Την προηγούμενη εβδομάδα ο Σύλλογος Συμπαραστάσεως Κρατουμένων «Εσταυρωμένος» έφερε στην επιφάνεια ένα ακόμη ανθρώπινο δράμα, ενός ηλικιωμένου που κοιμόταν τα κρύα βράδια πάνω σε χαρτόνια σε νάρθηκα του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Βόλου. Αμεσα κινητοποιήθηκε για να απαλύνει τον πόνο του. Του πλήρωσε ξενοδοχείο για λίγες ημέρες και ενημέρωσε τις κοινωνικές υπηρεσίες.
Κι ενώ όλοι πίστευαν ότι είχε βρεθεί λύση για τον ηλικιωμένο, που όλη του η περιουσία βρίσκεται μέσα σε δύο πρόχειρες αποσκευές, ήρθε το τριήμερο της Αποκριάς και Καθαράς Δευτέρας.
Με συγκλονιστικό τρόπο, ο «Εσταυρωμένος» περιγράφει τι επακολούθησε:
«Το τριήμερο Σάββατο, Κυριακή και Κ. Δευτέρα, 5, 6 και 7 Μαρτίου αντίστοιχα, δεν υπήρχε πουθενά ελεύθερο δωμάτιο σε ξενοδοχείο της πόλης και των περιχώρων για να φιλοξενηθεί ο άστεγος ηλικιωμένος.
Οι κοινωνικές υπηρεσίες κ.ά. δήλωσαν στον πρόεδρο του «Ε» πως δεν μπορούν να κάνουν κάτι γι’ αυτές τις μέρες!!!
Ο ηλικιωμένος επέστρεψε στον νάρθηκα του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Βόλου με τις δύο μικρές αποσκευές του και δύο χαρτόνια, που θα τα χρησιμοποιούσε σαν στρώμα, για να κοιμηθεί το βράδυ, εκτός στέγης!!!
Συμμετείχε στον Εσπερινό του Σαββάτου και περίμενε μήπως κάποιος τον αναζητήσει…
Ο «Εσταυρωμένος» βρέθηκε σε μεγάλο δίλημμα. Δεν ήξερε τι λύση να δώσει. Πώς θα περνούσε το βράδυ αυτός ο άνθρωπος; Πώς να διασωθεί από το κρύο, τη βροχή και τα κακοποιά στοιχεία που τριγυρνούν ολονυχτίς γύρω από τους νάρθηκες του Ναού.
Κάπου, σε μια γωνιά του Ναού, ήταν καθισμένος στο στασίδι ένας αποφυλακισμένος, φτωχός μικροπωλητής που βιώνει κι εκείνος την απόλυτη φτώχεια…
Διάλογος του τέως κρατουμένου με μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Συλλόγου:
– Αδελφέ μου, θα ήθελες να σε βοηθήσουμε σε κάτι;
– Ευχαριστώ πάτερ μου. Λαμβάνω το μεσημέρι φαγητό από το «Δος Ημίν Σήμερον» και το βράδυ μου προσφέρει φαγητό ένα εστιατόριο που με λυπάται…
– Θα ήθελα να σου κάνω μια πρόταση..
-Να την ακούσω, πάτερ.
-Βλέπεις αυτόν τον ηλικιωμένο;
-Ναι, τον βλέπω εδώ και μέρες στον νάρθηκα της Εκκλησίας.
– Μήπως θα μπορούσες να τον φιλοξενήσεις για τρία βράδια έως ότου τον τακτοποιήσουμε κάπου;
– Ευχαρίστως, πάτερ μου…
– Σ’ ευχαριστώ, παλικάρι μου. Με συγκίνησες… Και επειδή έχεις ανάγκη από οικονομική βοήθεια, θα σου προσφέρουμε τα χρήματα που θα ξοδεύαμε στο ξενοδοχείο για τρεις μέρες (90,00 ευρώ)…
Κι έτσι, ο καλός Θεός επενέβη και βρέθηκε αυτή «η λύση από το… πουθενά».
Ναι, ένας πρώην κρατούμενος, που κουβαλά στην πλάτη του την ταμπέλα «προσοχή εγκληματίας», έβαλε τα … «γυαλιά» σε ολόκληρη την τοπική κοινωνία και σε όλες τις οργανωμένες κοινωνικές υπηρεσίες της πόλης μας… Τα σχόλια δικά σας…».
