Γρηγόρης Καρταπάνης: Η ΕΠΟ αδικεί την ΕΠΣΘ

γρηγόρης-καρταπάνης-η-επο-αδικεί-την-ε-438672

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΣΤΑ 1947

Η πρόσφατη διαμάχη που έχει ξεσπάσει μεταξύ της τοπικής Ενωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Θεσσαλίας και της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, έπειτα από την προσφυγή της πρώτης για έκπτωση του Δ.Σ. της δεύτερης αφού υπάρχουν διώξεις μελών της για αδικήματα κακουργηματικού χαρακτήρα, οδήγησε στον εξοβελισμό της ΕΠΣΘ από την Ομοσπονδία, μια καταδικαστική απόφαση που πλήττει καίρια και σπρώχνει στον αφανισμό το τοπικό ποδόσφαιρο.

Η κίνηση της ΕΠΣΘ αυτή καθαυτή αναμφίβολα στοχεύει στη σωστή κατεύθυνση, κρίνεται αιτιολογημένη και ηθικά ορθή. Επρεπε όμως, κατά τη γνώμη μας, να οργανωθεί διαφορετικά, με τη συμμετοχή και άλλων Ενώσεων, ώστε να κλονιστεί το σαθρό οικοδόμημα της κεντρικής ποδοσφαιρικής ηγεσίας. Η μοναχική προσπάθεια φαντάζει πέρα για πέρα ανήμπορη, απέναντι στην απολυταρχικής μορφής αθλητική νομοθεσία και εξελίσσεται σε μια μάλλον άσκοπη θυσία, παρά τις ευγενείς προθέσεις της.

Οι κανονισμοί δεν εφαρμόζονται

Δεν σκοπεύω να επεκταθώ στο ζήτημα -στο οποίο οσονούπω θα υπάρξουν εξελίξεις- με την προσθήκη σκέψεων, θέσεων και εκτιμήσεων, καθώς τον τελευταίο καιρό βομβαρδιζόμαστε διαρκώς από τέτοιες. Η στόχευση του παρόντος σημειώματος εστιάζεται στην τοπική ποδοσφαιρική ιστορία, όπου μια αναδρομή στο παρελθόν αποκαλύπτει και άλλες αρνητικές συμπεριφορές και αδικαιολόγητες αποφάσεις της ΕΠΟ προς την ΕΠΣΘ, όπως η περίπτωση του αγώνα για το Κύπελλο Ελλάδος μεταξύ Νίκης και Α.Ε. Χαλκίδος, στις αρχές του 1947. Η ΕΠΟ στην περίοδο 1946-47, τη δεύτερη μετά την Απελευθέρωση, προέβη στην επανασύσταση του θεσμού του Κυπέλλου Ελλάδος και μάλιστα με τη συμμετοχή των κυπελλούχων των επαρχιακών Ενώσεων, όπως είχε γίνει και στις δύο τελευταίες προπολεμικές σεζόν. Η απόφαση ετούτη, μαζί με ορισμένες άλλες, αποσκοπούσε, σύμφωνα με ανακοίνωση της Ομοσπονδίας, στην «εξύψωσιν και τόνωσιν του ποδοσφαίρου, ιδία δε των επαρχιών». Μόνο που κάποιες αποφάσεις της μάλλον έδειχναν ότι αντιμετώπιζαν την ΕΠΣΘ και τα σωματεία της σαν φτωχούς συγγενείς καταστρατηγώντας κανονισμούς.

Κυπελλούχος Θεσσαλίας εκείνη τη χρονιά αναδείχθηκε η Νίκη, αφού επικράτησε στον ημιτελικό του Ολυμπιακού και στον τελικό του Παγασητικού και σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΕΠΟ θα αντιμετώπιζε την νικήτρια της Ενωσης Ευβοίας, που ήταν η Α.Ε. Χαλκίδος, με τη μονή νοκ-άουτ συνάντηση να ορίζεται στο Βόλο στις 19/1/1947. Ομως η ομάδα της Χαλκίδας δεν κατέφθασε, με τη διακοπή των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών, από το τραγικό ναυάγιο του ατμόπλοιου Χειμάρρα στο Νότιο Ευβοϊκό που στοίχισε τη ζωή σε 383 ψυχές και θεωρήθηκε επικίνδυνη η ναυσιπλοΐα λόγω πιθανής ύπαρξης ναρκών. Ορίζεται νέα ημερομηνία διεξαγωγής για την επόμενη Κυριακή και από εδώ και πέρα αρχίζουν τα περίεργα σε βάρος του βολιώτικου ποδοσφαίρου. Η Α.Ε. Χαλκίδος δεν έρχεται πάλι, αδικαιολόγητα αυτή τη φορά και αναμένεται η επικύρωση του αγώνα υπέρ της Νίκης, σύμφωνα με τους κανονισμούς. Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει και δίχως να παρέχονται επαρκείς εξηγήσεις στον τοπικό Τύπο για αυτή την εξέλιξη, ορίζεται εκ νέου άλλη ημερομηνία διεξαγωγής του αγώνα την 9η Φεβρουαρίου, όπου και πάλι δεν κατέρχεται η χαλκιδέικη ομάδα, προφασιζόμενη έλλειψη επαρκούς συγκοινωνίας, ενώ κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε. Η ΕΠΟ αρχικά ανακοινώνει την κατακύρωση του αγώνα υπέρ της Νίκης, αλλά σε διάστημα λίγων ημερών υπαναχωρεί και ορίζει νέα ημερομηνία διεξαγωγής στις 3 Μαρτίου. Η αναστάτωση που προκαλείται είναι γενική και εκφράζονται απόψεις μεροληπτικής διάθεσης με σαφή καταστρατήγηση των ισχυόντων κανονισμών του αθλήματος.

Ενα ενδιαφέρον άρθρο

Απότοκη αυτής της κατάστασης που θίγει συνολικά το βολιώτικο ποδόσφαιρο και την ΕΠΣΘ (αφού στη θέση της Νίκης θα μπορούσε να ήταν οποιαδήποτε άλλη τοπική ομάδα), είναι η δημοσίευση ενός ενδιαφέροντος άρθρου στην εφημερίδα Ταχυδρόμος στις 23/2/1947 με τίτλο: «Η αντιεπαρχιακή πολιτική της ΕΠΟ συνεχίζεται. Καταστρατηγούνται οι κανονισμοί» και υπογραφή Φ., όπου καταγράφεται το χρονικό των αδικαιολόγητων αναβολών και των ανεκδιήγητων αποφάσεων της ΕΠΟ που προσβάλουν κάθε έννοια δικαίου και βέβαια το τοπικό ποδόσφαιρο. Αρχικά ο συντάκτης του κειμένου αναφέρεται στην απαράδεκτη μεταστροφή της ΕΠΟ που, ενώ πρώτα κατακύρωνε τον αγώνα υπέρ της Νίκης, άλλαξε γνώμη και όρισε εκ νέου ημερομηνία διεξαγωγής του, χωρίς επαρκή αιτιολογία. Οι κανονισμοί καταπατούνται κατάφορα και η απαξίωση προς την ομάδα της Νίκης και την ΕΠΣΘ γενικότερα γίνεται προφανής:

«Αλγεινήν εντύπωσιν επροξένησεν εις τους φιλάθλους του Βόλου η είδησις της νέας αποφάσεως της Επιτροπής Κυπέλλου Ελλάδος (19/2/47) σχετικώς με τον αγώνα της Νίκης με την Α.Ε. Χαλκίδος. Δια της αποφάσεως αυτής διατάσσεται, ως γνωστόν, η επανάληψις του αγώνος. Η απόφασις αυτή ανατρέπει την προηγουμένην (12/2/47) δια της οποίας η Α.Ε. Χαλκίδος απεκλείετο διότι επί τρείς συνεχείς Κυριακάς δεν ενεφανίσθη εις το γήπεδον αδικαιολογήτως και η Νίκη θα συνηντάτο με τον νικητήν των προκριματικών Πειραιώς, εισερχόμενη εις τα ημιτελικά, εφ΄ όσον νικούσε. Οπως και να εξετασθή η απόφαση αυτή, φαίνεται ως κατάφορος αδικία που γίνεται, όχι εις βάρος της Νίκης αλλά εις βάρος πλέον του Θεσσαλικού ποδοσφαίρου. Και μία και πρόκειται περί αυτού, νομίζομεν ότι έχομεν υποχρέωσιν να πούμε μερικές αλήθειες. Ερωτώμεν την Ελληνικήν Ομοσπονδίαν: Βάσει ποίας λογικής και ποίων κανονισμών η Επιτροπή Κυπέλλου εξέδωκε την απόφασιν αυτήν. Αφού επί τρείς συνεχείς Κυριακάς,παρά τας εγγράφους εντολάς της, τηλεγραφικάς και τηλεφωνικάς συνεννοήσεις της με την Νίκην, η Α.Ε. Χαλκίδος εκορόιδευε αυτήν αφ΄ ενός την Νίκην, την ΕΠΣΘ και τους φιλάθλους αφ΄ ετέρου;».

Ακολούθως καταρρίπτεται το επιχείρημα περί ελλιπούς και προβληματικής ακτοπλοϊκής συγκοινωνίας, λόγω του καιρού, καθώς κάτι τέτοιο συνέβη μόνο την πρώτη Κυριακή, ενώ τις υπόλοιπες μέρες όλα τα πλοία και πετρελαιοκίνητα της γραμμής εκτελούσαν κανονικά τους πλόες. Και συνεχίζει το άρθρο με την αποκάλυψη κι άλλων πτυχών της υπόθεσης που εκθέτουν την Α.Ε. Χαλκίδος και την ΕΠΟ:

«Το αποκορύφωμα όμως της υποθέσεως αυτής είναι ότι την τελευταίαν Κυριακήν, 9/2/47, ο πρόεδρος της Ε.Κ.Ε. τηλεφωνικώς διαβεβαίωσε κατηγορηματικώς την Νίκην ότι η Α.Ε. Χαλκίδος θα κατήρχετο οπωσδήποτε εις Βόλον δια να συναντηθή με αυτήν. Είπεν μάλιστα πως η ΕΠΟ δι΄ εμβάσματός της εμέτρησεν 500.000 δρχ. εις την Α.Ε.Χ. προς διευκόλυνσιν αυτής. Ετόνισεν μάλιστα ιδιαιτέρως ότι αν και πάλιν δεν κατήρχετο η Ένωσις θα απεκλείετο των λοιπών συναντήσεων του Κυπέλλου. Άλλωστε την τελευταίαν στιγμήν οι Χαλκιδείς δια τηλεγραφήματος των εδήλωσαν ότι παραιτούνται του αγώνος υπέρ της Νίκης, λόγος που δεν μας ενδιαφέρει να εξετάσωμεν. Εξετάζομεν όμως την ουσίαν και ερωτώμεν: Υπάρχει ή δεν υπάρχει ηγεσία ποδοσφαιρική η οποία να κρίνη τα πράγματα αντικειμενικά και αμερόληπτα; Υπάρχει ή δεν υπάρχει ενιαίος κανονισμός που διέπει το ελληνικόν ποδόσφαιρον και ο οποίος πρέπει να εφαρμόζεται κατά γράμμα υπό της ανωτάτης αρχής; Ή μήπως αυτός που υπάρχει εφαρμόζεται ανάλογα με τας περιστάσεις και όπως κρίνουν οι ηγέται, υπέρ των συμφερόντων ευνοουμένων συλλόγων ή Ενώσεων δια να κερδίζουν ψήφους εις τας Γενικάς Συνελεύσεις; Η ΕΠΟ είνε η Ομοσπονδία εις τους κόλπους της οποίας είνε συσπειρωμέναι όλαι αι ποδοσφαιρικαί Ενώσεις της Ελλάδος, δια τας οποίας πρέπει να ενδιαφέρεται και να εφαρμόζει τους κανονισμούς χωρίς καμίαν παρέκκλισιν και με την αυτήν αυστηρότητα; Σε όλα αυτά τα ερωτήματα εμείς θα απαντήσωμεν αρνητικώς».

Κι αφού στο δημοσίευμα γίνεται ξεκάθαρος λόγος για μεροληπτική συμπεριφορά της ΕΠΟ για ψηφοθηρικούς λόγους, ακολουθούν κι άλλες αποκαλύψεις σε οξύ ύφος σχετικά με την αντιπάθεια που έτρεφε η ομοσπονδία για το βολιώτικο ποδόσφαιρο, παρά τις προσπάθειες εξυγίανσης του αθλήματος που καταβάλλονταν: «Η επαρχία και ειδικά ο Βόλος πάντα κάθονταν στο στομάχι του κέντρου. Απόδειξις ότι δεν ελήφθη καμία μέριμνα δια την ανάπτυξιν του θεσσαλικού ποδοσφαίρου. Η μικτή Αθηνών ηδυνήθη να μεταβή εις Θεσσαλονίκην, η μικτή Θεσσαλονίκης όμως δεν ήτο δυνατό να κατέλθη εις Βόλον, δια να δώση τον αποφασισθέντα αγώνα, έστω και ανευ βαθμολογίας; Ας είναι όμως, εάν θέλαμεν να απαριθμήσουμε και άλλα περιστατικά ακόμα, ο χώρος δε θα μας επαρκούσε. Εν τούτοις παρ΄όλην την αντίδρασιν της ανώτατης ποδοσφαιρικής αρχής, η Ένωσις Θεσσαλίας τη συνεργασία όλων των ποδοσφαιρικών σωματείων της περιοχής της εργάζεται αθόρυβα και εντατικά δια να εξυψώση το άθλημα και να εξαφανίση το κακό παρελθόν. Επί τω σκοπώ τούτω δια καταλλήλου διαφωτίσεως, τόσο μεταξύ των ποδοσφαιριστών, όσον και μεταξύ των διοικούντων και φιλάθλων, κατόρθωσε να εμπεδώση την τάξιν εις τα γήπεδα και να επιβάλλη την προσήκουσαν πειθαρχίαν. Δια την καλυτέραν κατάρτισιν και διαπεδαγώγησιν των διαιτητών, που σημειωτέον είναι αυτοδίδακτοι, ίδρυσε σχολήν, τα μαθήματα της οποίας παρακολουθούσαν τόσον οι παλιοί διαιτηταί της ΕΠΣΘ, όσον και οι μέλλοντες να αποκτήσουν δίπλωμα διαιτητού. Επίσης δια την ανακούφισιν των δεινοπαθούντων ποδοσφαιριστών, επέτυχε την χορήγησιν εκ του γραφείου εφοδιασμού, πενήντα ζευγών υποδημάτων και 30 οκάδων ερίου, άτινα και διενεμήθησαν εις τους ποδοσφαιριστάς και τα σωματεία των. Εκτός τούτου επέσπασαν την υπόσχεσιν του κύριου Νομάρχου ότι εντός ολίγου θα διατεθεί και ιματισμός δια τους ποδοσφαιριστάς. Δια την ψυχαγωγίαν αθλητών και φιλάθλων οργανώνει δια τας 9 Μαρτίου συναυλία με περιεχόμενον αθλητικόν…».

Μια επαρχιακή Ενωση με τα πενιχρά μέσα που διέθετε κατέβαλε τόσες προσπάθειες βελτίωσης των συνθηκών του αθλήματος και αν μη τη άλλο απαιτούσε μια δίκαιη μεταχείριση από την ΕΠΟ.

Τελειώνοντας ο συντάκτης του κειμένου προτείνει την αλλαγή της συμπεριφοράς της ΕΠΟ προς τις Ενώσεις της επαρχίας που προσφέρουν έργο ώστε να υπάρξει πανελλαδική πρόοδος του ποδοσφαίρου: «Αυτή είνε εν ολίγοις η δράσις της ΕΠΣΘ Θεσσαλίας. Δράσις πραγματικά γόνιμος και αθλητική η οποία ενισχύεται και επικροτείται από όλους τους φιλάθλους και τους αθλητάς. Η οικονομική όμως καχεξία της ΕΠΣΘ και η αντίδρασις εκ μέρους της ΕΠΟ εμποδίζει την γοργήν ανάπτυξιν του Θεσσαλικού ποδοσφαίρου. Όλοι οι αγνοί φίλαθλοι ας κρίνουν ποιος εκ των δύο εκτελεί το ευγενικόν και υψηλόν έργον της διαπλάσεως και διαπαιδαγωγήσεως της νεολαίας. Η ΕΠΟ ας αναθεωρήση την μέχρι τούδε αντιεπαρχιακήν πολιτικήν της, αν θέλει το ποδόσφαιρον να προοδεύσει και να κατακτήση την ελληνικήν νεολαίαν».

Νομίζω ότι δεν χρειάζονται σχόλια, καθώς στο δημοσίευμα διατυπώνονται με σαφήνεια όλες οι πτυχές του ζητήματος και πολλά επί μέρους θέματα αποδεικνύονται διαχρονικά. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι η Νίκη προκρίθηκε δύσκολα με 2-1 στην παράταση επί της Α.Ε.Χ. και εκείνη τη χρονιά έφθασε ως τους τέσσερις του θεσμού. Αδικίες και απαράδεκτες συμπεριφορές από μέρους της ΕΠΟ, όπως στην παραπάνω περίπτωση, με απροκάλυπτη υπέρβαση των κανονισμών, για την εξυπηρέτηση των ημετέρων, οφείλονταν στις «παράγκες» εκείνης της εποχής.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου