Τα παιδιά της κρίσης κινδυνεύουν να εξελιχθούν στη «χαμένη γενιά» της Ευρώπης, καθώς θα αντιμετωπίσουν συνθήκες φτώχειας εξαιτίας της ανεργίας και των σκληρών μέτρων λιτότητας που εφαρμόζονται στην ήπειρο, σύμφωνα με τη διεθνή φιλανθρωπική οργάνωση Caritas που ανακοίνωσε την Πέμπτη ότι περίπου τρία στα 10 παιδιά σε Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ιταλία και Ισπανία έχουν πέσει κάτω από τα όρια της φτώχειας ή βρίσκονται κοντά σε αυτά.
Στην Ελλάδα η ανεργία των νέων έχει ξεπεράσει το 60%. Στην Ισπανία πάλι βρίσκεται πάνω από το 50%, ενώ στην Πορτογαλία ξεπέρασε το 40%. Σύμφωνα μάλιστα με το think tank Bruegel, το πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο στις υπερχρεωμένες χώρες της περιφέρειας της ευρωζώνης, αλλά θα μπορούσε να ανακόψει την ανάκαμψη που έχει ξεκινήσει δειλά στην Ευρώπη.
Στις χώρες της ευρωζώνης όπου εφαρμόζονται μνημόνια, καθώς και στην Ιταλία, δημιουργείται μία μεγάλη τάξη υποσιτισμένων νέων ανθρώπων χαμηλής εκπαίδευσης με πεσμένο ηθικό και λιγοστές προοπτικές εργασίας, ανέφερε η Caritas.
«Αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει όχι μόνο μία, αλλά πολλές χαμένες γενιές στην Ευρώπη», είπε η οργάνωση επικαλούμενη στατιστικά στοιχεία της Ε.Ε.
Ο όρος «χαμένη γενιά» παρ’ όλο που χρησιμοποιείται συχνά στις μέρες μας για να περιγράψει τους σημερινούς νέους, 17 – 24 ετών, δεν είναι η πρώτη φορά που εμφανίζεται στη σύγχρονη ιστορία του δυτικού κόσμου, σύμφωνα με πληροφορίες που άντλησα από το διαδίκτυο. Μάλιστα η πρώτη αναφορά στον όρο «χαμένη γενιά» γίνεται στο βιβλίο του Έρνεστ Χεμινγουέι με τίτλο: «The Sun Also Rises», όπου ο συγγραφέας τον αποδίδει στην μέντορά του, Γερτρούδη Στάιν.
Θρυλείται πως όταν ένας νεαρός μηχανικός απέτυχε να διορθώσει μια μηχανική βλάβη στο αυτοκίνητο της Γερτρούδη Στάιν, ο ιδιοκτήτης του συνεργείου της φώναξε: «Είστε όλοι μια χαμένη γενιά». Στη συνέχεια η Γερτρούδη, διηγούμενη το περιστατικό στον Έρνεστ Χέμινγουέι, πρόσθεσε: «Αυτό είστε, αυτό είσαστε όλοι εσείς που υπηρετήσατε στον πόλεμο».
Στις αρχές του περασμένου αιώνα, «χαμένη γενιά» αποκαλούνταν οι νέοι που είχαν γεννηθεί στο διάστημα 1883 – 1890 και είχαν ενηλικιωθεί κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκόσμιου πολέμου (1914 – 1918). Μεγάλο κομμάτι της νεολαίας της εποχής είχε αποδεκατιστεί στο πεδίο της μάχης, ενώ το υπόλοιπο επέζησε με ψυχολογικά ή και σωματικά τραύματα.
Στη γενιά αυτή ανήκει ο Έρνεστ Χέμινγουέι όπως και μια σειρά άλλων σημαντικών λογοτεχνών της χρυσής δεκαετίας του 1920, όπως ο Σκοτ Φιτζέραλντ, ο Γουίλιαμ Φώκνερ, ο Έντουαρτ Κάμινγκς, όπως και άλλοι επιφανείς γητευτές των γραμμάτων και των τεχνών.
Η σημερινή «χαμένη γενιά» μπορεί να μην έχει υποστεί τις κακουχίες ενός παγκόσμιου πολέμου, βιώνει όμως καθημερινά, από τις ΗΠΑ μέχρι την Ελλάδα και από την Αγγλία μέχρι τη Λιβύη, την αμείλικτη πραγματικότητα της ανεργίας που της αποστερεί το δικαίωμα να ονειρεύεται.
Αποτελεί ωστόσο έκπληξη το γεγονός ότι αυτή η σημερινή «χαμένη γενιά» δεν δηλώνει δυναμικά, όσο τουλάχιστον θα περίμενε κανείς, το παρόν στα κινήματα της εποχής. Και σε αυτό θα πρέπει να απαντήσουν οι ίδιοι με την ενεργό συμμετοχή τους. Αυτό είναι το στοίχημα.
