Οι παθογένειες ενός αδιόρθωτου γραφειοκρατικού συστήματος που ταλαιπωρεί τους πολίτες και βάζει εμπόδια στην υλοποίηση ακόμη και αυτονόητων παρεμβάσεων, αποκαλύπτονται σε όλο τους το μεγαλείο στην περίπτωση μιας από τις πλέον τουριστικές περιοχές της Μαγνησίας. Τα έντονα καιρικά φαινόμενα του φετινού καλοκαιριού προκάλεσαν ζημιές στο κρηπίδωμα της παραλίας της Μηλίνας στο Νότιο Πήλιο, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν οι παρακείμενες επιχειρήσεις καθώς βεβαίως και η σωματική ακεραιότητα όσων κάνουν τον περίπατό τους κατά μήκος της παραλίας. Οι υφιστάμενες υποδομές που χρονολογούνται εδώ και δεκαετίες αντιμετωπίζουν συχνά πυκνά σοβαρά προβλήματα, λόγω των καιρικών φαινομένων που στην προκειμένη περίπτωση προκάλεσαν την κατάρρευσή μέρους του κρηπιδώματος. Μια φαινομενικά μικρής έκτασης ζημιά που απαιτούσε παρέμβαση αντίστοιχου εύρους, κατέληξε σε κακόγουστη κωμωδία με την ευθύνη για την αποκατάστασή της να γίνεται «μπαλάκι», πρώτα μεταξύ των αντιδημάρχων του δήμου Νοτίου Πηλίου και στη συνέχεια μεταξύ δήμου και κτηματικής υπηρεσίας. Μπορεί να ακούγεται απίστευτο είναι όμως πέρα για πέρα αληθινό, ότι ένα τοπικό συνεργείο που επεχείρησε να αποκαταστήσει το πρόβλημα έτσι ώστε να μην απειλούνται τα καταστήματα και οι διερχόμενοι πεζοί, συνελήφθη από το Λιμεναρχείο και κατέληξε στο αυτόφωρο. Προτίμησαν δηλαδή οι εκλεκτικές αρχές να εφαρμόσουν κατά γράμμα μια αναχρονιστική, δύσκαμπτη και παράλογη νομοθεσία, παρά να προτάξουν την συμφέρον των πολιτών.
Στο συγκεκριμένο θέατρο του παραλόγου διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο η τοπική κτηματική υπηρεσία η οποία έχει πλούσιο βιογραφικό στη λήψη αποφάσεων που φημίζονται για τον παραλογισμό τους. Και στην προκείμενη περίπτωση δεν στάθηκε δυνατό να δώσει λύση, παραπέμποντας το θέμα μέχρι τα συναρμόδια υπουργεία. Εκεί δηλαδή που ο απλός πολίτης δεν πρόκειται ποτέ να βρει το δίκιο του, ακόμη και για υποθέσεις που κινούνται στη σφαίρα της κοινής λογικής.
Εύκολα αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι ένα πρόβλημα που δεν απαιτεί περισσότερο από λίγες ώρες εργασίας για την αποκατάστασή του, παραμένει άλυτο και συνεχώς διογκώνεται καθώς τα καιρικά φαινόμενα στην περιοχή εξακολουθούν να μην είναι με το μέρος των καταστηματαρχών. Οι τελευταίοι δικαίως αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν να προσδοκούμε οφέλη από την τουριστική ανάπτυξη και αύξηση του ΑΕΠ των τοπικών κοινωνιών κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής περιόδου, όταν παραμένει αδύνατο να αντιμετωπιστούν ακόμη και ζητήματα ήσσονος σημασίας. Αν υποθέσουμε ότι στην προκειμένη περίπτωση ακολουθείται ότι προβλέπεται από την ισχύουσα νομοθεσία για την αποκατάσταση μιας περιορισμένης ζημιάς στο κρηπίδωμα ενός παραθαλάσσιου τουριστικού θερέτρου, τότε οι άμεσα ενδιαφερόμενοι ίσως και να έχουν εγκαταλείψει τα εγκόσμια μέχρι την ημέρα που θα ολοκληρωθούν οι απαιτούμενες παρεμβάσεις. Μπορεί βέβαια στο μεσοδιάστημα η παραλία να έχει γκρεμιστεί και οι επιχειρήσεις που λειτουργούν κατά μήκος της να πάψουν να υφίστανται, ωστόσο οι γραφειοκράτες που κρατούν τις τύχες της χώρας στα χέρια τους θα μείνουν με την ικανοποίηση ότι έκαναν το χρέος τους και εφάρμοσαν πιστά το νόμο. Ακόμη και αν αυτός ο νόμος αποτελέσει την αιτία για να υποβαθμιστεί δραματικά μια ευλογημένη περιοχή, οι υπηρεσίες θα συνεχίσουν να λειτουργούν με τη δική του λογική.
Μην παρασύρεστε λοιπόν από τις κατά καιρούς υπερφίαλες ανακοινώσεις των κυβερνητικών αξιωματούχων ότι πατάσσεται η γραφειοκρατία και απλοποιούνται οι διαδικασίες προς όφελος του πολίτη. Ολα αυτά είναι αερολογίες που εκστομίζονται για λόγους εντυπωσιασμού. Επί της ουσίας τίποτα…
