Το Νοσοκομείο Βόλου προσπαθεί να επιστρέψει στην προ πανδημίας περίοδο, στη λεγόμενη κανονικότητα, προκειμένου να μπορεί να καλύπτει τις ανάγκες των κατοίκων της Μαγνησίας όχι μόνο σε ό,τι αφορά στον κορονοϊό, αλλά και στις υπόλοιπες ασθένειες, που έχουν τεθεί στο περιθώριο την τελευταία διετία. Η συγκεκριμένη προσπάθεια κάθε άλλο παρά εύκολη είναι, με δεδομένες τις ελλείψεις σε μόνιμο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, καθώς και τις αυξημένες ανάγκες των πολιτών, που, λόγω πανδημίας, έθεσαν σε δεύτερη μοίρα τα υπόλοιπα προβλήματα υγείας, τα οποία αντιμετωπίζουν.
Ηδη επανήλθαν τα τακτικά χειρουργεία σε σημαντικό ποσοστό, παρά τις ελλείψεις σε χειρουργούς και τις καταγγελίες των εκπροσώπων των νοσοκομειακών γιατρών για την αδυναμία του Αχιλλοπουλείου να καλύπτει τις ανάγκες σε επεμβάσεις ρουτίνας, όπως οι δερματικές, που πριν την πανδημική κρίση γίνονταν κατά εκατοντάδες κάθε χρόνο.
Η πολιτεία, μέσω του υπουργείου Υγείας και της 5ης Υγειονομικής Περιφέρειας, αντί να στηρίξει την προσπάθεια επανόδου του Νοσοκομείου Βόλου στα προ πανδημίας δεδομένα, φέρνει εμπόδια, αφήνοντας από τη μια μεριά το πρόβλημα της υποστελέχωσης να διαιωνίζεται και από την άλλη βάζοντας τρικλοποδιές στην ομαλή λειτουργία νευραλγικών ιατρικών δομών, όπως η χειρουργική.
Πώς αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η απόφαση της 5ης ΥΠΕ να αποδυναμώσει περαιτέρω τη χειρουργική κλινική, σε ό,τι αφορά στην καθοριστικής σημασίας ειδικότητα των αναισθησιολόγων; Μάλιστα ο τρόπος, που επιχειρείται αυτή τη φορά να μετακινηθούν δύο αναισθησιολόγοι από το Αχιλλοπούλειο στο Νοσοκομείο Λαμίας, που είναι το «αγαπημένο» του διοικητή της 5ης ΥΠΕ, πυροδοτεί ακόμη μεγαλύτερες αντιδράσεις.
Δεν είναι δυνατό να ζητείται από την αναισθησιολόγο, που για έξι μήνες μετακινούταν καθημερινά από τον Βόλο στη Λαμία, προκειμένου να καλύπτει τις ανάγκες του τοπικού Νοσοκομείου, να υποδείξει δύο από τους αναισθησιολόγους, που υπηρετούν σήμερα στο Αχιλλοπούλειο, διαφορετικά θα δοθεί εντολή για τη μετακίνησή τους! Δεν είναι δυνατό το πολύπαθο Νοσοκομείο Βόλου να υφίσταται μονίμως τις συνέπειες από την πολιτική του υπουργείου Υγείας, σχετικά με τη μη πρόσληψη μόνιμου ιατρικού προσωπικού, παρά τις κατά καιρούς εξαγγελίες των πολιτικών του προϊσταμένων.
Πρέπει να σταματήσει το αστείο με τις μετακινήσεις γιατρών από κλινική σε κλινική και από Νοσοκομείο σε Νοσοκομείο, προκειμένου να καλύπτονται οι ανάγκες εκ των έσω, τη στιγμή που δαπανώνται εξωφρενικά ποσά από τον κρατικό προϋπολογισμό για τη λειτουργία άχρηστων φορέων και οργανισμών, τη στιγμή που η γραφειοκρατία συνεχίζει να τρώει τις σάρκες του δημοσίου, χωρίς να επιχειρείται ο περιορισμός της, έτσι ώστε να σταματήσει η «αιμορραγία», που προκαλεί στα έσοδα του κράτους.
Μετά από δύο εφιαλτικά χρόνια πανδημικής κρίσης, που κόστισαν σχεδόν 26.000 ζωές και ταλαιπώρησαν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, οι οποίοι νόσησαν βαριά και χρειάστηκε να νοσηλευτούν, τίποτα δεν έχει αλλάξει στο δημόσιο σύστημα υγείας. Οι παθογένειες, που το βασάνιζαν προ κορονοϊού, εξακολουθούν να προκαλούν τα ίδια εμπόδια ως προς την εύρυθμη λειτουργία του, τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας των υγειονομικών και την αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους πολίτες.
