Περιδιαβαίνοντας τους διαδρόμους της Βουλής, κατά την ημέρα ορκωμοσίας των νέων βουλευτών, έπεσα πάνω σε γνωστούς και αγνώστους. Μια εικόνα όμως αποτυπώθηκε εντονότερα στο μυαλό μου. Η εικόνα ενός νέου ανθρώπου, πάντα χαμογελαστού, που συνοδευόταν από τη σύζυγό του και τα δύο μικρά παιδιά του. Την ώρα που τους έβλεπα δεν μπορούσα παρά να θυμάμαι το πρόσφατο παρελθόν του. Οτι έφθασε ώς την όχθη της Αχερουσίας λίμνης, αλλά ευτυχώς για τον ίδιο και τα παιδιά του δεν επιβιβάσθηκε τελικώς στη βάρκα του Χάροντα, που θα τον μετέφερε στον Κάτω Κόσμο.
Καθώς τον έβλεπα, περιχαρή, ανάμεσα στα αγαπημένα του πρόσωπα, δεν μπορούσα παρά να θυμηθώ ότι τις ημέρες εκείνες, που έδινε τον δικό του αγώνα να κρατηθεί στη ζωή, στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης κάποιοι, αυτοχαρακτηριζόμενοι κατά τα άλλα ως «προοδευτικοί», αντιμετώπιζαν τον αγώνα του ίδιου, που δεν είχε φθάσει καν στο τεσσαρακοστό έτος της ηλικίας του, και την αγωνία της οικογένειαάς του με μια άκρως «ανθρωπιστική» και «προοδευτική» ευχή: «Καλό ψόφο».
Αναφέρομαι βεβαίως στον επανεκλεγέντα ως βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Αθανάσιο Πλεύρη. Για τον οποίο, λόγω ίσως και του ακροδεξιού …προπατορικού αμαρτήματος, δεν είχα καμία συμπάθεια. Αλλ. το ήθος μου και η αγωγή μου δεν μου άφηναν κανένα άλλο περιθώριο αντίδρασης, απέναντι στην ανθρωποφάγα χυδαιότητα κάποιων τάχατες «αριστερών» και «δημοκρατικών»: Αν κάποιος από εκείνους περιλαμβανόταν στους «φίλους» μου στο φέισμπουκ εισέπραττε αμέσως μια τελευταία απάντησή μου και αμέσως μετά «διαγραφή». Σιχάθηκα δε τόσο πολύ από την περιρρέουσα χυδαιότητα, ώστε σπανίως πια μπαίνω στο FB. Εκανα μια εξαίρεση πριν από λίγες μέρες για να αποχαιρετήσω έναν ακριβό φίλο, έναν ακέραιο άνθρωπο, αληθώς δημοκρατικό και προοδευτικό, τον Γιώργο Τσοκάνη.
Τώρα παρακολουθώ τη σύντροφό μου, που έχει προχωρήσει ένα βήμα περισσότερο. Διαγράφει αμέσως από τους «φίλους» της όποιον επιχειρεί να ασκήσει δήθεν αντιπολιτευτική τακτική καταφεύγοντας σε μακάβριο «χιουμοράκι». Κατά το οποίο οι επτά νεκροί της Χαλκιδικής και ο σεισμός της Αττικής χρεώνονται στον …Κυριάκο Μητσοτάκη, επειδή είναι «γκαντέμης».
Τα δημόσια ήθη δεν διαμορφώνονται μόνον από την κορυφή. Τη χυδαιότητα και τη βαρβαρότητα οφείλουμε να τις πολεμούμε καθημερινώς και οι πολίτες. Οπουδήποτε τις συναντούμε. Δεν πρέπει να μένουν αναπάντητες. Διότι είναι σαν να τις αποδεχόμαστε διά της σιωπής μας. Οχι πια άλλη ανοχή.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
giorgis@massavetas.gr
