Αναμένεται η υλοποίηση μουσείου στην Αγία Κυριακή
Σημαντικό βήμα στο πεδίο ανάδειξης της πολιτιστικής κληρονομίας του Τρικερίου, αναμένεται να κάνει στο άμεσο μέλλον ο Δήμος Νοτίου Πηλίου καθώς πρόκειται να γίνει αναπαλαίωση του παλιού δημοτικού σχολείου Αγίας Κυριακής προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως μουσείο, όπως επίσης και ο πύργος Κουτμάνη που βρίσκεται στο Τρίκερι ο οποίος αναμένεται να γίνει το ναυτικό μουσείο και το πολιτιστικό κέντρο του Δήμου.
Ειδικότερα το παλιό Δημοτικό Σχολείο Αγίας Κυριακής θα στεγάσει εκθέματα από την θαλάσσια ιστορία των Τρικεριωτών, φωτογραφικά και ιστορικά αρχεία, όπως επίσης και εργόχειρα από την παραδοσιακή φορεσιά του Τρικερίου.
Παράλληλα στον εξωτερικό χώρο του μουσείου να διατεθούν για ανάδειξη ναυτικά εργαλεία και εξαρτήματα ναυτικού εξοπλισμού.
Στο μεταξύ από τον Δήμο Νοτίου Πηλίου γίνεται μεγάλη προσπάθεια για την αξιοποίηση του πύργου Κουτμάνη στο Τρίκερι ως πολιτιστικός χώρο.
Χαρακτηριστικά ο Δήμαρχος Νοτίου Πηλίου κ. Νίκος Φορτούνας αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ευελπιστούμε ότι το αρμόδιο υπουργείο θα ευαισθητοποιηθεί στις συνεχείς οχλήσεις μας με σκοπό να συνδράμουν προς την αξιοποίηση αυτού του ιστορικού κτηρίου. Ο πύργος Κουτμάνη θα αξιοποιηθεί ως πολιτιστικός χώρος. Είναι ένας μεγάλος πύργος που έχουμε το μισό κάθετης ιδιοκτησίας. Και έχουμε μπει σε διαπραγματεύσεις με τον ιδιοκτήτη του άλλου μισού, γιατί το μισό ανήκει στην πρώην Κοινότητα Τρικερίου και στόχος μας είναι να κάνουμε έναν πολυδύναμο μουσειακό χώρο. Στον πρώτο όροφο θα είναι η βιβλιοθήκη κι ένας χώρος συνεδριακός. Στον δεύτερο όροφο θα στεγάσουμε το ιστορικό φωτογραφικό αρχείο του Τρικερίου, την φορεσιά την Τρικεριώτικη και το κέντημα και στον πάνω όροφο την ιστορία της ναυτιλίας στο Τρίκερι».
Στα αρχοντικά του Πηλίου έκανε αναφορά και ο Ron Walkey, αρχιτέκτων, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου British Columbia σε πρόσφατη ημερίδα του ΤΕΕ Μαγνησίας τονίζοντας τα εξής : «Φαίνεται να έχουμε πρόβλημα με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική . Εμπνέει τους αρχιτέκτονες τους γεμίζει με θαυμασμό, αλλά της συμπεριφέρονται σαν να μην έχουν τίποτα να μάθουν από αυτή. Ωστόσο μη-αρχιτέκτονες και το ευρύ κοινό έλκονται από αυτή συνεχίζουν να αποσπούν κομμάτια της, να κολλούν σε εμπορικά κτήρια με την ελπίδα ότι αυτό το παραδοσιακό κολάζ θα καταλήξει σε κάτι πλήρες νοήματος αλλά και ευπώλητο.
Τα αρχοντικά του Πηλίου και γενικά των νότιων Βαλκανίων μπορούν να μας προσφέρουν κάτι περισσότερο από την ανώνυμη αρχιτεκτονική. Κτισμένα από συντεχνίες μαστόρων σε έναν πλουραλιστικό κόσμο και σε μια χρονική περίοδο σχετικής ασφάλειας προσφέρουν άπλετα στοιχεία ενός πολιτισμού δόμησης μεγάλης επιτήδευσης και αισθητικών επιτευγμάτων».
