Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΑΚΟΥ
βουλευτή Μαγνησίας
πρώην Υφυπουργού Εσωτερικών
Τους τελευταίους μήνες, όλοι εμείς στη Ν.Δ., με πρώτο τον πρόεδρό μας Αντώνη Σαμαρά, επιμένουμε εμφατικά στην ανάγκη να δοθεί μία αναπτυξιακή διάσταση στη στείρα οικονομική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση. Η θέση μας αυτή δικαιώνεται καθημερινά, με τελευταίο παράδειγμα την τοποθέτηση του ίδιου του ΔΝΤ, το οποίο έκρουσε πριν από λίγες ημέρες τον «κώδωνα του κινδύνου» στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, τονίζοντας ότι τα μέτρα για δημοσιονομική προσαρμογή αν δεν συνδυάζονται με πολιτική για την ανάπτυξη θα αποδειχτούν τελικά ανεπαρκή.
Το μίγμα της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης, που έχει οδηγήσει τη χώρα σε βαθιά ύφεση, πρέπει να αλλάξει και αυτό πρέπει να το καταλάβει, έστω και τώρα, ο κ. Παπανδρέου. Κυρίως, όμως, πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία με την οποία κυβερνά το ΠΑΣΟΚ.
Ας δούμε το πρόσφατο παράδειγμα, με το «ναυάγιο» της σχεδιαζόμενης επένδυσης στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας: Η Ν.Δ. από την πρώτη στιγμή στάθηκε κριτικά αλλά θετικά απέναντι στα σχέδια των επίδοξων επενδυτών από το Κατάρ. Θετικά, γιατί εμείς είμαστε οι πρώτοι που τονίζουμε την ανάγκη να δοθούν κίνητρα για επενδύσεις στη χώρα μας, κάτι για το οποίο εργαστήκαμε και ως κυβέρνηση. Κριτικά, γιατί αφενός θέλαμε να βεβαιωθούμε ότι προστατεύονται τα εθνικά και τοπικά συμφέροντα και αφετέρου γιατί περιμέναμε να δούμε το χειρισμό του θέματος από την κυβέρνηση. Η εξέλιξη, δυστυχώς, δικαίωσε την κριτική στάση μας έναντι της κυβέρνησης και απογοήτευσε τη θετική μας διάθεση.
Γιατί, όποιες κι αν είναι οι επίσημες δικαιολογίες για τη ματαίωση του έργου στον Αστακό και όποιες κι αν ήταν οι ισορροπίες μεταξύ των εταιριών που μετείχαν στην κοινοπραξία που σχεδίαζε το έργο, είναι πλέον κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο ότι σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της υπόθεσης έπαιξε η έλλειψη συντονισμού και σωστού σχεδιασμού από την πλευρά της κυβέρνησης. Και αυτό είναι κάτι που το είχε υποδείξει και ο ίδιος ο υφυπουργός Εξωτερικών Σπύρος Κουβέλης, στον οποίο μάλιστα κάποιοι συνάδελφοί του στην κυβέρνηση προσπάθησαν να αποδώσουν σκοπιμότητα και διάθεση «αντάρτικου»…
Μέσα σε αυτό το κλίμα, όμως, πόσο αισιόδοξοι μπορούμε να είμαστε για την τύχη των σχεδιαζόμενων επενδύσεων, ύψους αρκετών δισ. ευρώ, από Κατάρ και Κίνα, για τις οποίες η κυβέρνηση πανηγυρίζει σαν να τις έχει ήδη εξασφαλίσει; Όσο κι αν πιστεύω ότι πρόκειται για σημαντικές ευκαιρίες ανάπτυξης για τη χώρα μας, πολύ φοβάμαι ότι θα πρέπει και πάλι να τηρήσουμε κριτική στάση. Και εδώ τίθεται το θέμα της νοοτροπίας της κυβέρνησης.
Θα μπορούσα να ασκήσω –απολύτως δικαιολογημένα– κριτική για την απουσία συντονισμού, ξεκάθαρων στόχων και δυνατότητας ευελιξίας από την πλευρά της κυβέρνησης. Ωστόσο, στην παρούσα φάση δεν είναι αυτό το μείζον. Ακόμα πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι η νοοτροπία της κυβέρνησης, που επιδιώκει και πάλι να ποινικοποιήσει την πολιτική ζωή του τόπου και να καλλιεργήσει κλίμα άκρατης σκανδαλολογίας, στοχοποιώντας τη Ν.Δ., αυτό που τελικά καταφέρνει είναι να αποσυντονίσει τη λειτουργία της διοίκησης και να βαλτώσει το πολιτικό σύστημα σε ένα νοσηρό κλίμα φόβου και αδράνειας.
Και εξηγούμαι: Η εξέλιξη της υπόθεσης του Βατοπεδίου, όπου με πρωτοφανείς μεθοδεύσεις της κυβερνητικής πλειοψηφίας, 5 πρώην υπουργοί της Ν.Δ. βρίσκονται προ της παραπομπής στο Ειδικό Δικαστήριο επειδή έβαλαν την υπογραφή τους σε καθ’ όλα νόμιμες αποφάσεις, έχει οδηγήσει σε ένα παράδοξο: Υπουργοί και υφυπουργοί του ΠΑΣΟΚ να αποφεύγουν να βάλουν την υπογραφή τους σε οτιδήποτε δημιουργεί, κατά την αντίληψή τους, έστω και υπόνοια ότι αν ερευνηθεί στο μέλλον μπορεί να τους βάλει σε θέση απολογούμενου, αν όχι κατηγορούμενου. Προφανώς, κρίνουν εξ ιδίων, καθώς αποτελεί χαρακτηριστικό του ΠΑΣΟΚ ο ρεβανσισμός, όποτε επιστρέφει στην εξουσία. Δεν είμαστε, όμως, όλοι ίδιοι. Ουδέποτε η Ν.Δ. εδίωξε κυβερνητικό ή κρατικό αξιωματούχο που άσκησε νόμιμα τις αρμοδιότητές του, επειδή… έτσι την βόλευε πολιτικά. Και ούτε πρόκειται να το κάνει.
Σημασία, ωστόσο, έχει το αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα είναι αυτή τη στιγμή να έχουν «κολλήσει» αποφάσεις υπουργείων και να μην προωθούνται αναγκαίες πολιτικές. Ακούστηκε, μάλιστα, ότι στην περίπτωση του Αστακού, από τις 7 Υπουργικές Αποφάσεις που έπρεπε να υπογραφούν για να προχωρήσει η επένδυση, είχε μπει υπογραφή μόνο σε 1! Τυχαίο; Δεν νομίζω. Μάλλον θέμα νοοτροπίας…
