Η Ελίνα Μαντίδη συνεργάζεται με τον Αργύρη Πανταζάρα, στην παραγωγή που αναμένεται να ταράξει τα καλλιτεχνικά ύδατα
Εμπνευσμένες συνεργασίες και θεατρικές παραγωγές δίνουν το καλλιτεχνικό στίγμα της ταλαντούχας Ελίνας Μαντίδη στο πεδίο της σκηνοθεσίας και της δραματουργικής ανάλυσης κειμένων. Η πολυτάλαντη Βολιώτισσα, κόρη του δημοσιογράφου Γιάννη Μαντίδη, συνεργάζεται με τον επίσης ταλαντούχο Βολιώτη Αργύρη Πανταζάρα, σε μια νέα θεατρική παραγωγή που ανοίγει αυλαία στις 23 Απριλίου και αναμένεται να ταράξει τα καλλιτεχνικά ύδατα. Την Παρασκευή 11 και το Σάββατο 12 Μαΐου, η παράσταση θα «ταξιδέψει» στην Παλιά Ηλεκτρική και τον Βόλο.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Το θέατρο είναι υπόθεση καρδιάς και ζωής για την 34χρονη Βολιώτισσα, η οποία ανακάλυψε από το δημοτικό τη σημασία της θεατρικής έκφρασης, μέσα από την ομάδα του Γαλλικού Ινστιτούτου και τη σκηνοθετική άποψη του Γιάννη Φαρμακίδη, ο οποίος σκηνοθετούσε τις παραστάσεις.
Μετά την αποφοίτησή της από το 2ο Λύκειο Βόλου, σπούδασε Αγγλική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και περφόρμανς στο πλαίσιο του μεταπτυχιακού της, το οποίο εκπόνησε στο Royal Holloway, που ανήκει στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου. «Το θέατρο και η σκηνοθεσία προέκυψαν σταδιακά, δεν ήταν κάτι που το είχα σκεφτεί. Ο πατέρας μου με πήγε για πρώτη φορά στην ομάδα του Γαλλικού Ινστιτούτου και έτσι ξεκίνησε η επαφή μου με το θέατρο. Ολες οι σπουδές μου είχαν συνάφεια με το θέατρο και τη σχολή της αγγλικής φιλολογίας. Τα κύρια μαθήματα, πέρα από τη λογοτεχνία, ήταν το θέατρο και ο κινηματογράφος», εξηγεί.
Το μεταπτυχιακό της, αποτέλεσε, ουσιαστικά, το εναρκτήριο λάκτισμα μιας διαδρομής που ξεκίνησε και συνεχίζεται με πολύ καλές προοπτικές και συνεργασίες αξιώσεων, με καλλιτέχνες που έχουν άποψη και την εκφράζουν μέσα από τη δουλειά τους.
Μετά την ολοκλήρωση του μεταπτυχιακού, αποφάσισε να κατέβει στην Αθήνα, προκειμένου να εργαστεί και να ασχοληθεί με τον χώρο του θεάτρου, που την ενδιέφερε ιδιαίτερα. «Ασχολούμαι και με τη δραματουργία κι έχω δουλέψει και σαν βοηθός σκηνοθέτη, σε διάφορα πόστα. Γενικότερα είναι ένας χώρος που με ενδιαφέρει πολύ, με γοητεύει πολύ και, τουλάχιστον από θεωρητικής πλευράς, έχω αποκτήσει στη διάρκεια των χρόνων κάποιες γνώσεις, τις οποίες χρησιμοποιώ πρακτικά» υπογραμμίζει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.
Σημαντικές συνεργασίες
Αρχικά εργάστηκε σε φροντιστήριο Αγγλικών στην Αθήνα, πραγματοποιώντας, παράλληλα, θεατρικές παραστάσεις στα Αγγλικά, ενώ άρχισε να συμμετέχει σε παραστάσεις ως βοηθός σκηνοθέτη, παίρνοντας το «βάπτισμα» της επαγγελματικής ενασχόλησης με τον χώρο που την ενδιαφέρει. «Ο Αργύρης Πανταζάρας, με τον οποίο είμαστε φίλοι, είχε καταλυτικό ρόλο σε αυτή την πορεία, γιατί με σύστησε στον Λευτέρη Βογιατζή, και ήμουν βοηθός σκηνοθέτη στο “Θερμοκήπιο”», υπογραμμίζει.
Σταδιακά άνοιξε ένας πολύ σημαντικός κύκλος δράσης, με τον σκηνοθέτη και εικαστικό Βασίλη Νούλα και την ομάδα του «Νόβα μελανκόλια», τη γνωστή χορογράφο Αποστολία Παπαδαμάκη, τη Λουίζα Κωστούλα, τον Αργύρη Πανταζάρα και άλλους.
Στο μεταξύ, επίκειται νέα συνεργασία με τη Λυρική, στο πόστο της δραματουργικής επεξεργασίας της παραγωγής που θα ανέβει το καλοκαίρι, ενώ είχε συνεργαστεί και κατά το παρελθόν, συμμετέχοντας ως περφόρμερ σε παραγωγή της Λυρικής.
Με το βλέμμα στο θέατρο
Το πεδίο που την ενδιαφέρει περισσότερο στο θέατρο είναι η σκηνοθεσία και ο τομέας της έρευνας, που αποτελούν τις δύο όψεις της δημιουργίας που ζωντανεύει πάνω στη σκηνή.
Σημαντική στιγμή αποτέλεσε, εξάλλου, για την ίδια η παρουσίαση του δικού της θεατρικού έργου με τίτλο «Η θεία Σ», το οποίο έγραψε, σκηνοθέτησε και παρουσίασε πριν από τρία χρόνια στο πλαίσιο φεστιβάλ που διοργάνωσε το Θέατρο «Επί Κολωνό» στην Αθήνα. «Το έργο πραγματεύεται τη ζωή μιας γυναίκας, και έμπνευση γι’ αυτό ήταν η θεία μου η Σταυρούλα», αναφέρει η Βολιώτισσα δημιουργός.
Όνειρό της σε επαγγελματικό επίπεδο είναι να ασχοληθεί με τη δημιουργία, στην οποία «εμπεριέχονται και η σκηνοθεσία και η δραματουργία και η επεξεργασία και το γράψιμο που μου αρέσει. Θα ήταν πολύ ωραίο όνειρο να ασχοληθώ και με τον κινηματογράφο κάνοντας κάτι πιο προσωπικό», υπογραμμίζει η χαρισματική κόρη του Γιάννη και της Βάσως Μαντίδη.
Η Ελίνα δεν σταματάει να δημιουργεί και να εξελίσσεται, να γράφει και να επεξεργάζεται κείμενα, να σκηνοθετεί και να συνεργάζεται με φίλους, όπως ο Αργύρης Πανταζάρας, ενώ έχει κάνει ταινία μικρού μήκους στο πλαίσιο σεμιναρίου.
Η σκέψη της παραμένει προσηλωμένη στο σήμερα, «δεδομένου ότι όλα είναι ρευστά» όπως υπογραμμίζει. Διατηρεί δεσμούς με τη γενέτειρα της, επισκέπτεται το πατρικό σπίτι στα Κάτω Λεχώνια, όπου έκανε πρόσφατα Πάσχα με την οικογένειά της, και προετοιμάζει με σταθερά βήματα τα επόμενα σχέδιά της, που την οδηγούν πιο κοντά στον προσωπικό στόχο, τη δημιουργία, που γεμίζει την ψυχή και την καθημερινότητα, με αισιόδοξες σκέψεις και όνειρα για το μέλλον.
«ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΣ ΛΟΓΟΣ»
Εργο με μηνύματα
Ιδιαίτερα σημαντική είναι η συνεργασία της με τον βραβευμένο Βολιώτη ηθοποιό Αργύρη Πανταζάρα, στην παράσταση «Ενας καλός λόγος» που θα παρουσιαστεί από τις 23 Απριλίου, κάθε Δευτέρα – Τρίτη και για δέκα παραστάσεις, στο Θέατρο οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής, από την καλλιτεχνική ομάδα momentum, σε σκηνοθεσία Ελίνας Μαντίδη και Αργύρη Πανταζάρα.
«Με τον Αργύρη ξεκινήσαμε τη συνεργασία με την παράσταση “Α – Ω”, κατόπιν ακολούθησε η παράσταση “Μητρόπολη” που ανέβηκε το περασμένο καλοκαίρι στη μικρή Επίδαυρο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και πέρυσι ανέβηκε σε θέατρο της Αθήνας, όπου ήμουν βοηθός σκηνοθέτη και έκανα τη δραματουργική επεξεργασία, και τώρα ανεβάζουμε το «Ενας καλός λόγος», στο οποίο μοιραζόμαστε και τη σκηνοθεσία και τη δραματουργική επεξεργασία» αναφέρει η ίδια.
Η παράσταση «Ενας καλός λόγος» είναι ένας μονόλογος που προέκυψε από τη μίξη δύο κειμένων που ενέπνευσαν τους δημιουργούς της. Το ένα είναι το «Υπόγειο» του Ντοστογιέφσκι και το άλλο είναι τα «Ημερολογιακά τετράδια» του Νιζίνσκι, και από κει «έχουμε συνθέσει τον δικό μας μονόλογο, που ουσιαστικά είναι μια προετοιμασία, μια πρόβα που καταλήγει στην εκφώνηση ενός πολιτικού λόγου. Επομένως είναι ουσιαστικά μια παράσταση που φέρνει μπροστά στο κοινό το παρασκήνιο μιας παράστασης».
Σύμφωνα με την υπόθεση, στο έργο πρωταγωνιστεί ένας κυβερνητικός αξιωματούχος, λίγες στιγμές πριν απευθύνει δημόσιο διάγγελμα. Προετοιμάζεται να ανέβει στο βήμα. Συνεργάτες του εισβάλουν στον χώρο, στον προσωπικό του χώρο. Κάθε εισβολή είναι και μια ώθηση να πάει παρακάτω. Να βγει στο κοινό και να δώσει ένα «παυσίπονο» λόγο στην κοινωνία. Η σκηνή μεταμορφώνεται σε τηλεοπτικό πλατό και ο χρόνος μετράει αντίστροφα. Μέσα από το πρίσμα της προετοιμασίας, ο ήρωας προβαίνει σε εξομολόγηση, σε παραδοχή της σκοτεινής φύσης, της διεφθαρμένης, της μπερδεμένης, της οργισμένης, της ανθρώπινης φύσης. Ο άνθρωπος μπορεί να παραδέχεται, δεν μπορεί όμως να αλλάξει.
