Δείτε ποιοι έχουν ταξική συνείδηση

δείτε-ποιοι-έχουν-ταξική-συνείδηση-307077

Κανονικώς, χθες Τρίτη δεν έπρεπε να βγω έξω, διότι δεν μου έφθαναν τα χρόνια και σοβαρά προβλήματα, ήλθε και το συνάχι, απέναντι στο οποίο είμαι τόσο δυσανεκτικός, ώστε η σύζυγός μου να λέει πως «ο Μασσαβέτας είναι πιο ηρωικός απέναντι στον καρκίνο, παρά στο συνάχι του». Ελα όμως που με έτρωγε η περιέργεια. Δεν ήθελα να έχω αντίληψη της πραγματικότητας μέσα από τα φίλτρα άλλων. Ηθελα να δω με τα μάτια μου τι πράγματι συμβαίνει, ποια είναι η ανταπόκριση των καταστηματαρχών της εστίασης απέναντι στο προσκλητήριο της ομοσπονδίας τους να παραμείνουν κλειστά όλα τα καταστήματα.

Η γειτονιά μου, το Κουκάκι, έχει αναχθεί σε τόπο εστίασης και ψυχαγωγίας, με αιχμή τους δύο πεζοδρόμους της, ένθα στριμώχνονται δεκάδες καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος. Ε, λοιπόν, στον έναν πεζόδρομο, αλλά και τους παραδρόμους δεν υπήρχε ούτε ένα κατάστημα ανοιχτό, ούτε καφενείο, ούτε καφετέρια, μπαράκι, τυροπιτάδικο, μεζεδοπωλείο, πιτσαρία, εστιατόριο, σουβλατζίδικο, τίποτα. Στον άλλον, από τα άνω των είκοσι καταστημάτων, λειτουργούσε μόνο ένα, γνωστής αλυσίδας.

Τα έβλεπα και μελαγχολούσα, όχι διότι με πείραζε η εντυπωσιακή επιτυχία μιας απεργίας, αλλά επειδή τη συνέκρινα με τις μονίμως ξεφτισμένες «δυναμικές αγωνιστικές απεργιακές κινητοποιήσεις», που κηρύσσουν οι συνδικαλιστικοί ταγοί των εργαζομένων. Μου ήρθε στο μυαλό ο τίτλος της εμβληματικής ιταλικής ταινίας του Ελιο Πέτρι «Η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο», αλλά σε παραλλαγή, διότι η εργατική τάξη, στη χώρα μας, στα χέρια επαγγελματιών κομματικών συνδικαλιστών, πάει …κατά διαβόλου. Την πρωτοπορία στην αγωνιστική συνέπεια και την «ταξική συνείδηση» την πήραν, από τα χέρια της «πρωτοπόρας εργατιάς» …οι μικροαστοί, οι καταστηματάρχες, εκείνοι οι οποίοι, συνήθως, εισπράττουν τη χλεύη των «επαναστατών» είτε της κομμουνιστικής, είτε της εξωκοινοβουλευτικής «Αριστεράς».

Τελικώς, ελάχιστη σημασία φαίνεται να έχει ότι τα περισσότερα αιτήματα κινούνται, όπως επεσήμανα και στο χθεσινό μου κείμενο, πέραν και των ορίων της υπερβολής. Δεν αναφέρομαι μόνο στα οικονομικά, που διαπνέονται από την αρχή «να δίνω λιγότερα στο κράτος και να μου δίνει πολλά περισσότερα», αλλά και στο πιο «κουφό» από όλα, την αξίωση να συμμετέχει εκπρόσωπος των καταστημάτων εστίασης στην επιτροπή των …επιστημόνων, που εισηγούνται τα μέτρα διαχείρισης της πανδημίας.

Τέλος η μονοκρατορία σου κ. Τσιόδρα. Τώρα πρέπει να μιλήσει, μετά λόγου γνώσεως, ο Δημήτρης από το μπαράκι «Kolokitha».

giorgismassavetas@gmail.com

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου