Κραυγή απόγνωσης καθηγητών

Σε στεγαστικές, ατομικές και οικογενειακές υποχρεώσεις αδυνατούν να ανταποκριθούν νέοι εκπαιδευτικοί. Διασκορπισμένα ζευγάρια καθηγητών αδυνατούν να συντηρήσουν δύο σπίτια, τις ανάγκες των παιδιών τους. Μητέρες δεν ξέρουν που να αφήσουν τα παιδιά τους, αφού σε περιοχές όπου υπηρετούν είτε δεν υπάρχουν παιδικοί σταθμοί, είτε δεν υπάρχουν θέσεις, είτε αδυνατούν να πληρώσουν για την επίβλεψή τους.

«Πέρα από τους δανειστές υπάρχουν και άνθρωποι», υπογραμμίζει σε ανακοίνωσή της η Ένωση Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης Μαγνησίας, περιγράφοντας τις δύσκολες συνθήκες επιβίωσης για καθηγητές.

«Η συνεχής ύφεση, η λιτότητα, η ανεργία, η άγρια περικοπή μισθών και συντάξεων, η διαρκής έκπτωση της κοινωνικής προστασίας των πολιτών από το κράτος, φέρνει ένα διαρκώς αυξανόμενο κομμάτι του Ελληνικού Λαού σε απόγνωση, απελπισία, κατάθλιψη. Όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας βιώνουν πια μία ανθρωπιστική κρίση. Οι εκπαιδευτικοί δε μένουν έξω από αυτή», προσθέτει η ΕΛΜΕ.

Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρει καθηγήτρια στη Σκιάθο με μωρό ενός έτους, η οποία ως ύστατη λύση θα υποχρεωθεί να κουβαλά το βρέφος της στην αίθουσα διδασκαλίας!

Σύμφωνα με την ΕΛΜΕ, εκπαιδευτικοί με βαριές, χρόνιες και ανίατες ασθένειες έχουν ανάγκη μείωσης του ωραρίου τους ως μια έμπρακτη ανθρωπιστική κοινωνική ευαισθησία της πολιτείας απέναντι στην αντικειμενική αδυναμία τους. Δεν ζητιανεύουν, δεν είναι φυγόπονοι, προσθέτει στην ανακοίνωση. Ζητούν να τους δοθεί η δυνατότητα να λειτουργούν με αξιοπρέπεια. Καθηγήτρια μητέρα παιδιού σχεδόν ολοκληρωτικά παράλυτο από βαριά μυοπάθεια, ζητά απελπισμένα ελάφρυνση ωραρίου για να πάρει μία ανάσα να στηρίξει το παιδί της. «Δεν το προβλέπει ο νόμος!» της απαντούν.

«Αλλάξτε λοιπόν τους νόμους. Κάντε τους πιο ανθρώπινους. Δώστε τουλάχιστον τη δυνατότητα στα ΠΥΣΔΕ, αποδεδειγμένες και τεκμηριωμένες τέτοιες καταστάσεις να τις αντιμετωπίζει με ανθρωπισμό και κοινωνική ευαισθησία. Φτάνει πια. Πέρα από τους δανειστές υπάρχουν και άνθρωποι. Και μέσα σε αυτούς τους ανθρώπους υπάρχουν κάποιοι που βιώνουν τα προσωπικά και οικογενειακά τους δράματα. Άνθρωποι που χρειάζονται κοινωνική στήριξη και όχι αντιμετωπίσεις με βάση λογιστικούς υπολογισμούς. Ακούει κανείς;», καταλήγει η ανακοίνωση της ΕΛΜΕ Μαγνησίας.