«Λίγο φαγητό για τα παιδιά μου, δώστε μου ότι μπορείτε» ζητούν με πολύ διακριτικό τρόπο δεκάδες αναξιοπαθούντες συμπολίτες, οι οποίοι μη έχοντας άλλη εναλλακτική λύση, στρέφονται πλέον σε τοπικά καταστήματα, προκειμένου να εξασφαλίσουν λίγη τροφή για το καθημερινό τραπέζι. Το παραπάνω φαινόμενο, που συμβαδίζει απόλυτα με την διαρκώς διογκούμενη οικονομική κρίση, έχει οξυνθεί τον τελευταίο χρόνο και όπως όλα δείχνουν, προβλέπεται να ενταθεί στο εγγύς μέλλον. Πολλοί συμπολίτες επαγγελματίες, οι οποίοι διατηρούν καταστήματα με είδη διατροφής, αρτοποιεία, οπωροπωλεία κ.λ.π., γίνονται σε καθημερινή σχεδόν βάση, αποδέκτες παρόμοιων εναγώνιων αιτημάτων, τα οποία διατυπώνονται κατά βάση από οικογενειάρχες, οι οποίοι βιώνουν τα δεινά της ανεργίας, χωρίς να μπορούν πλέον να εξασφαλίσουν το καθημερινό φαγητό για τα μέλη της οικογένειάς τους.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Γλυκερία Υδραίου
Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία συμπολίτισσας, η οποία διατηρεί κατάστημα στην περιοχή μας και κάνει λόγο για μητέρες αλλά και παιδιά, που ζητούν ένα πιάτο φαγητό για να κορέσουν την πείνα τους. Αξιοπρεπείς μεσήλικες, απευθύνονται σε μάρκετ, είτε σε παντοπωλεία, ζητώντας διακριτικά λίγα όσπρια, ζυμαρικά και γάλα, είτε λίγο ψωμί, έστω χθεσινό, λίγα φρούτα και λαχανικά, για να καλύψουν το δυσθεώρητο κενό που δημιουργείται λόγω της ανεργίας, της περικοπής της ήδη χαμηλής τους σύνταξης, είτε λόγω της αδυναμίας εργασίας.
«Το συγκεκριμένο φαινόμενο έχει γίνει πιο έντονο την τελευταία διετία και με προβληματίζει πολύ ως άνθρωπο» υπογραμμίζει ο Πρόδρομος Χριστοφορίδης, ιδιοκτήτης κεντρικού μάρκετ. Ο ίδιος κάνει λόγο για «ανθρώπους αξιοπρεπείς, οι οποίοι έρχονται με δισταγμό» για να ζητήσουν βοήθεια, λίγη τροφή, εξηγώντας τους λόγους που τους οδήγησε σε αυτό το σημείο. Άνθρωποι διαφόρων ηλικιών, από 30 έως και 80 ετών, ζητούν βοήθεια, λέγοντας «δώστε μου κάτι για να φάνε τα παιδιά μου, ότι νομίζετε». Οι επαγγελματίες της περιοχής μας είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι στο πεδίο της κοινωνικής αλληλεγγύης και προσφέρουν γενναιόδωρα, χωρίς δεύτερη σκέψη την βοήθειά τους, σε κάθε περίπτωση.
Αποδέκτες ανάλογων αιτημάτων γίνονται, εξάλλου, πολύ συχνά πλέον και οι ιδιοκτήτες οπωροπωλείων της περιοχής μας, οι οποίοι βλέπουν ανθρώπους να αναζητούν τροφή σε τελάρα με φρούτα ή λαχανικά που δεν έχουν πωληθεί. Όπως αναφέρει μάλιστα ιδιοκτήτης κεντρικού οπωροπωλείου «έρχονται πολύ συχνά άνθρωποι 50 περίπου ετών, οι οποίοι μου εξηγούν ότι δεν έχουν χρήματα διότι είναι άνεργοι και ζητούν να τους δώσω κάτι για τα παιδιά τους».
Ανάλογο φαινόμενο παρατηρείται και σε αρτοποιεία της περιοχής μας, όπου άνεργοι και χαμηλοσυνταξιούχοι ζητούν «λίγο ψωμί, έστω μπαγιάτικο» για τους ίδιους ή τις οικογένειές τους. Οι αποδέκτες του αιτήματος προσφέρουν και σε αυτή την περίπτωση ζεστό ψωμί και αρτοσκευάσματα, βοηθώντας με όλες τους τις δυνάμεις τους διαρκώς αυξανόμενους νεόπτωχους συμπολίτες.
Ένα πιάτο φαγητό ζητούν επίσης από καταστήματα με έτοιμο φαγητό, άνθρωποι διαφόρων ηλικιών αλλά και μικρά παιδιά. Συγκλονιστική είναι η διαπίστωση ότι μητέρες αναζητούν λίγο φαγητό για να ταΐσουν τα παιδιά τους, ενώ νεαρής ηλικίας άτομα αλλά και υπερήλικες, αδυνατούν να εξασφαλίσουν τον άρτο τον επιούσιο και στρέφονται κατ’ ανάγκη στα τοπικά καταστήματα με έτοιμο φαγητό. Κάθε περίπτωση είναι και μια ξεχωριστή, συγκινητική ιστορία ζωής, που ξεδιπλώνεται μέσα από μια λέξη, μέσα από το ρήμα «πεινάω» που αποτυπώνει την αγωνία των ανθρώπων που βρέθηκαν ξαφνικά αντιμέτωποι με την κρίση, η οποία έχει ανατρέψει τα δεδομένα της καθημερινότητάς τους. Ουδείς μπορεί να προβλέψει με ασφάλεια πως θα εξελιχθεί το μέλλον, αλλά πολλοί διατυπώνουν την πεποίθηση ότι η τρέχουσα κατάσταση θα χειροτερέψει, επιδεινώνοντας τα προβλήματα που ήδη αντιμετωπίζουν αρκετοί συμπολίτες.
