Κερδίζουν διαρκώς έδαφος οι καλλιέργειες με μεγάλη απόδοση έναντι των παραδοσιακών, με αύξηση 50% στα όσπρια, και εντυπωσιακή επίσης στροφή στην ελαιοκράμβη, τον ηλίανθο και τα κηπευτικά, όπως αναφέρει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο γεωπόνος Θανάσης Κούντριας, αντιπρόεδρος του Γεωπονικού Συλλόγου Μαγνησίας.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Το έντονο ενδιαφέρον των καλλιεργητών του κάμπου σε Αλμυρό και Βελεστίνο στις παραπάνω κατευθύνσεις ενισχύεται τα τέσσερα τελευταία χρόνια, κερδίζοντας έδαφος σε σχέση με το βαμβάκι και το καλαμπόκι.
Όπως αναφέρει ενδεικτικά ο κ. Κούντριας, η ελαιοκράμβη κάνει θραύση, όπως άλλωστε και ο ηλίανθος, διότι ο παραγόμενος καρπός διατίθεται σε βιομηχανικές μονάδες για την παραγωγή βιοντίζελ, με σταθερή τιμή για τον καλλιεργητή.
«Η ελαιοκράμβη είναι πανεύκολη παραγωγή, την καλλιεργούν κυρίως στον κάμπο γιατί είναι καλλιέργεια εκτατική, αντικαθιστά ξερικές καλλιέργειας και έχουν αντικατασταθεί πολλές σιτοκαλλιέργειες με ελαιοκράμβες φέτος», υπογραμμίζει.
Τα όσπρια καλλιεργούνται στον κάμπο του Αλμυρού και στον κάμπο του Βελεστίνου και είναι έντονη η παρουσία τους στο χωράφι, σε αντίθεση με τα δεδομένα που ίσχυαν πριν από δέκα χρόνια, καθώς το βαμβάκι, που ήταν «ο βασιλιάς» του κάμπου, είχε καλύψει τα πάντα. Ενας ακόμη παράγοντας που έστρεψε την προσοχή των καλλιεργητών σε νέες κατευθύνσεις είναι το υψηλό κόστος παραγωγής.
Ενδεικτική είναι η επισήμανση του κ. Κούντρια: «Κάποτε καλλιεργούνταν 3,5 εκατομμύρια στρέμματα βαμβάκι στην περιοχή και φέτος καλλιεργούμε 2,5 εκατομμύρια στρέμματα, περίπου, σε Βελεστίνο και Αλμυρό. Οι καλλιέργειες της ελαιοκράμβης, αντίστοιχα, στις ίδιες περιοχές, μεταφράζονται σε 10.000 στρέμματα, περίπου, σε Αλμυρό και Βελεστίνο όπου υπάρχουν εκτατικές μορφές καλλιέργειας».
Ο ίδιος επισημαίνει παράλληλα ότι καθοριστικός παράγοντας για την επιλογή της καλλιέργειας που «υιοθετεί» ο κάθε παραγωγός είναι η τιμή και η απόδοση. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι πολλοί έχουν στραφεί στα κηπευτικά, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα, γιατί υπάρχει ζήτηση στην αγορά.
Ο αντιπρόεδρος του Γεωπονικού Συλλόγου χαρακτηρίζει «ενδιαφέρουσα τη στροφή που έχουν κάνει πολλοί παραγωγοί προς την εντατική καλλιέργεια δενδροκομικών προϊόντων», όπως επίσης και τη στροφή που έχουν κάνει πολλοί παραγωγοί προς την καλλιέργεια κηπευτικών, « γιατί το ζητάει η αγορά, και ο σοβαρός παραγωγός πάντα κερδίζει μερίδιο αγοράς» τονίζει.
