Με ικανοποίηση άκουσα τον Ελληνα πρωθυπουργό να καλεί από την Αμερική ομογενείς και ξένους να επενδύσουν στην Ελλάδα. Ανάλογες βέβαια πρωτοβουλίες είχαν αναληφθεί και στο παρελθόν από τους προκάτοχους του χωρίς να υπάρχουν όμως σοβαρά αποτελέσματα.
Και ασφαλώς δεν φταίνε οι επενδυτές αλλά το αρνητικό κλίμα που υπάρχει στην Ελλάδα και δεν έχει να κάνει μόνο με την οικονομία, με τη γραφειοκρατία, τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται από τα συναρμόδια υπουργεία οι επενδύσεις αλλά και τη νοοτροπία των τοπικών κοινωνιών που πολλές φορές στο παρελθόν έχει εναντιωθεί πέραν του δέοντος με πολλές επενδύσεις αψηφώντας για τις επιπτώσεις που έχει αυτό όχι μόνο στην απασχόληση αλλά και στην οικονομία.
Δυστυχώς η ελληνική πραγματικότητα απογοητεύει τους επενδυτές και φρενάρει τις επενδύσεις εν τη γενέσει τους.
Πως να έλθουν επενδύσεις σε μία χώρα που η Δικαιοσύνη παίρνει αποφάσεις για κάθε εκκρεμότητα και διαφορά που προκύπτει μεταξύ κράτους και επενδυτών με τόσο αργούς ρυθμούς που φοβίζουν και αποτρέπουν τους ξένους;
Πώς να προσελκύσει επενδύσεις μία χώρα όταν η κάθε δυναμική μειοψηφία που αντιτίθεται κάνει ότι μπορεί για να απομακρύνει ακόμη και ώριμα επενδυτικά σχέδια από τη χώρα;
Πώς να πειστούν ξένοι μεγάλοι επιχειρηματικοί κολοσσοί να επενδύσουν στη χώρα όταν η αύξηση της φορολογίας στις επιχειρήσεις διώχνει ακόμη και αυτούς που δραστηριοποιούνται ήδη τα τελευταία χρόνια στη χώρα;
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι αύριο στις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε για αυτό το ζήτημα τους στόχους της νέας Κυβέρνησης διότι είναι ο μόνος δρόμος να ξεφύγουμε από τον «κάβο» των προβλημάτων που ούτως ή άλλως έχει μπροστά της η ελληνική κοινωνία ελέω τρίτου μνημονίου.
Η πολιτική σταθερότητα -και μόνο αυτή- δεν εξασφαλίζει την επίτευξη σταθερών θετικών ρυθμών οικονομικής μεγέθυνσης. Αυτή τη στιγμή, η ελληνική οικονομία αντιμετωπίζει τη μεγάλη πρόκληση της επιτυχούς εφαρμογής και βελτίωσης -όπως υποστηρίζει η Κυβέρνηση- ενός προγράμματος οικονομικής προσαρμογής (του 3ου κατά σειρά τα τελευταία 5 χρόνια), με απώτερο στόχο την ανάκαμψη και την ομαλή επάνοδο της ελληνικής οικονομίας στις αγορές.
Με την ανεργία να έχει φτάσει στα ύψη, τους μισθούς και τις συντάξεις να βρίσκονται στα όρια της φτώχιας και η πολιτεία, αντί να προσπαθήσει να λύσει το πρόβλημα, να σκληραίνει ακόμη περισσότερο της στάση της απέναντι στους πολίτες, το μέλλον φαντάζει αβέβαιο και σκοτεινό.
Και όμως πρέπει κάποια στιγμή να πατήσουμε γερά στα πόδια μας και να μπορέσουμε ως χώρα να ζήσουμε από την ανάπτυξη.
H Eλλάδα επιβάλλεται να επανασυνδεθεί με την ανάπτυξη, τις επενδύσεις και τη σταθερότητα, μέσα όμως από ένα σοβαρό σχεδιασμό που θα υπερβαίνει ιδεοληψίες και εμμονές και θα ανοίγει το δρόμο για να εδραιωθούν επενδύσεις σοβαρές που θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας, αύξηση της απασχόλησης και τόνωση της εθνικής οικονομίας.
Διαφορετικά πάλι του χρόνου τέτοια εποχή ευχολόγια θα κάνουμε, δανεικά θα ζητάμε, μνημόνια θα υπογράφουμε ως χώρα.
