Στις ευρωεκλογές, ζητά ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ
«Οσο πιο δυνατή βγει η αριστερά στα ευρωπαϊκά κράτη τόσο η αριστερή φωνή θα είναι ένα ανάχωμα στις επιδιώξεις και στα σχέδια αυτών που μέχρι σήμερα δεν κάνουν τίποτα άλλο απ’ το να εκμεταλλεύονται τους λαούς και να τους φέρνουν σε κατάσταση απελπισίας».
Αυτό τονίζει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ σήμερα ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Φουντουλάκης που έχει διατελέσει αρχηγός της εθνικής παραολυμπιακής αποστολής στο Λονδίνο, υπαρχηγός στο Σίδνευ, αρχηγός αποστολής πολυάριθμων εθνικών ομάδων ΑμεΑ σε παγκόσμια και πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα ενώ σήμερα είναι εκλεγμένος Πρόεδρος της Ελληνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής,
Συνέντευξη στη ΒΑΣΩ ΚΥΡΙΑΖΗ
Σε δύο εβδομάδες οι έλληνες πολίτες θα κληθούν να επιλέξουν ποια Ευρώπη θέλουν. Ποιο είναι το πραγματικό διακύβευμα αυτών των εκλογών;
Το διακύβευμα των εκλογών είναι πάρα πολύ σοβαρό για την Ελλάδα και πρέπει να ενδιαφέρει όλους τους πολίτες αυτής της χώρας. Το μήνυμα που πρέπει να περάσει είναι η αποδοκιμασία της συγκυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που με τη σκληρή πολιτική της λιτότητας και τα μνημόνια έχουν φέρει τον κόσμο στην απόγνωση και στον εξευτελισμό. Πιστεύω, ότι μια άνετη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει το έναυσμα για την αποχώρηση της κυβέρνησης την επόμενη ημέρα. Γι’ αυτό και το σύνθημά μας είναι «25 ψηφίζουμε και φεύγουν – φτάνει πια, η υπομονή μας εξαντλήθηκε».
Εκτιμάτε, ότι το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών μπορεί να δρομολογήσει ραγδαίες εξελίξεις;
Η αποδοκιμασία του υπάρχοντος σκηνικού θα πυροδοτήσει πολιτικές εξελίξεις πολύ πιο γρήγορα από ό,τι περιμένουμε όλοι μας το 2015, που με την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας σαφώς δίνεται η δυνατότητα στον ΣΥΡΙΖΑ να επισπεύσει τις εκλογικές διαδικασίες. Καλύτερα, λοιπόν, θα ήταν να μην πάει αυτός ο χρόνος που μεσολαβεί χαμένος. Οι Ελληνες δεν πρέπει να ξεχνούν τα εκατομμύρια των ανέργων και ανασφαλίστων, την υποβάθμιση και διάλυση της υγείας, την απαξίωση των εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων με αναπηρία στους οποίους ανήκω κι εγώ, την απαξίωση του πολιτισμού και του αθλητισμού μας. Δυστυχώς, όλα αυτά τα έχουν ισοπεδώσει και γι’ αυτό πρέπει ο κόσμος να πάει θυμωμένος στην κάλπη και να τους τιμωρήσει.
Υπάρχει όμως και ο αντίλογος που λέει ότι η χώρα βγαίνει σταδιακά από το τούνελ, έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα και δεν θα προσέφεραν τίποτα τώρα οι εκλογές, αντιθέτως…
Το πρωτογενές πλεόνασμα είναι πλασματικό. Πρόκειται για φούμαρα. Οταν λέμε πρωτογενές πλεόνασμα σημαίνει ότι το κράτος έχει εξοφλήσει τις υποχρεώσεις του στους πολίτες, στους χιλιάδες αναπήρους που τους χρωστάνε τα αναπηρικά προϊόντα, έχει εξοφλήσει τον Φ.Π.Α. στις επιχειρήσεις και στους επαγγελματίες, έχει δώσει το εφάπαξ -που δεν το έχουν καταβάλλει- σε δεκάδες χιλιάδες ή εκατοντάδες ανθρώπους που βγαίνουν σε σύνταξη κ.λπ. Με ημίμετρα και αποφάσεις στο πόδι δεν λύνονται τα προβλήματα. Θα σας δώσω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Δεν έδωσαν στα άτομα με αναπηρία αυτά τα 500 ευρώ, γιατί λέει φιλοξενούνται από τους γονείς τους. Δηλαδή ένας που έχει ένα ανάπηρο παιδί να το πετάξει στον δρόμο για να πάρει το 500άρικο.
Ο χώρος των ατόμων με αναπηρίες είναι πολύ ευαίσθητος ωστόσο έχει θιγεί ιδιαίτερα εξαιτίας της κρίσης.
Τα άτομα με αναπηρία το σημαντικότερο που αντιμετωπίζουμε είναι το πρόβλημα πρόσβασης στη δουλειά. Οι νόμοι που ορίζουν μία ποσόστωση στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα για να προσλαμβάνονται ανάπηροι πλέον κόπηκε τελείως. Επιπλέον, κατήργησαν τον νόμο που οι παραολυμπιονίκες που έφεραν τόσες επιτυχίες στη χώρα -μιλάμε για 20 άτομα τα 4 χρόνια- μπορούσαν να αποκατασταθούν επαγγελματικά διότι λένε τους το επέβαλε η τρόικα. Σιγά μην ασχολιόταν η τρόικα με 20 θέσεις αναπήρων. Δεν μπορεί δηλαδή ένα άτομο με αναπηρικό καροτσάκι ή ένας τυφλός να κυκλοφορήσει στον δρόμο, να έχει πρόσβαση σε καταστήματα, χώρους αναψυχής κ.λπ. Επίσης, τα άτομα με αναπηρία έχουν πραγματική ανάγκη να στηριχθεί ο ειδικός αθλητισμός, αλλά και τα ειδικά σχολεία.
Κοιτώντας τους έλληνες ψηφοφόρους στα μάτια, τι θα τους λέγατε;
Η πορεία μου μέσα αρχικά από τον χώρο του συνδικαλισμού και εν συνεχεία από τα κοινά των ΑμεΑ, χαρακτηρίστηκε από την συνέπεια και την αγωνιστικότητα. Βρισκόμουν και εξακολουθώ να βρίσκομαι πάντα στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Προασπίστηκα ακόμη και σε χώρους απροσπέλαστους, όπως αυτός της Βουλής, τα δικαιώματα των ΑμεΑ αλλά και όλων των ευπαθών ομάδων της ελληνικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που ξέρει πώς να τιμωρεί τους πολίτες του και όχι πώς να τους προστατεύσει. Η Ευρώπη διαθέτει τα κονδύλια και τα προγράμματα για την ελάφρυνση των προβλημάτων που μαστίζουν τα ΑμεΑ αλλά και την ταλαιπωρημένη ελληνική κοινωνία. Το μόνο που χρειάζεται είναι να ασκηθούν οι κατάλληλες πολιτικές εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για να πετύχουμε την ενίσχυση των ευπαθών ομάδων, κάτι που προφανώς δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα.
