί αναμφίβολα μια εξέλιξη. Ωστόσο, η έξοδος αυτή βρίσκει την οικονομία κατά 25% συρρικνωμένη σε σχέση με την έναρξη της κρίσης, με ανεργία υψηλότερη σε σχέση με το 2010 και με σημαντικά διαρθρωτικά προβλήματα.
Οι μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις έχουν πλέον προσαρμόσει τη δραστηριότητά τους μέσα σε ένα περιοριστικό οικονομικό περιβάλλον και αυτό σε έναν βαθμό εξηγεί και την αργή τους επανάκαμψη.
Σ’ αυτές τις επιχειρήσεις τα διαρθρωτικά προβλήματα είναι περισσότερο εμφανή, διότι απουσιάζει ένα συνεκτικό πλαίσιο ενίσχυσης της ρευστότητας και διασφάλισης της βιωσιμότητάς τους. Αδυνατούν να ανταγωνιστούν στο υφιστάμενο περιβάλλον υπερφορολόγησης, αντιμετωπίζουν περιορισμούς και προβλήματα στην ένταξή τους στις ρυθμίσεις, δεν τους απομένει παρά …να περιμένουν το τέλος, αν δεν βελτιωθεί η κατάσταση.
