ΟΙ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ
Οι θρήνοι κι οι κοπετοί, οι απειλές κι οι εκβιασμοί των επικυριάρχων της χώρας που συνοδεύουν τον Έλληνα πρωθυπουργό στο ταξίδι του στη Μόσχα είναι μια απόπειρα να σταματήσει εν τη γενέσει της μια ελληνική πολυδιάστατη και αδέσμευτη εξωτερική πολιτική, που μπορεί να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του λαού μας, δεν εξυπηρετεί όμως τα δικά τους συμφέροντα.
Πράγματι, οποιασδήποτε μορφής συμφωνία με τη Ρωσία αντιστρατεύεται το σκοπό της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας για τη δημιουργία μιας αποικίας χρέους στο νοτιότερο άκρο της Βαλκανικής, ενός κρατικοπολιτικού μορφώματος όπου τα δημοκρατικά, εργασιακά και ανθρώπινα δικαιώματα είναι στο περιθώριο. Μια συμφωνία με τη Ρωσία, λόγου χάρη για τα αγροτικά προϊόντα, προσαρμόζεται απόλυτα στις ανάγκες της οικονομικής και πολιτικής ανάπτυξης της Ελλάδας και γι’ αυτό είναι αντίθετη προς τα συμφέροντα των Ευρωπαίων και ντόπιων ολιγαρχών, που θέλουν μια Ελλάδαδέσμια, πολιτικά νεκρή, πεδίο της πιο ακραίας και χυδαίας εκμετάλλευσης. Όσο πιο πολυδιάστατη και αδέσμευτη είναι η εξωτερική μας πολιτική, τόσο περισσότερο υπονομεύεται η θεμελιακή επιδίωξη της ολιγαρχίας, ξένης και ντόπιας, για υποταγή της χώρας και του λαού μας στα συμφέροντά της, τόσο πιο πολύ τα πολιτικά της στηρίγματα στο εξωτερικό και το εσωτερικό αποτυγχάνουν να πείσουν την ελληνική κοινωνία ότι είναι επιζήμιο, είναι καταστροφή, η ελληνική κυβέρνηση να υπερασπίζει τη δυνατότητα του λαού μας να κανονίζει μόνος του τις υποθέσεις του όπως αυτός θέλει και θεωρεί σωστό. Πώς να πειστεί ο ροδακινοπαραγωγός της Βέροιας ότι είναι σωστό να σαπίζουν τα ροδάκινά του στο χωράφι και είναι λάθος να τα πουλάει στους Ρώσους; Δύσκολα πράγματα για την ευρωπαϊκή δεξιά, τη σοσιαλδημοκρατία και τα ολιγαρχικά ΜΜΕ. Στη σημερινή συγκυρία δεν πείθεται ο λαός πως πρέπει να πεινάει χάριν των συμφερόντων των λίγων και ισχυρών.
Οι συμφωνίες που υπογράφηκαν στη Μόσχα σημαίνουν πως η Ελλάδα αντιστέκεται σε κάθε απόπειρα να υποταχτεί στις βλέψεις της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας, που εκφράζονται απροκάλυπτα με τη μορφή της νεοαποικιακής πολιτικής. Μια συμφωνία με τους Ρώσους, λόγου χάρη στον τομέα της ενέργειας, βοηθάει την πατρίδα μας να σταθεί με αξιώσεις απέναντι σε αυτές τις βλέψεις και τοποθετεί τη σχέση της με τις μεγάλες οικονομικές δυνάμεις της ευρωπαϊκής ηπείρου, αλλά και με όλες τις χώρες του κόσμου, στη βάση του ελεύθερου οικονομικού ανταγωνισμού. Ζητούν οι Ρώσοι τα ροδάκινά μας; Εφόσον μας συμφέρει, τα πουλάμε σ’ αυτούς κι έτσι έχουν ψωμί να φάνε τα παιδιά των αγροτών της Βέροιας και υποβοηθείται η εθνική μας οικονομία. Θέλουν να περάσουν μέσα από το έδαφός μας αγωγό φυσικού αερίου, με τεράστια οικονομικά και γεωπολιτικά οφέλη για τη χώρα μας; Βεβαίως και ναι! Έχουν παρέλθει οι εποχές που ο Ελληνας υπέφερε για να κερδίζουν ο Γερμανός, ο Γάλλος κι οι δορυφόροι τους!
Μήπως έχουμε εδώ μια εθνικιστική πολιτική; Μήπως η αριστερή ελληνική κυβέρνηση αντιτίθεται στην ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης; Κάθε άλλο. Η ελληνική κυβέρνηση ασκεί το πολιτικό και το ηθικό της δικαίωμα να μην εμπιστεύεται τη μοίρα της χώρας και του λαού σε δυνάμεις που αποδεδειγμένα έχουν οδηγήσει στην καταστροφή και τη χώρα και το λαό, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Οι επωφελείς για το λαό μας συμφωνίες της Μόσχας ασκούν έλεγχο και βάζουν φρένο σ’ αυτές τις δυνάμεις, συμβάλλοντας στη δημιουργία προϋποθέσεων οικοδόμησης μιας άλλης Ευρώπης, στην οποία κάθε χώρα θα συμμετέχει ισότιμα.
