Ακόμη ένα πρόγραμμα θέτει περιορισμούς και όρους που, εάν μη τι άλλο, αντί να διευκολύνουν, δυσκολεύουν τα πράγματα
Σε μία περίοδο που η φτώχεια και η ανέχεια επηρεάζει όλο και περισσότερα νοικοκυριά εξαιτίας της επτάχρονης κρίσης, ήταν πολλοί οι συμπολίτες μας που περίμεναν πως και πως το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα υποτυπώδες εισόδημα, έστω 200 και 300 ευρώ. Δυστυχώς όμως ακόμη ένα πρόγραμμα όπως και πολλά άλλα που υλοποιήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια της ανθρωπιστικής κρίσης, θέτει περιορισμούς και όρους που, εάν μη τι άλλο, αντί να διευκολύνουν, δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο όποιον διατηρεί μέχρι τέλος ανέπαφη την ελπίδα ότι μπορεί να ενταχθεί στους ωφελούμενους.
Φαίνεσαι φιλοξενούμενος και έχεις κάνει και μερικά μεροκάματα; Πολύ εύκολα κόβεσαι από το συγκεκριμένο πρόγραμμα. Έχει ο σύζυγός ή η σύζυγος ένα σπίτι ή ένα μαγαζί; Δεν εξετάζουν εάν είναι ξενοίκιαστο και εάν δεν αποφέρει κανένα έσοδο – κι ας είναι ο ενδιαφερόμενος άνεργος. Η αίτηση είναι επισφαλής. Λες και τρώγεται το σπίτι ή το ξενοίκιαστο μαγαζί, ή εξασφαλίζει στον άνεργο και αναξιοπαθούντα συμπολίτη το φαγητό της ημέρας για τον ίδιο και την οικογένειά του.
Θα μπορούσε κανείς να καταγράψει δεκάδες παρόμοια περιστατικά τέτοιων περιπτώσεων που οδήγησαν ανθρώπους με σοβαρά προβλήματα εκτός του συγκεκριμένου προγράμματος.
Δεν ξέρουμε εάν έχει εικόνα το Υπουργείο Εργασίας των στρεβλώσεων που υπάρχουν, και που για «ψύλλου πήδημα» μπορεί να αποκλειστεί ένας άπορος από το ΚΕΑ. Όπως επίσης είναι αναμενόμενο όταν ένα πρόγραμμα υλοποιείται για πρώτη φορά, στην πορεία να καταγράφονται αδυναμίες και λάθη, τα οποία όμως κατά την άποψή μας, θα πρέπει να διορθώνονται.
Αυτό τουλάχιστον θα ήταν το δίκαιο για εκείνες τουλάχιστον τις οικογένειες που αποδεδειγμένα δεν μπορούν να επιβιώσουν και αντιμετωπίζουν καθημερινά το πρόβλημα ακόμη και της εξασφάλισης του επιούσιου.
Η εικόνα τέτοιων ανθρώπων έξω από τα δημαρχεία και τα ΚΕΠ, όσο διαρκεί η διαδικασία υποβολής αιτήσεων, είναι πραγματικά αποκαρδιωτική. Κυρίως για το γεγονός ότι η Πολιτεία και όλες οι κυβερνήσεις που ανέλαβαν τα τελευταία επτά χρόνια της κρίσης, ήταν ανέτοιμες να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της ανθρωπιστικής κρίσης που μαστίζει την ελληνική κοινωνία.
Υλοποιήθηκαν διάφορα προγράμματα, εφαρμόστηκαν διάφορες δράσεις, όμως κάθε φορά , υπήρχαν οφθαλμοφανείς αδικίες που ακύρωναν την ίδια τη σπουδαιότητα των πρωτοβουλιών που είχαν ληφθεί για να ανακουφιστούν συνάνθρωποί μας.
Όσο όμως αυτό δεν διορθώνεται και δεν υπάρχει μία ελαστικότητα -για απόρους και αναξιοπαθούντες μιλάμε- κάθε φορά θα προκύπτουν και καινούργιοι αδικημένοι. Δεν είναι κακό για τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπ. Εργασίας να επανεξετάσουν που χρειάζεται να γίνουν ορισμένα πράγματα και, γιατί όχι, να ενταχθούν εκ των υστέρων όσοι αποκλείστηκαν για ελάχιστα ευρώ. Εάν γίνει αυτό, τότε θα έχει σίγουρα πετύχει και τον στόχο του το ΚΕΑ.
