Αναβολή εκλογών με συμφωνία κυβέρνησης – αντιπολίτευσης!
Σε συμφωνία με την κεντροδεξιά αντιπολίτευση κατέληξε χθες Σάββατο η σουηδική κυβέρνηση, γεγονός που τής επιτρέπει να μην προκηρύξει πρόωρες βουλευτικές εκλογές και να επιλύσει την πολιτική κρίση στην οποία έχει βυθίσει τη χώρα η ακροδεξιά.
«Με τη συμφωνία στην οποία καταλήξαμε που επιτρέπει σε μια κυβέρνηση μειοψηφίας να κυβερνήσει, η κυβέρνηση δεν θα διοργανώσει πρόωρες εκλογές» τον Μάρτιο, όπως είχε ανακοινωθεί στις αρχές του μήνα, δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου ο πρωθυπουργός Στέφαν Λεβέν, έχοντας δίπλα του εκπροσώπους των Πρασίνων, κυβερνητικών συμμάχων του, και των τεσσάρων μελών της κεντροδεξιάς Συμμαχίας σε κοινή συνέντευξη Τύπου στη Στοκχόλμη.
Οι Σοσιαλδημοκράτες του Λεβέν, οι Πράσινοι, εταίρος του κυβερνητικού συνασπισμού, καθώς και τα κεντροδεξιά κόμματα της αντιπολίτευσης, οι Μετριοπαθείς, οι Φιλελεύθεροι, οι Χριστιανοδημοκράτες και το Κόμμα του Κέντρου, είχαν καλέσει σε κοινή συνέντευξη Τύπου στη Στοκχόλμη, γεγονός που υποδήλωνε την επίτευξη μιας συμφωνίας.
Ο Λεβέν είχε δηλώσει ότι προτίθετο να προκηρύξει πρόωρες εκλογές στις 22 Μαρτίου, μετά την καταψήφιση του σχεδίου προϋπολογισμού τον Δεκέμβριο, όταν οι ακροδεξιοί Σουηδοί Δημοκράτες που τάσσονται κατά των μεταναστών υποστήριξαν ένα εναλλακτικό νομοσχέδιο χρηματοδότησης που προώθησε η τετρακομματική συμμαχία της αντιπολίτευσης.
Διαβάζοντας αυτές τις γραμμές, αντιλαμβάνεται και ο πλέον αδαής για τα ελληνικά πολιτικά πράγματα ότι η συναίνεση είναι ένα φρούτο που ευδοκιμεί σε άλλα ψυχρά πολιτικά κλίματα και όχι στην ελληνική πολιτική έρημο. Ταυτόχρονα σχεδόν, την ίδια μέρα, ακούγοντας τόσο τις δηλώσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης όσο και αργότερα το απόγευμα την τηλεοπτική συνέντευξη του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, δεν έμεινε καμία αμφιβολία ότι σε ετούτη τη χώρα δεν υπάρχει καμία περίπτωση συνεννόησης ακόμα και όταν βρισκόμαστε στριμωγμένοι στη γωνία.
Είναι να αναρωτιέται κανείς πως χώρες με πολύ λιγότερα προβλήματα, που δεν έχουν καμία σχέση οι οικονομίες τους με τη δική μας, όπως είναι η Σουηδία και άλλες σκανδιναβικές, αγωνιούν για την εθνική συνεννόηση όταν εμείς αγωνιζόμαστε για να μην επιτευχθεί ποτέ! Είναι θέμα πολιτικής κουλτούρας; Είναι ζήτημα ευθυνών του πολιτικού κόσμου ή είναι τελικά αυτή η τυφλή σύγκρουση προϊόν της ιδιοσυγκρασίας του ελληνικού λαού;
Ολα πλέον δείχνουν ότι η χώρα θα οδηγηθεί σε εκλογές. Το πιθανότερο είναι ότι αύριο δεν θα εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Εκτός και αν η λογική, για μία έστω φορά, πετύχει μία στρατηγική νίκη έναντι του παραλογισμού και του τυφλού κομματισμού. Στη δεύτερη περίπτωση, θα πρόκειται για ένα πραγματικό θαύμα. Θαύματα στην ελληνική πολιτική σκηνή ως γνωστόν έχουν πολλές δεκαετίες που έπαψαν να συμβαίνουν.
Για να έρθουμε και στα πιο συγκεκριμένα. Η αξιωματική αντιπολίτευση μαζί με τον κ. Καμμένο ζητούν επίμονα εκλογές. Το τι ζητάει ο κ. Κουβέλης ποτέ κανείς δεν το κατάλαβε. Μας υπόσχονται ότι τα πράγματα θα είναι καλύτερα αν γίνουν εκλογές και πολύ καλύτερα αν οι ίδιοι τις κερδίσουν. Δεν λένε, ούτε κουβέντα τι θα συμβεί και ποιος θα αναλάβει την ευθύνη αν τα πράγματα γίνουν χειρότερα. Πράγμα που συνέβη όχι πολύ παλιά, αλλά μόλις το 2010. Φαίνεται, όμως, ότι τίποτα δεν διδαχτήκαμε. Ο λαός μας φημίζεται για την κοντή του μνήμη.
Δικαίως, ορισμένοι αναρωτιούνται αν είναι κακό πράγμα οι εκλογές σε μία δημοκρατική χώρα; Οχι φυσικά! Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, πολύ περισσότερο μάλιστα όταν επιβάλλονται από Συνταγματικές προβλέψεις. Δεν είναι κακές οι εκλογές. Το timing είναι πολύ κακό, για λόγους που δεν χρειάζεται να αναφέρουμε για μία ακόμη φορά.
Σε κάθε περίπτωση, εφόσον οι βουλευτές λειτουργήσουν όπως αναμένεται, το μπαλάκι των ευθυνών θα περάσει στον ελληνικό λαό. Οταν όλη η Ευρώπη μας παρακολουθεί να πηγαίνουμε όχι απλά κόντρα στο ρεύμα, αλλά κόντρα στον πολιτικό χρόνο, εμείς αποφασίζουμε διαφορετικά. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι δύο μήνες «μετά το αύριο», όποιος και αν κερδίσει στις εκλογές είτε ο Αντώνης Σαμαράς, είτε ο Αλέξης Τσίπρας, ο απολογισμός δεν θα είναι θετικός. Θα έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος σε μία φάση κατά την οποία θα έπρεπε να έχουν πρυτανεύσει η εθνική συνεννόηση και η συλλογική προσπάθεια ώστε να επιτευχθεί το τελευταίο βήμα για να ξεφύγουμε από τη γωνία στην οποία είμαστε καθηλωμένοι τα τελευταία χρόνια.
Τελειώνοντας, θυμίζουμε ότι σε κρίσιμες στιγμές για το Εθνος, εκλογικές αναμετρήσεις που μπορούσαν να αποφευχθούν και εν τέλει διεξήχθησαν, πληρώθηκαν με βαρύτατο τίμημα. Ας μην ξεχνούμε τις μοιραίες εκλογές της 1η Νοεμβρίου 1920 μεσούσης της Μικρασιατικής Εκστρατείας και τα καταστροφικά αποτελέσματά τους. Και τότε κάποιοι τις ζητούσαν επίμονα. Τώρα έχουμε πόλεμο; Θα αναρωτηθεί κανείς. Οπως λένε όσοι ζητούν εκλογές εδώ και τώρα, έχουμε! Οικονομικό πόλεμο! Ας ελπίσουμε ότι δεν θα πληρώσουμε το ίδιο βαρύ τίμημα με τις τωρινές μας επιλογές. Ας περιμένουμε όμως μέχρι αύριο.
