Μια μικρή είδηση από πολύ μακριά, που όμως μας ενδιαφέρει ιδιαιτέρως: «Πέθανε σε ηλικία 83 ετών ο Αμερικανός κατά συρροή δολοφόνος Τσαρλς Μάνσον, όπως μετέδωσαν την Κυριακή τα αμερικανικά ΜΜΕ και αξιωματούχοι της σωφρονιστικής υπηρεσίας της Καλιφόρνιας».
Και γιατί να μας ενδιαφέρει αυτή η αμερικανική είδηση; Τι σκασίλα είχαμε εμείς για τον θάνατο αυτού του στυγερού εγκληματία, που υπήρξε –ένας ακόμη- από αυτούς που ιδρύουν διάφορες θρησκευτικές σέχτες στις Ηνωμένες Πολιτείες; Που «θυσίασε» τόσους ανθρώπους που κρατούσε αιχμαλώτους στο «κάστρο» του, μεταξύ των οποίων και την 26χρονη ηθοποιό Σάρον Ταίητ, σύζυγο του σκηνοθέτη Ρομάν Πολάνσκι, που ήταν οκτώ μηνών έγκυος, και την όποια οι «ιέρειες» του Μάνσον κατέσφαξαν με 16 μαχαιριές;
Είναι, διότι χρειάζεται κάποιες φορές, να κάνουμε συγκρίσεις. Για να αντιληφθούμε πώς αντιλαμβάνονται άλλοι τις καταδίκες των εγκληματιών και πώς τις αντιμετωπίζουμε εμείς.
Τα εγκλήματα του Μάνσον έγιναν το 1969. Και το 1971, δηλαδή πριν από 56 χρόνια, ο Μάνσον καταδικάσθηκε σε θάνατο, με την ποινή του να μετατρέπεται αργότερα σε ισόβια, όταν η θανατική ποινή καταργήθηκε στις περισσότερες πολιτείες των ΗΠΑ. Εξέτισε λοιπόν 56 χρόνια κάθειρξης, χωρίς… αδειούλες και χωρίς χαριστικές μειώσεις ποινής. Ούτε για αποσυμφόρηση των φυλακών της Καλιφόρνια, ούτε για επίδειξη επιεικείας.
Αν θέλετε να κάνετε συγκρίσεις δείτε αν υπάρχει στις ελληνικές φυλακές έστω και ένας από τους διαβόητους «σατανιστές της Παλλήνης». Σκεφτείτε πρωτίστως αν τα δικά τους εγκλήματα ήταν λιγότερο αποτρόπαια από εκείνα του Μάνσον: Θύματα τους ήταν η 14χρονη Θεοδώρα Συροπούλου (αφού τη στραγγάλισαν τον Αύγουστο του 1992 στο Κορωπί, ασέλγησαν στο πτώμα και το έκαψαν) και η 28χρονη Γαρυφαλλιά Γιούργα, μητέρα δύο παιδιών (ένα χρόνο μετά τη Συροπούλου, τη βίασαν και τη σκότωσαν συνθλίβοντας το κεφάλι της με πέτρα για να μην αναγνωρίζεται).
Πρώτη αποφυλακίσθηκε η Μαργέτη, που ήταν το «δόλωμα» για να προσεγγίσουν τα δύο θύματα. Εν συνεχεία ο συναυτουργός Δημητροκάλης και πέρυσι, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, ο 45χρονος πια αρχηγός της ομάδας Ασημάκης Κατσούλας. Τα δις ισόβια και δέκα χρόνια, έληξαν σε… 23 χρόνια.
Μήπως είναι καιρός να αλλάξουμε την περίφημη «σωφρονιστική» μας πολιτική για την προστασία της κοινωνίας, αποδεχόμενη ότι από την ανετότερη διαβίωση των δολοφόνων στα κελιά, προέχει η ζωή των αθώων, πιθανών θυμάτων;
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
