Η πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου Μελετών της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματοβιοτεχνών και Εμπόρων έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά αντίστοιχων ερευνών, οι οποίες επιβεβαιώνουν αυτό που μόνο η κυβέρνηση αρνείται να παραδεχτεί. Οτι δηλαδή τα ελληνικά νοικοκυριά συνεχίζουν να βρίσκονται σε δυσχερή οικονομική κατάσταση, με την ανεργία να κάνει θραύση, τις ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το κράτος να πνιγούν τους μισούς και πλέον φορολογούμενους, ενώ το 50% όσων έλαβαν μέρος στη συγκεκριμένη έρευνα απάντησε ότι καταφέρνει να επιβιώνει χάρη στη σύνταξη του παππού ή της γιαγιάς.
Ανάλογες έρευνες έχουν πραγματοποιηθεί πολλές φορές τα τελευταία χρόνια και πάντα το συμπέρασμα είναι ίδιο. Το εισόδημα των νοικοκυριών συρρικνώνεται, οι φόροι γονατίζουν τους πολίτες και τα επιδόματα, που μοιράζονται σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, δεν είναι δυνατόν να οδηγήσουν στην ανάκαμψη. Η κυβέρνηση κλείνει τα μάτια στη οδυνηρή πραγματικότητα που αποτυπώνεται από τους φορείς που εκπροσωπούν τους ανθρώπους της αγοράς.
Τα στοιχεία των μελετών, που καταγράφονται τα οικονομικά αδιέξοδα της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών, δεν επιδέχονται αμφισβήτησης. Γενναίες πολιτικές αποφάσεις για την αλλαγή του υφιστάμενου οικονομικού και αναπτυξιακού μοντέλου της χώρας χρειάζονται. Μείωση των φόρων και χορήγηση κινήτρων για επενδύσεις, που θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας με αξιοπρεπείς αμοιβές έχει άμεση ανάγκη η χώρα.
Τα επιδόματα και τα κοινωνικά βοηθήματα με τη μορφή ελεημοσύνης προσφέρουν πρόσκαιρες οικονομικές ανάσες στους δικαιούχους τους, ενώ η φορολογική βάση που επιβαρύνεται με υπέρογκους φόρους, ώστε να προκύψουν πλεονάσματα και να χορηγηθούν ακολούθως τα επιδόματα, στενάζει υπό το βάρος των τεράστιων οικονομικών της υποχρεώσεων.
Οι καθυστερήσεις στην υλοποίηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, που θα ανοίξουν τον δρόμο στις μεγάλες επενδύσεις, κρατούν δέσμια την οικονομία και διευρύνουν τα αδιέξοδα των πολιτών. Η παρατεταμένη αβεβαιότητα ως προς τον χρόνο διεξαγωγής των εθνικών εκλογών κρατά μακριά τους επενδυτές και παρατείνει τη στασιμότητα σε κρίσιμους δείκτες της ελληνικής οικονομίας. Μέτρα, όπως η αύξηση του κατώτατου μισθού, δεν είναι δυνατόν να αποδώσουν, αν δεν συνδυαστούν με αντίστοιχα φοροελάφρυνσης των εργαζομένων και στήριξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Σε ό,τι αφορά στους φορείς των επαγγελματοβιοτεχνών, οι εκπρόσωποί τους πρέπει να αντιληφτούν ότι μόνο με τις διαπιστώσεις μέσα από τις συνεχείς έρευνες και μελέτες, που δείχνουν πάντα το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα, δεν είναι δυνατόν να αλλάξει η εικόνα της πραγματικής οικονομίας. Με το να αντιμετωπίζουν παθητικά μια κατάσταση, η οποία βαθαίνει τα αδιέξοδα των ανθρώπων της αγοράς, το μόνο που καταφέρνουν είναι να παρέχουν άθελά τους την καλύτερη υπηρεσία σε ένα κυβερνητικό σχήμα, που βρίσκεται σε αποδρομή, που έχει αποδείξει πολλές φορές ότι είναι αρνητικά διακείμενο στην επιχειρηματικότητα και που νοιάζεται αποκλειστικά και μόνο για την πολιτική του επιβίωση.
