Καμπανάκια κινδύνου ή ανυπόστατα σενάρια τρόμου;

καμπανάκια-κινδύνου-ή-ανυπόστατα-σεν-590047

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει πέσει έξω ουκ ολίγες φορές στις προβλέψεις του για την ελληνική οικονομική κρίση. Κορυφαία στελέχη του έχουν παραδεχτεί ότι έγιναν λάθη στις εκτιμήσεις για το μείγμα και το εύρος των μέτρων που έπρεπε να εφαρμοστούν, προκειμένου να αποφευχθεί η ολοκληρωτική κατάρρευση της οικονομίας. Κατά συνέπεια, η πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ, που επισημαίνεται ο κίνδυνος επιστροφής στα μνημόνια μετά το 2021, μπορεί να αντιμετωπίζεται με επιφυλάξεις, ωστόσο υπάρχουν αρκετά σημεία, που πρέπει να εξεταστούν με μεγάλη προσοχή από το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης.

Οσο δυσάρεστες και αν είναι αυτές επισημάνσεις, ενώ βρισκόμαστε επί της ουσίας σε προεκλογική περίοδο και η κυβέρνηση ανεβάζει ρυθμούς, όχι σε ό,τι αφορά στην παραγωγή έργου, αλλά στην υλοποίηση ενός ευρύτατου προγράμματος παροχών, η έκθεση του ΔΝΤ, που είναι η πρώτη στην περίοδο της μεταμνημονιακής εποπτείας της χώρας μας, επικεντρώνει σε κινδύνους, οι οποίοι μπορεί να οδηγήσουν σε οικονομικό εκτροχιασμό αν δεν ληφθούν εγκαίρως τα απαραίτητα μέτρα.

Θεωρούμε υπερβολικές έως ακραίες τις αρνητικές επισημάνσεις για την αύξηση του κατώτατου μισθού. Ο αριθμός των εργαζομένων, που είδαν τις αποδοχές τους να αυξάνουν έστω κατά 50 με 60 ευρώ τον μήνα, είναι πολύ μικρός, σε σχέση με το σύνολο των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, ενώ οι συγκεκριμένες αυξήσεις θα τονώσουν και την κατανάλωση. Υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι θα υπάρξουν οι δέουσες φοροελαφρύνσεις. Το ΔΝΤ θεωρεί απαραίτητη την υλοποίηση του μέτρου για μείωση του αφορολόγητου στις 5.600 ευρώ από την επόμενη χρονιά.

Παράλληλα, καταγράφει πισωγυρίσματα στις μεταρρυθμίσεις, επικίνδυνες καθυστερήσεις στη λήψη αποφάσεων για τη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος και «ροπή» προς προεκλογικές παροχές. Αυτές τις επισημάνσεις μπορεί να τις αντιληφτούν όσοι διαθέτουν στοιχειώδεις οικονομικές γνώσεις. Το ΔΝΤ λέει το αυτονόητο, ότι εάν μια σειρά από δημοσιονομικές νάρκες (όπως τα αναδρομικά των συνταξιούχων και των δημοσίων υπαλλήλων), δεν εξουδετερωθούν εγκαίρως, θα «σκάσουν» στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης, οδηγώντας σε αναγκαστική ανάλωση των κεφαλαίων από το μαξιλάρι ασφαλείας σε πρώτη φάση και στη συνέχεια, με τις αγορές κατά πάσα πιθανότητα να έχουν κλείσει, θα χρειαστεί μια ακόμα αναδιάρθρωση χρέους ή μια νέα χρηματοδοτική στήριξη, δηλαδή ένα νέο μνημόνιο!

Με τα σημερινά δεδομένα, θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς πως πρόκειται για ένα ακραίο σενάριο. Η χώρα πρόσφατα βγήκε στις αγορές με δεκαετές ομόλογο, το αποθεματικό ασφαλείας ξεπερνά τα 37 δισ. ευρώ και ο ρυθμός ανάπτυξης έκλεισε πέρυσι στο 1,9%. Το ΔΝΤ δεν επιθυμεί τίποτα άλλο, παρά την έντοκη επιστροφή των δανεικών. Βλέποντας ότι η κυβέρνηση, που μέχρι πριν από λίγους μήνες εφάρμοζε απαρέγκλιτα ένα σκληρό πρόγραμμα οικονομικών μέτρων, λειτουργεί ενόψει των εθνικών εκλογών με ανευθυνότητα, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, προκειμένου να διασφαλίσει ότι δεν θα ασχοληθεί ξανά με το ελληνικό πρόβλημα. Υποτίθεται ότι και η χώρα μας δεν θα ήθελε να εμπλακεί σε μια νέα περιπέτεια με τον σκληρότερο παγκόσμιο οικονομικό παράγοντα.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου