Φάνης Τριανταφύλλου: Ο άνθρωπος με το πιστόλι

φάνης-τριανταφύλλου-ο-άνθρωπος-με-το-π-481377

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΞΗΡΟΣ

Πολλές μέρες τώρα η προσοχή όλων μας στρέφεται έντεχνα από τα ΜΜΕ προς τον Χριστόδουλο Ξηρό. Η ιστορία του είναι γνωστή στον καθένα, καθώς και το ποιος ωφελείται από μια επικρεμάμενη απειλή για το φόνο τυράννων. Παρ΄ όλα αυτά θα πω δυο λόγια για την τρομοκρατία και τους τρομοκράτες.

Αν είσαι τρομοκράτης, στο πολιτικό φάσμα δεν μπορείς να δεις παρά μονάχα δύο σημεία. Την ολιγαρχική κυβέρνηση και την ένοπλη οργάνωσή σου. Αυτό είναι το πλαίσιο της τρομοκρατίας. Ο,τιδήποτε υπάρχει έξω από αυτό, λόγου χάρη ο λαός, έχει δευτερεύουσα και τριτεύουσα σημασία. Η τρομοκρατία, ως «απόλυτη μορφή πάλης», καθιστά άχρηστη την ύπαρξη των πολιτικών κομμάτων, των συνδικάτων και κάθε είδους και μορφής οργάνωση που συστήνει ο λαός προκειμένου να διαφυλάξει, να επεκτείνει ή να διεκδικήσει τα δικαιώματά του. Την ταξική πάλη υποκαθιστά το πιστόλι, η οργάνωσή σου υποκαθιστά το λαό.

Όταν απειλεί ο Χριστόδουλος Ξηρός, είναι μόνος του, δεν είναι μαζί με το λαό. Ο Κολοκοτρώνης, την εικόνα του οποίου έχει κρεμάσει πίσω από την πλάτη του όταν ανακοινώνει στο πανελλήνιο τις προθέσεις του, ηγούνταν μιας λαϊκής επανάστασης. Ο Χριστόδουλος Ξηρός «ηγείται» μόνο μερικών συντρόφων του. Λείπει εξ ολοκλήρου ο λαός. Η έλλειψη πολιτικής συνειδητοποίησης εκ μέρους του κόσμου της εργασίας και η συνεπαγόμενη απουσία λαϊκών αγώνων για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων του μπορεί να έφεραν τον Χριστόδουλο Ξηρό κατά το παρελθόν στο σημείο να μην εμπιστεύεται το λαό του και να παίρνει τα όπλα. Τώρα δικαιολογεί την ύπαρξή του στην αδυναμία του λαού να παλέψει για τα δικαιώματά του, μια αδυναμία που εξ αντικειμένου παροξύνουν οι τρομοκρατικές πράξεις του. Το πιστόλι του Ξηρού στη θέση του παλλαϊκού αγώνα, οι βόμβες στη θέση της ταξικής διαπάλης, αυτή είναι η τρομοκρατία.

Η τρομοκρατία εμφανίστηκε στη χώρα ως προϊόν του ακραίου ταξικού προσανατολισμού του ελληνικού κράτους, του νεποτισμού και της διαφθοράς της ιθύνουσας τάξης από τη μία πλευρά, κι από την άλλη της έλλειψης πολιτικής συνειδητοποίησης του κόσμου της εργασίας που οδηγεί σε μαζικούς λαϊκούς αγώνες. Ο Χριστόδουλος Ξηρός κι οι τρομοκράτες νέας γενιάς, που παρουσιάζονται ως συνεχιστές της παλιάς τρομοκρατίας και επίγονοι των παλιών τρομοκρατών, στην πραγματικότητα αναπαράγουν τα παλιά στερεότυπα. Πίσω από τον άνθρωπο με το πιστόλι δεν υπάρχει τίποτε άλλο εκτός από τον εαυτό του. Ο Χριστόδουλος Ξηρός δεν μπορεί να αντιληφθεί την ιστορική σημασία ενός παλλαϊκού ξεσηκωμού, που θα βγάλει το λαό από τη δεινή θέση στην οποία βρίσκεται σήμερα. Μπορεί, μήπως, να ισχυριστεί ότι η τρομοκρατία δεν υποκαθιστά την ταξική πάλη, ούτε χρησιμοποιείται στη θέση του μαζικού αγώνα, αλλά συμβαδίζει μαζί τους; Όχι, γιατί από την ίδια της τη φύση η τρομοκρατία αποκλείει ολοκληρωτικά τη διακίνηση των ιδεών, την πολιτική ζύμωση και την οργανωτική δουλειά μέσα στους κόλπους του κόσμου της εργασίας.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου